وادی دوم به من میگوید: هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمینهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.
قبل از کنگره همیشه احساس پوچی و ناامیدی داشتم و گلهمند بودم از خداوند، که چرا من به دنیا آمدهام؟
منِ زهرا به این حیات آمدهام و مرتب در حال آزمایش هستم و آنقدر باید خودم را قوی کنم تا در برابر مشکلات ضعیف نباشم، و برای پیدا کردن خودم باید تلاش کنم و آموزش بگیرم.
مشکلات من به راحتی حل نمیشوند، بلکه باید از تواناییهای خودم استفاده کنم تا به راحتی از مشکلات عبور کنم.
خدا را هزار بار شکر میکنم که مسیر کنگره برایم باز شد تا منِ زهرا از آن همه ناامیدی و پوچی که داشتم بیرون بیایم و برای رسیدن به زیباییها قدم بردارم.
من در این وادی آموختم که چقدر با ارزش هستم و هیچگاه خود را بیهوده تصور نکنم.
باید تفکر کنم و به مشکلاتم رسیدگی کنم و آنها را برطرف کنم و هیچ وقت ناامید نباشم، چون نیروهای منفی منتظر این هستند که من احساس ناامیدی و پوچی کنم تا مرا به تاریکیها بکشند.
من در کنگره آموزش دیدهام که همیشه در مسیر ارزشها حرکت کنم و از ضد ارزشها دوری کنم.
در این وادی به من میگوید: هیچ انسانی بیهوده خلق نشده و هر شخصی به دنبال هدفی انتخاب شده است و مسیر خود را انتخاب میکند.
من هم برای هدفی انتخاب شدهام، و چقدر برایم زیباست در بعُدی هستم که بزرگ مردی همچون آقای مهندس هستند و چقدر خوشحالم که کنگره هست و شاکر خداوند مهربانم که من هم یک کنگرهای هستم، و از آموزشهای ناب آقای مهندس بهره مند میشوم.
از آقای مهندس و خانواده محترمشان تشکر میکنم بابت مکان مقدسی که فراهم کردند تا منِ زهرا قدردان بودن خودم باشم، و به ارزشمند بودن خودم پی ببرم و از تمام زیباییهای اطرافم لذت ببرم.
خدا را بابت این همه عظمت شکر شکر شکر
تهیه و تایپ: همسفر زهرا رهجو راهنما همسفر مریم(لژیون ۱۱)
ویراستاری و ارسال: همسفر فروغ رهجو راهنما همسفر مریم(لژیون۱۱)
همسفران نمایندگی دانیال اهواز
- تعداد بازدید از این مطلب :
119