یافتن رسالت

دوازدهمین جلسه از دوره پنجاه و هشتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی ویژه همسفران نمایندگی پروین‌ اعتصامی‌_ اراک، با استادی همسفر فاطمه، نگهبانی همسفر فاطمه و دبیری همسفر اعظم با دستور جلسه« وادی دوم و تاثیر آن روی من » روز دوشنبه مورخ ۳ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۵:٠٠ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد:
شاکر خداوند هستم به خاطر فر‌صتی که در اختیار من قرار داد تا بتوانم از آموزش‌های کنگره استفاده کنم. از آقای مهندس برای ابداع روش DST تشکر می‌کنم و تدبیری که برای ما همسفرها اندیشیدند تا ما هم بتوانیم به کنگره بیایم و آموزش بگیریم و زندگی‌مان را متحول کنیم. از راهنمای خوبم خانم زهرا سپاس‌گزارم که با تدبیر و آموزش‌‌هایش به من جرأت و شهامت داد تا بتوانم امروز در این جایگاه باشم و آموزش بگیرم.

دستور‌ جلسه امروز؛ وادی دوم و تأثیر آن روی من است.«هیچ مخلوقی جهت بیهودگی، قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.». طبق فرمایشات جناب مهندس و مطالبی که تاکنون آموخته‌ایم بیهوده قدم به عرصه‌ی حیات نگذاشته‌ایم حتی اگر خود به بیهودگی فکر کنیم. خداوند هم در آیات مختلف قرآن بارها فرموده‌اند:« آیا فکر می‌کنید شما را بیهوده آفریده‌ام و به سوی ما باز گردانده نخواهید شد؟» در  قرآن آمده است که من انسان‌ها را با هدف آفریده‌ام. موجودات، کائنات، هستی همه طبق حساب و کتاب بوده است و همه چیز هدفمند بوده است.

خداوند بنا بر صفت حکیم بودنش هیچ وقت نمی‌آیند کاری را انجام دهند و ما را به حال خودمان رها کنند. آفرینش آسمان، زمین و کائنات و هستی همه هدفمند بوده است. خداوند هر چیزی را که آفرید در مسیر رشد و تکامل خودش قرار داد. هر موجودی در هستی دارای ارزش و اهمیت خاص خودش هست و بنا به هدفی در این دنیا پا گذاشته است حتی کوچک‌ترین موجودات که از نظر ما ارزشی ندارند. آن‌ها هم در این سیر تکاملی یک سری وظایفی دارند که هدفمند هستند و می‌خواهند یک کار مفید را در هستی انجام دهند، در واقع می‌خواهند یک سِیری در هستی پیش ببرند و رسالتی را که بر عهده دارند انجام بدهند.

در مورد انسان هم همین‌طور است؛ انسان اشرف مخلوقات است. خداوند وقتی که تمام هستی، کائنات و موجودات را آفرید به خود آفرین نگفت؛ اما وقتی انسان را آفرید به خود آفرین گفت به این دلیل که کامل‌ترین موجود را خلق کرده و به فرشته‌ها دستور داد تا  به انسان سجده کنند؛ چون انسان از هر نظر کامل بود.

حال این‌که چرا انسان در مواجه با گرفتاری‌های خود دچار پوچی، نا‌‌ٱمیدی و یأس می‌شود؟ زیرا اگر انسان به توانایی‌هایی که در وجودش است واقف باشد، آن‌ها را کشف کرده باشد و بداند که چه توانایی‌ها‌یی دارد هیچ وقت نا‌ٱمید نمی‌شود. به قول آقای مهندس که می‌فرمایند: انسان نیروهای زیادی درون خود دارد که اگر بخواهد مثل آتش‌‌فشان به جوشش درآید می‌تواند یک انسان ضعیف را به یک انسان قوی تبدیل کند که می‌تواند هر کاری که دوست داشته باشد انجام دهد. اگر در جهت صراط مستقیم باشد سازنده است و اگر در راه تخریب باشد باعث نابودی آن شخص می‌شود. اگر در جهت صراط مستقیم باشد همان نیرو‌های درونی انسان را می‌توانند به کمال برساند به آن‌جایی برساند که هدف آفرینش خداوند آن بوده است و به قولی در درون شخص بتواند کن‌فیکون را ایجاد کند و شخص را زیر و‌ رو کند.

به همین دلیل است که یکی از سر فصل‌های خداشناسی خودشناسی است یعنی هر کجا که بخواهیم در مورد خداوند اطلاعاتی کسب کنیم باید خودشناسی یا خداشناسی را درک کنیم. علمای دینی ما را به خودمان ارجاع می‌دهند و می‌گویند خودتان را بشناسید، درون خودتان را بشناسید، صفت و ویژگی‌های خودتان را بشناسید، برای چه آفریده شده‌اید؟ انسان دارای استعدادها و ویژگی‌های زیادی است که وقتی انسان بتواند خود را بشناسد می‌تواند خالق خود را هم بشناسد؛ چون هر مخلوقی آینه‌ی خالق خود است، یعنی آن توانایی‌هایی که خداوند در درون ما قرار داده است بیشتر آن توانایی‌ها در درون آن فرد بوده است و از آن توانایی‌ها در تمام هستی وجود دارد. این‌گونه می‌توانیم عظمت خداوند را کشف کنیم و احساس خوبی نسبت به خودمان داشته باشیم؛ بنابراین بهتر است که ما انسان‌ها بتوانیم روی توانایی‌های خودمان تکیه کنیم تا نقطه ضعف‌مان. اگر انسانی یک اشکال و ایراد جزئی دارد دلیل بر بد بودن آن شخص نیست. به امید آن روزی که همه‌ی ما انسان مفید و مثبتی برای خودمان و دیگران باشیم.

تهیه عکس: مرزبان خبری، همسفر فرزانه
تایپیست: رابط خبری، همسفر نفیسه رهجوی راهنما همسفر زهرا ( لژیون پانزدهم )
ویراستاری و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر نسیم( لژیون یازدهم )
همسفران نمایندگی پروین‌اعتصامی_ اراک