جهان نور

آیا ما مثل یک حوض پر از لجن هستیم یا مثل یک حوض تمیز و روان؟! چشم همه چیز را می‌بیند؛ ولی خودش را نمی‌بیند، انسان هم همین‌طور است تمام بدی‌های دیگران را می‌بیند، ولی بدی‌های خودش را نمی‌بیند. مهم‌ترین چیزی که در رأس همه اینها قرار دارد خلق‌وخو است، یکی از مهم‌ترین مشخصات رسول خدا این بود که خلق عظیم داشت. آدم‌هایی که خلق نامناسب دارند این‌ها خودشان در عذاب هستند و مثل همان حوض لجن هستند این افراد، خودبین، یک‌دنده و متکبر هستند. خلق نیکو یعنی این‌که همه انسان‌ها را دوست داشته باشید برای این کار باید آگاهی، دانایی و شناخت داشته باشید که اگر انسان‌ها دچار اشتباه شدند کوتاه بیایید. انسان‌هایی که حوض آن‌ها پر از لجن است؛ دارای خصوصیاتی مثل دروغگویی، کم‌فروشی، غیبت‌کردن و قضاوت‌کردن هستند. ما در هر مقامی که در کنگره داریم مهم‌ترین مسئله ما خلق نیکوی ما است. اشراق از شرق می‌آید، اشراق جهان نور است؛ ما که در جهان زیرین و ظلمانی هستیم که دارای نور همراه با دود هستیم و اگر تبدیل به نور شویم وارد جهان اشراق می‌شویم. ما انسان‌ها اگر بخواهیم به آسایش و آرامش برسیم باید صفات بد مثل دروغگویی، غیبت و... را کنار بگذاریم این‌ها گناه است؛ ولی در اصل باعث خراب‌شدن خود ما می‌شود. دستورات و فرامین الهی چیزی نیست که عقل سلیم با آن مخالف کند؛ برای حضرت موسی ده فرمان آمد و این‌ها در کتاب آسمانی خود ما نیز وجود دارند. خداوند در قرآن یک سری چیزها را دوست دارد که آن‌ها خوبی و نیکی‌ها هستند؛ و یک سری چیزها را دوست ندارد که بدی‌ها هستند. ما هر چه می‌کاریم برداشت آن دست خودمان نیست، ممکن است کاشت دیم بکارید؛ ولی باران نبارد و هیچ محصول ندهد و یا اینکه باران ببارد و کلی محصول بدهد؛ پس غیر از این‌که ما زحمت بکشیم باید کمک‌هایی هم به ما بشود. یک چیز دیگری است که به آن خیروبرکت می‌گویند؛برای این‌که برکت به ما داده شود باید در صراط مستقیم باشیم و برای دیگران هم خوبی بخواهیم در مسیر زندگی همیشه راه مشخص بوده، آنچه حق باشد همیشه جاودان است؛ و آنچه ناحق باشد به نیروهای شیطانی می‌پیوندد و جزء کسانی هستند که از مسیر خارج می‌شوند. نیروهای الهی درست مثل آب، زلال و شفاف هستند و انسان‌ها با رویارویی با آنها آرامش می‌گیرند. تمام اعضای کنگره ۶۰ در مسیر درست و با تکیه به آنچه ایمان که به آن راسخ داریم به آنهایی که تصمیم به درمان دارند کمک می‌کنیم. انسان‌ها تا از خود نگذرند به خود نمی‌رسند. با مرگ هیچ‌چیز از ما کاسته نمی‌شود؛ یعنی صفات زشت و خوب با ما می‌مانند؛ در مرگ تغییر فیزیکی و جهانی داریم؛ ولی چیزی از ما کم یا اضافه نمی‌شود. غم و اندوه سرچشمه بدی‌ها نیستند؛ غم می‌تواند انسان را به بالاترین و یا پایین‌ترین مقام انسانی سوق بدهد. در این جهان هم قطب مثبت و هم قطب منفی وجود دارد نمی‌توانیم قطب منفی را از بین ببریم، آن وقت زندگی معنی ندارد. در سیستم کائنات هر کس باید امتحاناتی را پس بدهد تا به مرحله بالاتری راه پیدا کند پس اگر امروز غمی داریم نگویم این از بدبختی ما است ممکن است این غم باعث پیروزی ما شود.

ویرایش: همسفر سپیده (خدمتگزار سایت)، همسفر عسل (خدمتگزار سایت)
ارسال: همسفر نازنین (خدمتگزار سایت)
همسفران نمایندگی اسبیکو (خرم‌آباد)