در وادی اول انسان می‌آموزد اگر در مسیر تفکر سالم باشد به طرف ارزش‌ها و صراط مستقیم رهنمون می‌شود و به صلح و آرامش می‌رسد؛ ولی اگر دارای تفکر غلط باشد برایش مشکلات روحی، جسمی، اجتماعی، معنوی و مادی به وجود می‌آید که زندگی او را مختل می‌کند و احساس پوچی و ناامیدی را به او القا می‌نماید.
این امر سبب تسلیم شدن، از دست دادن اعتماد به نفس و غوطه‌ور شدن در تاریکی می‌شود.
وادی دوم به انسان می‌آموزد که هیچ موجودی جهت بیهودگی خلق نشده است. در نظام هستی و خلقت خداوند هر چیز به زیباترین شکل ممکن در جای خود قرار دارد و اگر انسان به جسم خویش بنگرد، میلیاردها سلول تشکیل شده را مشاهده می‌کند که هر کدام وظیفه‌ای بر عهده دارند.
پس خلقتی چنین عظیم چگونه می‌تواند عبث و بیهوده باشد؟! با این وجود برخی از انسان‌ها تصور می‌کنند به آخر خط رسیده‌اند؛ در نتیجه هیچ هدفی را در زندگی خود دنبال نمی‌کنند و در حالت سکون مانده‌اند؛ اما ممکن است آنجا نقطه‌ای برای شروع دوباره باشد.
در آن نقطه می‌بایست با تلاش و توکل اهداف جدیدی را برای زندگی خویش مشخص کنیم و بدانیم خداوند هیچ موجودی را جهت بیهودگی، خلق نکرده است. در ادامه این تلاش و توکل، مسیر موفقیت و مثبت‌اندیشی را در ذهن خودمان هموار نماییم تا با تفکرات درست، امید به زندگی را افزایش دهیم.
بنابراین برای اینکه انسان فرمانروای لایق بر شهر وجودی یا همان جسم خویش باشد، بایستی برای ارتقاء خود در قسمت جسم، روان و جهان‌بینی قدم‌های درست و استوار بردارد.
حال این صحبت به میان می‌آید که نه تنها فرض بر بیهودگی خلقت انسان اشتباه است؛ بلکه بیهوده شمردن آفرینش دیگر مخلوقات هم گناهی بس عظیم است؛ چراکه کوچک‌ترین کرم در اعماق خاک هم عملی عظیم در جهان هستی را به عهده دارد. با وجود پیشرفت زیاد علم، هنوز که هنوز است انسان از درک دلیل خلقت بسیاری از موجودات عاجز است و عملکرد برخی از آن‌ها هنوز برای بشر ناشناخته مانده است. از این رو هر روز باید آگاهی و شناخت خویش را درباره چیستی و ذات موجودات بالا ببریم تا جایی که به این درک برسیم، هیچ موجودی بیهوده آفریده نشده است.
اولین رکن توحید در قرآن کریم، توحید در خالقیت عنوان شده است. انسان خداباور اولین چیزی که می‌بایست به آن ایمان بیاورد یگانه خداوندی است که خلقتی بی‌عیب و نقص می‌کند.
خدایی که چنین خلقت عظیمی دارد، چگونه می‌تواند موجوداتی عبث در جهت بیهودگی یا انسان هایی فاقد کوچک‌ترین توانایی خلق کند؟!
پس اکنون که اثبات شد آفرینش بیهوده‌ای نداشته‌ایم، اولین گام برای خدا‌شناسی، افزایش معرفت و شناخت نسبت به خود و دیگر موجودات گیتی است. هر چه شناخت انسان نسبت به خویش افزایش یابد، باورش به خداوند عمیق‌تر است و کم‌کم عشق الهی در دلش ریشه می‌کند و مهر الهی نیز همراهش می‌شود. کافی است بداند نیروی بزرگ و عظیم؛ یعنی قدرت مطلق یاور اوست به شرطی که از ضد‌ارزش‌ها دور شود و قدم در صراط مستقیم بگذارد.
در پایان خدای مهربانم را شکر‌گزارم که با چنین مکانی آشنا شدم تا قدم در مسیر یادگیری بگذارم و بدانم آنچه نمی‌دانم؛ همچنین از آقای مهندس و خانواده محترمشان نیز سپاس‌گزار هستم.
نویسنده: همسفر اعظم لژیون راهنما همسفر رویا (لژیون سوم)
عکاس خبری: همسفر فاطمه لژیون راهنما همسفر نسرین (لژیون پنجم)
ویراستار: همسفر سمیه مرزبان خبری
ارسال مطلب: همسفر مریم لژیون راهنما همسفر زهره (لژیون چهارم)
همسفران نمایندگی علیرضا
- تعداد بازدید از این مطلب :
258