در جهان‌بینی الهی خلقت و آفرینش هدف‌دار است. در تمام هستی هیچ ذره‌ای بیهوده خلق نشده است؛ بلکه هر چیزی برای هدفی آفریده شده است و تمام آفرینش هدف‌دار است و هرگز رها نمی‌شود و تا روز موعود تحت کنترل نیروهای الهی قرار دارد. هر موجودی با انجام کاری به دنبال برطرف کردن نقص خود و رسیدن به کمال می‌باشد. در جهان هستی همه موجودات به خصوص انسان به سوی مقصدی معلوم در حرکت هستند و این‌طور نیست که هستی در مسیری نامشخص، مبهم و بدون هیچ هدفی در حرکت باشد؛ اگر من اعتقاد به اصلِ هدف‌مندیِ عالم و بیهوده نبودن آفرینش داشته باشم، می‌توانم نقش مهمی در حیاتِ انسان‌ها و هستی ایفا کنم و سعی و تلاش کنم که در حیات و زندگی خویش با نظام آفرینش هماهنگ باشم و بدانم که همه هستی محل رشد و پرورش موجودات و تکامل آنهاست و اَبزار رشد و تکامل هر موجودی در اختیار خودش قرار دارد و هر کس با برنامه مخصوص خودش به سوی کمال می‌رود و نیروی نهفته خویش را به مرحله ظهور می‌رساند؛ پس نتیجه می‌گیریم "هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم."
ویرایش: همسفر مهکامه، رهجوی راهنما همسفر نازی( لژیون چهاردهم)
تصویرگر: همسفر سمیه، رهجوی راهنما همسفر لیلا(لژیون دوم)
ارسال: همسفر لیلا، رهجوی راهنما همسفر مژگان
- تعداد بازدید از این مطلب :
76