امید یک شبه به وجود نمی آید.

به نام قدرت مطلق الله

نهمین جلسه از دور سوم سری کارگاه ھای آموزشی کنگره ۶٠ نمایندگی صبا با استادی راهنمای محترم مسافر پیمان ، نگهبانی مسافر اسحاق و دبیری مسافر مهدی با دستور جلسه وادی دوم و تاثیر آن روی من در روز چهارشنبه ۵ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳راس ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:
امیدوارم امروز که در خدمت شما هستم بتوانم به بهترین شکل برای خودم برداشت نمایم. وادی دوم می گوید هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی نهد، هیچکدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.

در این وادی نکته هایی مثل نبرد یا جنگ نرم مطرح می شود که من باید همواره آماده باشم. کسی که وارد کنگره می شود معمولا با خودش، خانواده اش، جامعه، راهنما، دوست لژیونی و ... مشکل دارد و باید این مشکلات را به آرامی و آهستگی باصبر و حوصله و آموزش پشت سر بگذارد. نیروهایی در درون من و بیرون من هستند که برای درمان اعتیاد به من کمک می کنند. اگر من سفر اولی بخواهم به سر منزل مقصود برسم حتما باید نیروهای درونی خودم را بشناسم و از آن ها برای بهتر سفر کردنم بهره ببرم. استاد امین چند نمونه از این نیروها را تحت عنوان شجاعت، اعتماد به نفس، صبر، ایمان و امید نام برده اند. بیشتر پیام این وادی هم امید است. شاید برای من سفر اولی غیر قابل باور باشد که روزی بیاید که دیگر نیاز به مصرف مواد نداشته باشم ولی این ها دست یافتنی است.

اما من چگونه باید این امید را در درون خودم زنده کنم؟ اولین نکته این است که امید یک شبه به وجود نمی آید. من برای این که انسان امیدواری بشوم باید صبر کنم و این را بدانم که صبر با تحمل فرق دارد، صبر همراه با تلاش و کوشش است و نتیجه ی آن مطلوب خواهد بود. در ادامه حتما باید تحت آموزش هم باشم. تا اینجا شرایطش در کنگره وجود دارد. نکته ی بعدی که‌مهم است، من باید به یک قدرت برتر توکل داشته باشم. به این که یک خدایی وجود دارد که حواسش به من است. به اینکه در دنیا همه چیز طبق فرمول و روی کاغذ پیش نمی‌رود. گاهی می بینیم که یک نفر نود سال عمر می کند، و شخص دیگری که چهل سال بیشتر باید عمر کند، از آن شخص نود ساله خیلی زودتر فوت می کند. یعنی بخشی از زندگی من هم به لطف و عنایت پروردگار مربوط می شود. خود این موضوع در دل من نور امیدی را روشن می کند. مهم ترین مسئله هم این است که من هر روز باید به دانایی ام اضافه کنم. باید به خودم فرصت تجربه کردن را بدهم. برای بدست آوردن امید نباید با دیگران رقابت کنم. بهترین حالت این است که من با خودم رقابت کنم. امید یک نیروی به شدت قوی درونی است که می تواند برای رهایی به من سفر اولی کمک کند. من قول می‌ دهم که اگر نقطه ی امید را در درون خودم تقویت کنم و خودم را به راهنمایم بسپارم مطمئنم به آن سر منزل مقصود دست خواهم یافت. از این که به عرائض بنده گوش کردید بسیار سپاسگزارم.
تهیه و ارسال : مسافر حسین
خدمتگزاران سایت نمایندگی صبا