تفکر یعنی حرکت از یک نقطه مجهول به یک نقطه معلوم

دوازدهمین جلسه از دوره یازدهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی دکتر علیرضا (مبارکه)، با استادی مسافر احمدرضا، نگهبانی مسافر علمدار و دبیری مسافر اکبر با دستور جلسه«   وادی دوم و تاثیر آن روی من « در روز یکشنبه 02 اردیبهشت ‌ماه ۱۴۰۳، رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان احمدرضا هستم یک مسافر، در مورد دستور جلسه: هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. دوستان سفر اولی، ما باید قدر شعبه را بدانیم و شکرگزار خداوند باشیم. در وادی اول آموختیم که با تفکر ساختارها آغاز می شود بدون تفکر آنچه هست رو به زوال است. آموختیم که تفکر کنیم  و این تفکر یک حرکت درونی است که ترسیم کننده رفتارهای بیرونی است. تفکر یعنی حرکت از یک نقطه مجهول به یک نقطه معلوم است. یاد گرفتیم که تفکر آغاز خلق کردن است و هر رویداد، اتفاق و یا هر وضعیتی در زندگی ما بوجود می‌آید و خلق می‌شود نقطه آغاز آن تفکر خود ما بوده است.

ما در گذشته تفکر غلط داشتیم و باعث می‌شد که مشکلات جسمی و روحی برای خود بوجود آوردیم. زمانی که خداوند انسان را آفرید او را در یک دو راهی قرار داد و به انسان اختیار داد که یکی از مسیر ارزش‌ها و تقوا یا مسیر ضدارزش‌ها یا فسق و فجور را انتخاب کند. وقتی انسان مسیر تاریکی‌ها را انتخاب کرد و به عمق تاریکی رفت و آن تاریکی را تجربه کرد برای اینکه از تاریکی به روشنایی برسد، باید از گذرگاه‌های سخت عبور کند تا در صراط مستقیم قرار گیرد. وقتی در این مسیر حرکت کند نیروی برتر یا خداوند آن را حمایت می‌کند.

اینجا است که در این وادی می گوید هیچ مخلوقی جهت بیهوده‌گی قدم به حیات نمی‌نهد.  هیچکدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. شاید فکر کنید که یک کرم که چه فایده برای حیات دارد؟ یک کرم زمانی که در زمین حفره ایجاد می‌کند اکسیژن به ریشه درختان می‌رسد. پس ما اگر به فلسفه وجودی خودمان بنگریم که برای چه چیز بدنیا آمده‌ایم و مسئولیت ما در هستی چه بوده‌ است، ما انسانها آمده‌ایم آموزش بگیریم و به دیگران خدمت کنیم.

تایپ: مسافر بهرام
عکس: مسافر ابراهیم
تنظیم و ارسال: مسافر مهدی