گروه خانواده - آموزش و خدمت

وادی دوم می‌گوید: «هیچ مخلوقی جهت بیهودگی، قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.» این وادی، وادی امید است و می‌گوید: حتی خلق من انسان هم بیهوده نیست، هر چیزی در این جهان به منظور خاصی آفریده شده است و مأموریت خاصی دارد.

کمی فکر کنیم و ببینیم آیا‌ می‌توانیم چیزی پیدا کنیم که بیهوده آفریده شده باشد؟ مثلاً گیاه، حیوان، کوه، انسان و... چیزی هست که آفرینش آن بیهوده باشد و به‌کار نیاید؟ قطعاٰ چنين نيست، همان‌طور که روزی حضرت موسی برای مناجات به کوه طور می‌رفت و کرمی را دید که در لجن بود و با خود گفت این کرم برای چه خلق شده است؟ زمانی که در کوه طور با خدا مناجات می‌کرد خدا به او گفت: ای موسی سؤالی داشتی؟ موسی گفت: بله این کرم در لجن‌زار برای چه خلق شده است؟ خداوند گفت: ای موسی! قبل از تو این کرم همین سؤال را از من پرسید که موسی برای چه خلق شده است؟ در اینجا حضرت موسی که پیامبر خدا هست را با کرم مقایسه کرده است که بگوید هیچ خلقی بیهوده نیست و نباید آن را کم شمرد. شاید از دیدگاه ما خلقت آن کرم، کوسه، لاشخور و کفتار، گیاه‌هان بیابان و حیوانات دیگر الکی باشد اما این‌طور نیست، بلکه خلق همه‌چیز حساب و کتابی دارد، مثلاٰ گردن بلند شتر برای‌‌ دید بهتر در بیابان است یا بوته‌های بیابانی برای این هستند که جلوی طوفان‌های شن را بگیرند.

حال کمی با خودمان فکر کنیم که من برای چه خلق شده‌ام؟ برای مردم، جامعه و کشورم‌ چه استفاده‌ای دارم‌؟ با این سؤال است که دستم می‌آید من هم باید به مردم و جامعه‌ام خدمت کنم، همان‌طور که آقای مهندس می‌گویند: انسان برای دو چیز پا به هستی گذاشته است یکی آموزش و دیگری خدمت؛ پس من هم باید آموزش ببینم تا بتوانم خدمت کنم.

نویسنده: همسفر آرزو رهجوی راهنما همسفر اسماء (لژیون یکم)
ویراستاری: راهنما همسفر اسماء
ارسال: مرزبان خبری همسفر اعظم
همسفران نمایندگی سیرجان