هدف از خلقت انسان، آموزش و درنهایت خدمت صادقانه است

به نام قدرت مطلق الله، آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است، تنها پیوند محبت ما را به هم متصل نگاه خواهد داشت.
شاید بارها و بارها به دلیل ناآگاهی، نادانی و جهالتی که داشته و داریم در ذهن خودمان به این فکر فرورفته باشیم که یک حیوان (کرمی یا پشه‌ای یا لاشخوری) چه سود و منفعتی داشته است و اصلاً چرا در جهان هستی وجود دارد و یا در مقام انسانی به این موضوع فکر کنیم که چرا فلان فرد معتاد و یا کارتن‌خواب و دزد شده است، او که هیچ لذتی از دنیا نمی‌برد و هیچ منفعتی نه‌تنها برای خود بلکه دیگران هم ندارد پس چرا قدم به حیات گذاشته است ولی ازآنجایی‌که دین ما کامل‌ترین و کتاب آسمانی ما والاترین کتاب است خداوند در قرآن در سوره‌ی مؤمنون جوابمان را این‌طور می‌فرماید:
آیا شما گمان می‌کنید که ما شمارا بیهوده و بی‌هدف آفریده‌ایم و در ادامه‌ی آیه می‌فرماید خدایی که حق است و جز حق چیزی صادر نمی‌کند پس چگونه ممکن است آفرینش هر موجودی بی‌هدف باشد‌.
اینجاست که به فکر فرومی‌رویم و متوجه می‌شویم این‌همه تشکیلات و مقدمات و برنامه‌هایی که خدا برای آفرینش تک‌تک موجودات خود مقرر کرده، ازآنچه در ذهنِ منِ انسان ناآگاه پدیدار می‌شود، بسیار فراتر و والاتر و باهدف گذاری بلندمدت‌تری است بنابراین با تفکر عظیم متوجه می‌شویم که هدف از خلقت انسان، آموزش و درنهایت خدمت صادقانه است.
انسان اشرف مخلوقات است و وجه تمایز انسان با حیوان در دو مورد است: الف) انسان جانشین خداوند و خدا از روح خود در او دمیده است و ب) به انسان قدرت اختیار عطا کرده تا راه و مسیر و درنهایت سرنوشت خود را تعیین کند. اگر انسان افسرده یا ناامید و یا معتاد است و یا اگر انسانی بارها و بارها مسیری را رفته و بنا به دلایلی با شکست روبه‌رو شده نباید خود را سرزنش کند و باید بداند که در ادامه‌ی مسیر زندگی درصورتی‌که بتواند خطاهای خود را درست کند، به ریسمان الهی چنگ زند، صورت خود را به‌طرف نور گیرد و تمام تلاش و کوشش خود را به کار گیرد تا در مسیر تزکیه و پالایش قرار گیرد، عشق یا قدرت مطلق او را یاری خواهند داد و مه و خورشید و فلک برای رسیدن او به مقام والای انسانی و یا حتی رسیدن تا نفس مطمئنه، او را یاری خواهند داد.
خداوند وعده داده و وعده‌ی او هیچ‌گاه دروغ نیست و در قرآن می‌فرماید: فانَّ مع العسر یسرا؛ بعد از هر سختی حتماً آسانی است پس ناامید و مأیوس نشویم و ایمان داشته باشیم و در هر موقعیت مکانی، اجتماعی و خانوادگی هستیم ناشکری نکنیم و در هیچ شرایط و موقعیتی کسی را قضاوت نکنیم چراکه ما از پیشینه و آینده‌ی خود و دیگران اطلاعی نداریم و بدانیم هیچ‌کدام از موجودات جهت بیهودگی پا به حیات نگذاشته است و عادل‌ترین عادل‌ها و برنامه‌ریز عالم هستی، ارتقا و رشد و تکامل انسانی را برایمان در نظر گرفته است؛ شاید به نظر خودمان موقعیت فعلی ما لعنت خدا باشد ولی باگذشت زمان متوجه می‌شویم نه‌تنها لعنت نبوده بلکه رحمت الهی است.
در آخر تشکر می‌کنم از بنیان‌گذار کنگره‌ی ۶۰ و آموزش‌های ناب ایشان و راهنمایان عزیزم خانم زهره و در ادامه خانم الهام عزیز و تک‌تک اعضای کنگره‌ی ۶۰ بابت انتقال آموزش‌ها و آگاهی‌هایشان چراکه ما انسان‌ها فقط باید در جهت آموزش‌های صحیح قرار گیریم و آنچه را یاد گرفته‌ایم عملی کنیم و از حرف و سخن به عمل برسیم که با حرکت راه نمایان می‌شود.

نویسنده:  همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون دهم)

عکاس خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر سحر( لژیون هشتم)

ویراستاری و ارسال : همسفر مهلا رهجوی راهنما همسفر فاطمه( لژیون ششم)

همسفران نمایندگی امام قلی‌خان