باید بفهمیم که ما انسان‌ها برای چه چیزی خلق شده‌ایم

جلسه نهم از دوره بیست و هفتم کارگاه‌های آموزشی، خصوصی مسافران  کنگره ۶۰ نمایندگی سهروردی اصفهان به استادی مسافر مصطفی، نگهبانی مسافر یوسف و دبیری مسافر مجید با دستور جلسه (( وادی دوم و تأثیر آن روی من )) روز سه‌شنبه چهارم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد

سلام دوستان مصطفی هستم یک مسافر

اول خداوند را شکر می‌کنم که امروز در این جایگاه قرار گرفتم، از آقا یوسف نگهبان جلسه تشکر می‌کنم که استادی جلسه را به بنده  واگذار کردند، از راهنمای بسیار خوبم آقای غلامی تشکر می‌کنم، از ایجنت و گروه مرزبانی تشکر می‌کنم که به بنده این مسئولیت را دادند تا بتوانم خدمت کنم. خب دستور جلسه امروز هم وادی دوم است: هیچ مخلوقی جهت بیهودگی، قدم به حیات نمی­‌نهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. وقتی که می‌گوید هیچ موجودی، تکلیف من که انسان هستم مشخص است یعنی من یک سری وظایفی در هستی دارم و یعنی انسان اشرف مخلوقات می‌باشد و باید با سایر موجودات فرق داشته باشد.

خب ما باید اول این موضوع را متوجه بشویم که وقتی می‌گوید انسان اشرف مخلوقات می‌باشد وظیفۀ من چیست و باید بفهمیم که ما انسان‌ها برای چه چیزی خلق شده‌ایم. اول این که باید بدانیم که ما حتماً در هستی بخاطر یک چیزی تلاش می‌کنیم و مسلما‌ً برای مصرف مواد مخدر یا انجام ضد‌ارزش‌‌ها پا به هستی نگذاشته‌ایم، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم، به هیچ بودن یعنی این که اگر کسی به جز مسیر رشد و تکامل در مسیر دیگر در حال قدم برداشتن باشد هیچ هدفی ندارد و راه خود را اشتباه می‌رود.

سیستم هستی بنا به تکامل پایه گذاری شده است و رو به جلو در حال حرکت می‌باشد و پس‌رفت ندارد، اگر من یک هدف در خود می‌بینم که باعث پس‌رفت من می‌شود باید این هدف را در خود حذف کنم و مطمئناً آن هدفِ خلقت نمی‌باشد و باید به چیز هایی که باعث پیشرفت من می‌شود فکر کنم. خب مثلاً به چه چیز هایی باید فکر کنم اول به آن موضوع که فکر می‌کنم باید اعتقاد داشته باشم، ایمان قلبی داشته باشم؛ حتما یک هدفی به خاطر خلقت ما بوده است و بی هدف نیست. برای مثال اگر من همینطور پا به هستی بگذارم و یک بار زندگی کنم و تمام شود این اصلا قابل باور نیست. من در کل زندگیِ خود وقتی که به این باور رسیدم باید ببینم وظیفۀ من چه چیزی می‌باشد باید اول به درستی ببینم و تفکر کنم.

ما در وادی اول تفکر کردیم و با تفکر به این نقطه رسیدیم که ما بیهوده به وجود نیامده‌ایم و الان باز دو مرتبه با تفکر می‌خواهیم این را متوجه بشویم که چه کاری را باید انجام بدهیم این مسائل را اگر در مسیر زندگی نگاه کنیم متوجه خواهیم شد و از چه موضوعی باید متوجه بشویم که ما در مسیر مستقیم قرار داریم، از کسانی که با آن‌ها ارتباط داریم و حس‌هایی که بین ما و آن‌ها ایجاد می‌شود، هر یک از ما انسان‌های که پا به این جهان هستی می‌گذاریم دانه‌های یک زنجیر هستیم و در کل کائنات، به هیچ عنوان نمی‌توانیم خودمان را از داخل این زنجیر حذف کنیم و بیهوده هم ناامید نباشیم و با کسانی که با ما در ارتباط هستند بیهوده بحث نکنیم.

ما نباید بیهوده انرژی خودمان را از دست بدهیم و باید انرژی خودمان را نگه داریم و بواسطۀ کسب دانایی به شناخت و آگاهی دست پیدا کنیم. این وادی به ما می‌گوید نا امید نباشید و به ما امید می‌دهد و به ما می‌گوید: تو هیچ جور نمی‌توانی خودت را حذف کنی، شما وجود دارید پس بیا که دو راه بیشتر برای تو وجود ندارد یا خودت را همینطور نابود کن و برو یا بگو من زنده هستم و زندگی می‌کنم و این زندگی را  دوست دارم. من که در حال رفتن و طی کردن این راه هستم پس بگذار با خوبی و خوشی  این راه را پشت سر بگذارم و لذت ببرم. چرا من باید این مواد را بکشم که باعث نابودی من و زندگی من شود. وادی دوم این راهکارها را به ما می‌دهد و ما هم به نحو احسن و به کمک راهنماهای محترممان انجام می‌دهیم و به حال خوش می‌رسیم. خیلی دوستتان دارم و انرژی گرفتم از شما خودتان و راهنماهای محترم را تشویق کنید.

مرزبان کشیک مسافر محسن

ضبط صدا: مسافر غلامعلی ل‌9، مسافر حمید ل‌18

تایپ: مسافر ناصر ل‌4

ویراستار: مسافر محسن ل‌4

مسئول صوتی و دیتا شو: مسافر عظیم ل‌1، مسافر رضا ل‌2

تنظیم و ارسال: مرزبان خبری مسافر رسول