تمام هستی بر مبنای ظرفیت، تقسیم‌بندی شده است

چهاردهمین جلسه از دوره چهارم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ شعبه سیرجان؛ با دستور جلسه: "ظرفیت، مسئولیت، قبله گم کردن، نق زدن، حاشیه" با استادی: راهنما مسافر حسین، نگهبانی: مسافر محمد و دبیری: مسافر منصور در روز پنجشنبه (۳۰ فروردین‌ماه ۱۴۰۳) راس ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
خداوند را شاکر و سپاسگزارم که یک بار دیگر در کنگره حضور دارم تا از حضور شما دوستان، انرژی و آموزش بگیرم و تشکر می‌کنم از جناب آقای مهندس که این بستر را فراهم نمودند تا بتوانم این حال خوب را داشته باشم.
قبل از شروع دستور جلسه می‌خواهم تبریک عرض کنم به آقا حمید برای دریافت رهایی ویلیام و همینطور به آقا منصور برای دریافت نشان دنور.
خب، دستور جلسه امروز در مورد ظرفیت، مسئولیت، قبله گم کردن، نق زدن و حاشیه است.
آقای مهندس می‌گویند که ظرفیت یعنی گنجایش و ظرف. ظرفیت در هر چیزی می‌تواند باشد مثل علم، کار، ورزش و این ظرفیت خیلی مهم است و نقش خیلی مهمی دارد. ظرف یا ظرفیت هر انسانی هم متفاوت است مثلا ظرف یک نفر به اندازه یک فنجان است و ظرف یک نفر دیگر به اندازه یک دریا یا اقیانوس و این ظرف برای هر انسانی که می‌خواهد برداشت داشته باشد، خیلی مهم است.
تمام هستی بر مبنای ظرفیت، تقسیم‌بندی شده است. حتی نقطه تحمل و آستانه آشوبی که ما داریم از همین قانون پیروی می‌کند. یک شیشه و یا یک چوب، فقط می‌توانند تا یک مقدار از فشار را تحمل کنند و اگر بیشتر از آن حد، به شیشه یا چوب فشار وارد شود می‌شکند چون ظرفیت و تحملشان فقط در همان حد می‌باشد. در انسان‌ها هم همینطور است مثلا یک نفر ظرفیت نگهبانی یک اداره را دارد، یک نفر ظرفیت ریاست آن اداره و ظرفیت یک نفر هم آنقدر کوچک است که حتی توانایی نگه داشتن سلامتی خودش را هم ندارد. پس ظرفیت در هر چیزی خیلی مهم است. حالا این ظرفیت چطوری به دست می‌آید؟ آقای مهندس می‌فرمایند که این ظرفیت، با کار و تلاش، علم و آگاهی، شعور و فهم، تجربه و آموزش و البته بصورت پله‌ای و ذره ذره بالا می‌رود.
در کنگره وقتی به ما می‌گویند باید در جلسات حضور داشته باشیم به این دلیل است که با علم و آگاهی که از جلسات کنگره می‌گیریم، بتوانیم ظرفیت خودمان را بالا ببریم و زمانی که ظرفیت ما بالا رفت، پذیرش هم بالا می‌رود و آن زمان است که می‌توانیم مسئولیت پذیر باشیم. مسئولیت هم از کلمه مسئول می‌آید یعنی کسی که باید پاسخگو باشد. اگر یک نفر مسئولیتی را قبول کرد و نتوانست آن مسئولیت را انجام بدهد، می‌گویند که قبله‌اش را گم کرده است.
اگر کسی ظرفیتش فراهم نشده باشد و به آن مسئولیت بدهیم، قبله‌اش گم می‌شود و کسی که قبله را گم کرد وارد حاشیه می‌شود و شروع به نق زدن می‌کند البته آقای مهندس می‌گویند رهجویی که نق می‌زند، روی برنامه نیست و راهنما به این وسیله می‌تواند بفهمد که رهجویش روی برنامه هست یا نیست. اگر ما روی اصول و برنامه باشیم امکان ندارد که نق بزنیم.
مسئله بعد در مورد حاشیه است و این حاشیه در همه جا وجود دارد. جناب آقای خدامی در سفری که به سیرجان داشتند به همه دوستان گفتند سعی کنید وارد حاشیه نشوید چون حاشیه، چیزی است که انسان را به مسلخ می‌برد و وارد حاشیه شدن در کنگره یعنی خارج شدن از مسیر اصلی که رسیدن به رهایی و گرفتن آموزش و آگاهی می‌باشد.

عکس، تایپ و بارگذاری: مسافر سعید