«به نام قدرت مطلق الله»
دهمین جلسه از دوره دوازدهم سری کارگاه‌های آموزشی کنگره ۶۰ ویژه همسفران آقا، نمایندگی ستارخان، به استادی راهنمای محترم همسفر حسین ونگهبانی همسفر عباس ودبیری همسفر مصطفی با دستور جلسه " وادی دوم و تاثیر آن روی من"، پنج‌شنبه 6اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۳ ، ساعت ۱۴ آغاز بکار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
از نگهبان جلسه و همه ی شما عزیزان که به من فرصت خدمت کردن وآموزش گرفتن در این جایگاه را داده اید؛تشکر میکنم.
در وادی اول، ما به چه مسائلی تفکر کردن وچگونه تفکر کردن را آموختیم با تفکر میتوان مسیر خود را پیدا کرد.طبق فرمایش آقای مهندس ،در هر کجای راه که قرار دارید میتوانید دوباره از نو شروع کنید.با شروع میتوان فهمید که کجای راه قرار داریم وکجای کار ایراد دارد.مشکلات ما یک شبه به وجود نیامده است و یک شبه هم قرار نیست مشکلات ما از بین برود.به ما آموزش داده میشود که با شروع به تفکر کردن و در مسیر حرکت ،قدم برداشتن تمام مشکلات ذره ،ذره ناپدید میشوند.
در زمان وقوع مشکلات ،حس ناامیدی در من ایجاد میشود،که این عمل حیله شیطان است.که من فکر میکنم که هیچ هستم وبه آخر خط رسیده ام.آقای مهندس وادی ها را به صورت هوشمندانه پشت سر هم قرار داده اند.درست در اینجا وادی دوم به کمک من می آید،به من حس امیدواری میدهد.با تفکر کردن مسیری را انتخاب کرده ای که همین کافی است.در ابتدای وادی دوم میگوید به جنگ نرم خود ادامه بدهید،با ادامه به همین مقدار کم کافی است قرار نیست کار سنگینی انجام بدهم وهمینی که در مسیر استمرار داشته باشم کافی است.
به مرور زمان هم مشکلات به وجود می آید و هم از بین میروند.همانند درختی که زمان احتیاج دارد تا به بار بنشیند ویا همانند مصرف کننده ای که طی چندین سال مصرف کننده مواد مخدر شده است.برای درمان یک مصرف کننده حدود 10 ماه زمان لازم است وبعد از آن هم مسائل جهانبینی را باید آموزش بگیرد که بتواند مسائل جهانبینی خودش را حل کند .همسفر باید به عنوان همسفر جایگاه خود را بداند،همسفر باید نقش خود و وظیفه ی خود را بداند. همانند مسافران که ناامید نمی شود وبه مسیر خودش ادامه میدهد، همسفر هم باید ناامید نشود وکنار مسافر به راه ،ادامه بدهد.
همسفر اول باید از راهنمای خودش آموزش بگیرد خود من هستم که در ادامه ی این ناامیدی،با آموزش گرفتن از راهنما وعمل کردن به قوانین ،میتوانم به خودم کمک کنم .راهنما فقط وظیفه اش نشان دادن راه می‌باشد ،رهجو در مسیر حرکت میکند و کاملا به مشکلات خودش واقف هست و اگر حرکت نکند و قدم بر ندارد هیچ کس نمیتواند به آن کمک کند .اگر راهنما انتخاب میکند،بخاطر نشان دادن راه است.
تایپ و عکس :همسفر امیر(لژیون چهارم)
ویراستاری و خلاصه نویسی :همسفر محمود(لژیون اول)
همسفران آقا نمایندگی ستارخان
- تعداد بازدید از این مطلب :
104