در ناامیدی بسی امید است

هفتمین جلسه از دوره هفتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی گوجان به استادی همسفرفروزان و نگهبانی همسفر معصومه و دبیری همسفر مریم با دستور جلسه «وادی دوم (هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم) و تأثیر آن روی من» در روز دوشنبه 3 اردیبهشت ماه ۱۴۰3 رأس ساعت ۱6:00 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان فروزان هستم همسفر
درمورد دستور جلسه این هفته وادی دوم و تأثیر آن روی من، تیتر وادی می‌گوید: «هیچ مخلوقی، جهت بیهودگی قدم به حیات نمی نهد؛ هیچ کدام به هیچ نیستیم، حتی اگر خود مابه هیچ فکر کنیم.» دروادی اول یاد گرفتیم که با تفکر ساختارها آغاز می‌شود و بدون تفکر آنچه هست رو به زوال میرود .پس ما باید در همه کارها تفکر کنیم؛ ولی در بعضی از جاها تفکر اصلاً نباید بکنیم. موقعی که عصبانی هستیم اصلا تفکر کردن اشتباه است. در وادی دوم من یاد گرفتم که همه مخلوقات خداوند، اگر پا به هستی گذاشتند، یک هدفی داشتند و مخلوفات خداوند بیهوده نیستند. ما نباید دراین باور باشیم که هیچ نیستیم وهیچ ارزشی نداریم؛ زیرا همه مخلوقات خداوند ارزشمند هستند. موضوع اصلی این وادی امید و ناامیدی است.

از آنجایی که همه اعمال، رفتار و کردار ما با تفکر آغاز می‌شود. وقتی که به دوری از ضدارزش‌ها فکر کنیم، مطمئن باشیم که مسیر ما عوض می‌شود و به ارزش‌ها تبدیل می‌شود. در وادی دوم من یاد گرفتم که هر انسانی، زمانی که پا به هستی گذاشت، خداوند او را در سر دوراهی قرار داد؛ یک راه فسق و فجور یا همان راه ضدارزشی، یک راه دیگر راه تقوا و صراط‌ مستقیم که همان راه ارزشی است. قرار گرفتن در مسیر ضدارزش‌ها برابراست با تاریکی و ناامیدی و مسیر ارزش‌ها برابر است با نور و روشنایی. اگر با ناامیدی و در تاریکی حرکت کنیم، همه چیز برای ما تمام شده است و دنیا برای ما ارزش ندارد.

من خودم قبل از این‌که به کنگره بیایم فردی ناامید بودم که با کوچکترین مشکل همیشه گله از خداوند داشتم، می‌گفتم چرا خداوند من را آفرید، من که هیچ ارزشی ندارم. هیچ وقت نعمت‌های که خداوند به من داده بود را نمی‌دیدم و با کوچک‌ترین مشکلی که سر راهم بود، گله از خدا داشتم تا این‌که به کنگره آمدم و سی‌دی‌های آقای مهندس را گوش کردم. ایشان در یکی از سی‌دی‌هایشان فرمودند: «اگر ما به لاشخورها نگاه کنیم، باخودمان می‌گویم که چرا خداوند این لاشخورها را آفریده است؟ اگر که خوب به این لاشخورها نگاه کنیم، می‌بینیم که اگر این لاشخورها نبودن و باقی مانده گوشت‌های اجساد حیوانات نمی‌خوردند، بوی تعفن همه جا را فرا می‌گرفت و موجب عفونت و بیماری می‌شد.»

در داستان حضرت موسی که آقای مهندس بارها آن را تعریف کردند که روزی حضرت موسی برای مناجات با خداوند به بالای کوه می‌رفت که یک کرم را می‌بیند که در لجن  می‌رود، بعد از مناجات از خداوند سؤال می‌کند که چرا این کرم را آفریدی؟ خداوند جواب می‌دهد که قبل از تو کرم از من پرسید که چرا موسی را آفریدی.» پس همه موجودات در این هستی بدون دلیل آفریده نشده‌اند و همه موجودات و انسان‌ها در این هستی یک خاصیت و یک رسالتی دارند و تمام هستی بدون پشتیبان نیست و یاور همه هستی خداوند می‌باشد. ما اگر بخواهیم قدرت مطلق را بشناسیم، اول باید خودمان را بشناسیم.

در کنگره سه مؤلفه جسم، روان و جهان‌بینی را داریم. که اول باید جسم و بعد روان را بازسازی کنیم و با بازسازی جسم و روان، جهانبینی درست می‌شود. با خواندن وادی دوم معنی شعر:

در ناامیدی بسی امید است    پایان شب سیه سپید است

را به‌خوبی درک می‌کنم. از آقای مهندس و خانواده محترم‌شان تشکر کنم که این بستر را برای من فراهم کردند تا به کنگره بیایم، آموزش بگیرم و خدمت کنم.

مرزبان کشیک: مسافرعباس و همسفر مرضیه
رابط خبری: همسفر حمیده، رهجوی راهنما همسفر زری (لژیون اول)
تایپ:همسفر فروزان، رهجوی راهنما همسفر زری (لژیون اول)
عکاس: مرزبان خبری، همسفر مرضیه
ویراستار و ارسال: راهنمای تازه‌واردین، همسفر سمانه
همسفران نمایندگی گوجان