گروه خانواده_ پلی از یاس به امید

زمانی که یک مصرف‌کننده مواد مخدر برای شروع درمان و آغاز سفر اول به وادی اول می‌رسد و به آن عمل می‌کند، وقتی به خودش و کارهایی که انجام داده و تخریب‌هایی که به وجود آورده فکر می‌کند و متوجه می‌شود چه موقعیت‌هایی را از دست داده، چه آسیب‌هایی در جسم خود به وجود آورده و چه راه سخت و طولانی را باید برای رسیدن به درمان اعتیاد باید طی کند، در مقابل این مسائل احتمالاً دچار ناامیدی و ضعف می‌شود و از خودش و حتی از خداوند هم گله و شکایت دارد و احساس پوچی و ناامیدی می‌کند و در این حالت از خداوند می‌پرسد که چرا مرا خلق کردی؟ چرا بایستی من این همه بدبخت باشم؟ چرا این همه خراب‌کاری کردم؟چطور می‌توانم این همه خراب‌کاری را درست کنم؟
وادی دوم به ما می‌گوید؛ هیچ مخلوقی در جهان هستی و کائنات به جهت بیهودگی خلق نشده است، همه و همه از اول تا آخر دارای نقش خاص و عملکرد خاص خودشان هستند که هیچ چیزی نمی‌تواند جای آن نقص را پر کند، همه ما دارای خصوصیات و توانایی‌های خاص خودمان هستیم که نظیر آن وجود ندارد؛ اما بر اثر مصرف مواد مخدر و خارج شدن از مسیر صراط مستقیم وضعیتی به وجود آمده که توانایی‌های ما زیر تخریب‌های اعتیاد مدفون شده است و اثری از آن دیده نمی‌شود. باید دانست که این وضعیت و احساس قابل تغییر است، البته اگر بخواهیم می‌توانیم همه چیز را عوض کنیم و از پایین‌ترین به بالا‌ترین نقاط و جایگاه برسیم. مصرف‌کننده مواد مخدر که به شدت احساس پوچی، یأس و ناامیدی و بیهودگی می‌نماید، فقط کافی است حرکت کند و در صراط مستقیم قرار گیرد؛ در این حالت خیلی زود احساسش تغییر می‌کند و احساس ضعف و پوچی و ناامیدی نخواهد کرد، بلکه احساس مفید و موثر بودن در او به وجود می‌آید. با خدمت کردن این احساس به شدت تقویت می‌شود تا جایی که دیگر اثری از ناامیدی و پوچی در او نیست. در دامه سفر او می‌فهمد که نه تنها به جهت بیهودگی قدم به حیات نگذاشته بلکه برای هدفی والا، مقدس و ارزشمند پا به عرصه حیات نهاده است و در این حالت برای خودش و زندگی‌اش، دیگران و برای خدمتی که در کنگره انجام می‌دهد بسیار ارزش قائل است و نقش بسیار سازنده‌ای دارد.

نویسنده: همسفر طاهره، راهنما همسفر زینب(لژیون سوم)

ویرایش: همسفر پریسا، راهنما همسفر الهام(لژیون دوم)

ارسال: همسفر سعیده، راهنما همسفر الهام(لژیون دوم)

همسفران نمایندگی دلیجان