سی دی اشراق

برداشت از سی دی اشراق

بین یک حوض که لجن و یا آب تیره و کثیف داشته باشد با یک حوض که بسیار تمیز است و از چشمه‌ای روان سیراب می‌شود فرق بسیار است. این تمثیل ما انسان‌هاست که کدام‌یک هستیم؟ انسان تمام بدی‌های دیگران را می‌بیند ولی بدی خودش را نمی‌بیند، مانند چشم که همه را می‌بیند ولی خودش را نمی‌تواند ببیند. مهم‌ترین چیز که در رأس قرار دارد خلق‌وخو است، آدم‌هایی که خلق‌وخوی نامناسب دارند خودشان در عذاب هستند، کسی که خلق‌وخوی خوب ندارد، مانند حوضی است که آب تیره و لجن دارد. این افراد خیلی خودبین و یک‌دنده و متکبر و خودبزرگ‌بین و دارای منیت هستند. تمام این‌ها صفات زشت و زننده‌ای است، ولی شخصی که منیت دارد ممکن است بگوید: نه، من جایگاه و شخصیتم فرق دارد.

خُلق نیکو این است که انسان بتواند به همه انسان‌ها محبت کند و برخورد ملایم داشته باشد و این احتیاج به یک دیپلماسی دارد. برای این کار باید انسان‌ها را دوست داشت تا خُلق درستی داشته باشد. اگر انسان‌ها را دوست نداشته باشد خُلق خوبی ندارد. برای اینکه انسان‌ها را دوست داشته باشد باید فهم و شعور و آگاهی او بالا رفته باشد، اگر انسان دانایی و شناخت بالایی داشته باشد انسان‌ها را درک می‌کند و اگر مرتکب اشتباهی هم بشوند کوتاه می‌آید.

تمامی صفاتِ بد باعث لجن شدن حوض آب ما می‌شود. ما در کنگره 60 در هر مقامی که هستیم؛ چه سفر اولی باشیم که دارد آموزش می‌بیند، چه سفر دومی، یا راهنما و ایجنت و یا دیده‌بان و حتی بنیان‌گذار کنگره، هر چه که هستیم مهم‌ترین مسئله خُلق نیکوی ماست. باید خلق‌وخوی ما و طریقه برخورد ما با دیگران خوب باشد. یکی از کارهایی که آب حوض را لجن می‌کند، قضاوت کردن است.

جهان یا جهان‌های زیر با اشراق دارای ماهیت‌های گوناگون است. از اشراق به بالا دیگر سدی وجود ندارد. عرصهٔ عمل در قسمت پایین، ظلمانی و سخت است. اشراق از شرق می‌آید؛ یعنی نور و روشنایی. اشراق جهانی است که مثل جهان فیزیک نیست، جهان نور است. ما اگر بخواهیم آرامش و صلح داشته باشیم باید آب حوضمان صاف و زلال باشد. ما برای آنچه می‌گذرد از بیان حق، سخنی نداریم، زیرا فرمان صادرشده و ما طبق آن فرمان‌ها به ادامه راه خود می‌پردازیم تا در مسیر آنچه می‌کاریم مطلوب‌ترین آن به ما داده شود. فرمان‌ها همان فرمان‌های الهی هستند که می‌گوید: دروغ نگوییم، قضاوت نکنیم، کم‌فروشی نکنیم، دزدی نکنیم تا آب حوضمان زلال بماند و در صراط مستقیم حرکت کنیم. این خداوند است که صراط مستقیم و فرمان‌ها را برای ما مشخص کرده است، ما اگر کارهای بد و ناحق انجام دهیم به نیروهای شیطانی پیوند می‌خوریم. انسان‌های صالح و درست مثل همان حوض آب باید زلال و شفاف باشند، باید آرامش داشته باشند که وقتی با آن‌ها روبرو می‌شوید از آن‌ها انرژی بگیرید و لذت ببرید.

ما سعی و کوشش می‌کنیم که در مسیر درستی باشیم و آنچه خود به آن ایمان راسخ داریم به بندگان تسلیم خدا اهدا نماییم. به بندگانی که می‌خواهند در این مسیر به نتیجه برسند. ما از خود نمی‌دهیم، زیرا فرمانی را اجرا می‌کنیم که باید بشود. از خودمان نمی‌دهیم، چون همه‌چیز از ذات پاک خداوند است. انسان‌هایی که جزء خواص هستند در این راه، حتی از جزییات بدن و اجزای جسمانی خویش می‌دهند. در این مسیر که اتفاق‌های متعددی با جسم ظاهری انجام می‌شود، انسان‌ها که خواص باشند، در این مسیر از وقت خود، از مال خود و از انرژی خود می‌دهند و هیچ کوتاهی نمی‌کنند؛ چون درک کرده‌اند که این مسیر، نهایت گذشت و بردباری و صبر انسان است. اگر انفاق کنید، خوبی دیگران را بخواهید، ازنظر ظاهر هم به یک درجه دیگری می‌رسید.

صبور و بردبار باشید، گاهی می‌بینیم که یک غمِ بزرگ شخص را به درجهٔ پایین و یا بالاترین مقام الهی سوق می‌دهد. سبب مهم نیست، زیرا بیشترین علت‌ها به خواست توانای مطلق صورت می‌گیرد و در آخر ما نباید هر چیزی را بر گردن تقدیر بیندازیم و باید برای هدف و خواسته‌های خود حرکت کنیم.

همسفر زهرا از لژیون پنجم

تایپ: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لژیون دوم)

تنظیم و ارسال: راهنما همسفر زهره

همسفران نمایندگی ایران