ناامیدی از ابزار شیطان است

در وادی اول آموختیم که با تفکر ساختارها آغاز می‌شود، درست فکر کنیم، به خیلی چیزها فکر نکنیم، آموزش گرفتیم که تفکر یک‌ حرکت درونی، که نشان دهنده رفتار های مااست.اما وادی دوم « هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی نهد؛ هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.»موضوعی که این وادی نشان می‌دهد امید و ناامیدی است.

تمام رفتار های ما با تفکر است و زمانی که ما به ضد ارزش ها فکر کنیم از مسیر زندگی خارج می‌شویم.نیروهای درونی انسان ها همانند یک کوه آتشفشان نهفته است که در صورت فوران می‌تواند همه چیز را تغییر دهد، افکار ما می تواند زندگی ما را بسازد که ممکن است سالم و ناسالم باشد.اگر به زندگی سالم فکر کنیم، امید و روشنایی در مقابل مااست و اگر به زندگی ناسالم فکر کنیم ناامیدی و تاریکی در مقابل مااست.

ناامیدی یکی از ابزار شیطان است که با تعیین هدف، تفکر و حرکت‌کردن در مسیر درست می‌توانیم آن را از بین ببریم.ما انسان ها باید بدانیم هیچ چیز در جهان بیهوده خلق نشده است و برای درک بهتر این موضوع لازم است سطح آگاهی و دانایی خود را بالا ببریم که قدرت مطلق همواره در تمام مراحل زندگی یاری رسان مااست فقط کافی است ابتدا خود را بشناسیم تا به درک قدرت مطلق برسیم و به سوی نور و امید در زندگی روانه شویم.

انسان وقتی پا به هستی گذاشت نیروی مافوق یا قدرت مطلق او را بر سر دوراهی تاریکی و روشنایی قرارداد تا تاریکی‌ها را برای رسیدن به روشنایی تجربه کند و زمانی که در تاریکی‌ها فرو رفت باید از گذرگاه‌های سخت عبور کند تا انسانی کارآزموده شود. ما در جهان هستی تنها و بدون پشتیبان نیستیم و نیروی مطلق ما را یاری می‌رساند به شرطی که از ضدارزش‌ها دوری کنیم و در صراط مستقیم قرار بگیریم پس باید تفکر کنیم و به فلسفه وجودی خود و دیگران ارزش و احترام بگذاریم.

یک مصرف‌کننده مواد مخدر ندانسته راه تاریکی‌ها را انتخاب نموده و در این راه به نقطه‌ای رسیده است که توانایی‌های او، زیر خروارها اعتیاد و تخریب‌های آن، مدفون‌شده و اثری از آن دیده نمی‌شود و در چنین حالتی، شخص احساس پوچی، ناامیدی و بی‌خاصیت بودن می‌کند.

زمانی که مصرف‌کننده مواد مخدر تصور می‌کند که همه‌چیزتمام شده و دیگر نمی‌تواند به زندگی برگردد، آن‌طور که وادی دوم اشاره می‌نماید، در وحله اول، این توجیه است برای فرو رفتن بیشتر در تاریکی‌ها و نشان از دست دادن اعتماد به‌ نفس می‌باشد. تسلیم در مقابل نابودی محض و عدم تلاش برای رهای‌است.

 رسیدن به این نقطه، درست چیزی است، که شیطان یا نیروی منفی یا نیروی بازدارنده می‌خواهد. وادی دوم، در این مقطع و برای از بین بردن این تفکرات مخرب، ویران‌گر، احساس پوچی، بیهودگی و ناامیدی‌ مطرح می‌شود. ناامیدی، یکی از مخرب‌ترین حس‌هایی است که ممکن است به سراغ انسان بیاید. انسان موجود قدرت‌مندی است و خداوند نیروها و قدرت‌های عظیمی را به او داده است.

وادی دوم می گوید هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی نهد و هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.برای یافتن خود راه مسیر بسیار مهمی در پیش داریم باید فکر کنیم و در انجام آن کوشش کنیم وقتی کار و کوشش می کنیم به یک قدرتی می رسیم که در توانایی ما خللی وارد نمی شود.

اگر به توانایی، تفکر، اندیشه و کوشش برسیم اگر دیگران حرفی بزنند و کاری بکنند در توانایی ما خللی وارد نمی شود.ما به دلایلی جهت را سال‌ها گم کرده بودیم اکنون برای یافتن خود راه بسیار مهمی در پیش داریم.باید فکر کنیم و در ادامه آن تلاش کنیم تا به نتیجه برسیم.

از هر نقطه نوری بتابد باید به طرف آن برویم چون نور سمبل انسانیت و پیشرفت است.ما بعد از گذراندن وادی اول و عملی کردن آن به وادی دوم می‌رسیم.یعنی از تفکر و آموزش گرفتن می‌توانیم مسیر درست را پیش بگیریم و این وادی به ما کمک می کند توانایی های خودمان را تغییر دهیم و به درجه انسانیت برسیم.

تایپ: همسفر بهار رهجوی راهنما همسفر کبری (لژیون دوم)
ویراستار و رابط خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر کبری (لژیون دوم)
عکس و ارسال: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر کبری (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی چرمهین