این وادی، به وادی امید معروف است و انسان‌ها را به امید دعوت می‌کند

سلام دوستان محمود هستم یک مسافر.
با تشکر از زحمات خدمتگزاران سایت کنگره 60، نمایندگی خواجو که این فرصت را ایجاد کردند. وادی دوم، هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد. هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. هر وادی که مطرح می‌شود فلسفه‌ای در پی دارد. وادی دوم هم بیان می‌کند، هر کدام از موجودات هستی که پا به حیات می‌گذارند هدفی را دنبال می‌کنند و هیچ خلقتی بدون هدف و بیهوده نیست، حتی اگر خود بر این باور باشند که هیچ ارزشی ندارند و بیهوده خلق شده‌اند. هر کس وادی تفکر را به درستی طی کرده باشد با کمی تفکر صحیح در می‌یابد که هدف و مسئولیتی دارد. حتی انسانی که خود را کاملاً بدون مسئولیت، پوچ و بی‌هدف می‌داند باید بداند که او فرمانده ۳۷/۲ تریلیون سلول است. این خود باعث امیدواری شخص می‌شود و مسئولیت سنگین او را گوش‌زد می‌کند که باعث امیدواری شخص می‌گردد.
این وادی، به وادی امید معروف است و انسان‌ها را به امید دعوت می‌کند، به ما یادآور می‌شود که ناامیدی از نیروهای اضداد نشات می‌گیرد و فرد ناامید جاهل است چون در مثلث جهالت (ترس، ناامیدی، منیت) قرار دارد. زمانی که انسان پا به حیات گذاشت و به مرحله‌ای از تکامل رسید قدرت مطلق او را بر سر دوراهی هدایت کرد. یکی راه امید، زندگی و ارزش‌های والای انسانی بود و دیگری راه ضد ارزش‌ها، تاریکی و ناامیدی بود. نیروهای منفی انسان را در تاریکی‌ها به ناامیدی و پوچی هدایت می‌کنند؛ که حس‌های انسان را آلوده می‌کنند و انسان احساس بیهودگی و پوچی می‌کند و در ادامه باعث نابودی او می‌شود.

وقتی فرد مصرف کننده مواد مخدر، درمی‌یابد که در ورطه اعتیاد غرق شده است و تصمیم به خروج از این دام می‌کند، در نتیجه ترک‌های مختلف و ناموفق دچار ناامیدی می‌شود، از دیگران فاصله می‌گیرد، دچار گوشه‌گیری و افسردگی شده و در نهایت به خودکشی فکر می‌کند، چون در اثر از دست دادن اعتبار در بین دوستان، خانواده، جامعه و محل کار احساس پوچی به او دست می‌دهد. انسان با ورود به کنگره ۶۰ و یافتن راه، با راه‌های ارزشی آشنا شده و از ناامیدی فاصله می‌گیرد. او که در عمق تاریکی‌ها بوده وقتی جرقه را می‌بیند؛ به دنبال نور حرکت می‌کند. امید به زندگی در او متبلور می‌شود و هر چه بیشتر آموزش می‌گیرد و تلاش می‌کند امیدوارتر می‌شود.
چون از ضد ارزش‌ها دوری می‌کند؛ سیستم و در راس آن قدرت مطلق به او کمک می‌کنند تا با وظایف و اهداف خود آشنا شود و به مسئولیتش در هستی پی ببرد. چگونگی رسیدن به اهدافش را به او آموزش می‌دهند، با فلسفه خلقت خود آشنا می‌شود و متوجه می‌شود که می‌تواند با الگو گرفتن از بزرگان با کمترین امکانات بهترین زندگی را داشته باشد. در اینجاست که، شخص با به دست آوردن دانایی نسبی، با قدرت بیشتری به زندگی ادامه می‌دهد و یاد می‌گیرد که کوچک‌ترین ذره در این هستی جهت بیهودگی نیست و خداوند هیچ مخلوقی را بیهوده خلق نکرده است. من هم امیدوارم هر چه بیشتر بتوانم آموزش بگیرم و با کسب دانایی در صراط مستقیم قدم بردارم تا فرد مفیدی برای خود، خانواده و جامعه باشم. خدا را شکر که در مسیر آموزش‌های انسانی کنگره ۶۰ هستم و از زندگی لذت می‌برم. امید است بتوانم نیروهای مثبت را روز به روز در خود قوی‌تر و برای رسیدن به موفقیت، بیشتر تلاش کنم.

تنظیم و ارسال: مسافر مصطفی

نمایندگی خواجو