وادی دوم و تاثیر آن روی من

ششمین جلسه از دوره دوم سری کار گاه های آموزشی خصوصی کنگره 60 ویژه ی همسفران نمایندگی بروجرد با استادی راهنمای تازه واردین همسفر زهرا ونگهبانی موقت همسفر سمیرا و دبیری موقت همسفر فاطمه با دستور جلسه ی وادی دوم وتاثیر آن روی من در روز یکشنبه 2 اردیبهشت ماه 1403ساعت 17 آغاز به کار نمود  .

خلاصه سخنان استاد 
سلام دوستان من زهرا هستم همسفر
هر هفته دستور جلسه ها به ما درس ها وپند های زیادی می دهند وما باید حداقل این  درس ها را در زندگی خود کاربردی کنیم  .
آقای مهندس هر هفته این دستور جلسه ها را می گذارند برای اینکه آگاهی و دانایی ما بالاتر برود  . 
وادی دوم به ما می گوید هیچ مخلوقی جهت بیهودگی پا به حیات نمی نهد ودر قسمت بعد میگوید هیچ یک از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم  .
خوب ما در وادی اول تفکر کردن را آموختیم  . یاد گرفتیم که قبل از انجام هر کاری باید اول فکر کنیم  . انسان های دانا اول فکر می کنند بعد حرف میزنند ولی انسان نادان اول حرف میزند بعد به درست یا غلط بودن آن فکر میکند  . در وادی دوم فهمیدیم که تمام جانوران، گیاهان و انسان ها هر کدام به یک دلیلی آفریده شده اند  ، یعنی ما نمیتوانیم چیزی را پیدا کنیم که بیهوده به وجود آمده باشد اگر هم پیدا کنیم از فلسفه ی وجودیش چیزی نمیدانیم  .
روزی حضرت موسی وقتی داشت به کوه میرفت تا عبادت کند در راه کرمی را دید که در لجن میلولیید باخودش گفت چرا خداوند این کرم را آفریده  ، وقتی عبادتش تمام شد  از خداوند پرسید که چرا آن کرم را آفریده وخداند جواب داد که قبل از تو هم کرم ازمن پرسید چرا موسی را آفریده ای  ، پس همان کرمی که ماها فکر میکنیم بیهوده  آفریده شده زمین را سوراخ میکند و به ریشه ی گیاهان و درختان اکسیژن میرساند  .
بعد ما به خودمان میرسیم که چرا ما آفریده شده ایم؟  آقای مهندس میفرماید عمر ما مثل همان شبنم روی برگ گل است ممکن است گذر عمر ما حتی کمتراز عمر یک گل باشد در چشم به هم زدنی عمر ما میگذرد پس باید از تک تک ثانیه های عمرمان درست استفاده کنیم و برای جامعه و خانواده ی خودمان مفید باشیم اگر دنیا برای ما کاری کرده ما هم برای آن یک کار مفید وارزشمند انجام بدهیم  ، این نباشد که بیهوده به این دنیا آمده باشیم  ،  هیچ چیزی در این دنیا بیهوده نیست در بدن ما میلیارد ها میلیارد سلول وجود دارد که هر کدام از آنها برای انجام کاری است  ، ما هنوز هم به آن درک و آگاهی نرسیده ایم که این ها برای چه آفریده شده اند  ، پس ما حتی اگر خودمان فکر کنیم که هیچی نیستیم ولی باز هم ما برای یک هدف و کاری به این دنیا قدم گذاشته ایم  ،
خیلی از ما همسفر ها قبل از ورود به کنگره نا امید بودیم و همیشه میگفتیم چرا ما چرا من  ، خدایا چرا من را آفریده ای  ، چرا من باید این همه سختی بکشم  ، چرا شوهر من باید یک مصرف کننده باشد  ، مدام نق میزدیم و گلایه و شکوه میکردیم  و با خودمان میگفتیم که من به هیچ  دردی نمیخورم  ، ولی هر کدام از ما برای یک هدف و یک کاری آفریده شده ایم یکی معلم خیلی خوبی است دیگری در پزشکی مهارت دارد یک آبدارچی یا رفتگر در کارش ماهر است و استعداد دارد  . ما به کنگره آمدیم و به درمان رسیدیم و کنگره این همه به ما خدمت کرده ما را به رهایی و سلامتی و صلح و آرامش رسانده  ، آیا نباید قدر دان باشیم  ، کنگره هیچ نیازی به ما وخدمت ما ندارد این ما هستیم که به کنگره نیاز داریم  ، خدارا شکر کنگره روز به روز در حال پیشرفت است و راه خودش را میرود کسانی که در کنگره درمان میشوند و میروند ضرر میکنند  ، پس مطمئن باشید تنها جایی که حالمان را خوب میکند کنگره است و ما به کنگره  مدیون هستیم باید با خدمت کردن در کنگره همین خواندن نوشتار  ، مهمانداری یا کسی که در آبدار خانه خدمت میکند یا یک طی کشیدن ساده به هر حال ما باید به نحوی خوبی هایی که کنگره به ما کرده را  جبران کنیم و با خدمت کردن در کنگره شاید بتوانیم ذره ای ازکارهایی که کنگره برای ما کرده جبران کنیم  و به این دانایی و آگاهی برسیم که کنگره  واقعا  مکان مقدس و امنی برای ما است  .

تایپ از همسفر سمیرا 

عکس از همسفر فاطمه