اولین جلسه از دوره دوم سری کارگاه‌های آموزش مجازی ویژه همسفران نمایندگی وکیلی یزد با استادی همسفر سبا و دستور جلسه «وادی دوم و تأثیر آن روی من» روز شنبه یکم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ برگزار شد.
خلاصه سخنان استاد:
این وادی به ما گوشزد می‌کند که «هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم» اما ما طی سال‌هایی که زندگی کرده‌ایم، به‌خصوص از زمانی‌که زندگی‌مان را با یک مصرف‌کننده شروع کردیم، راه و جهت خودمان را گم کرده‌ایم و الآن برای جبران آن باید یک راه طولانی را طی کنیم تا بتوانیم خودمان را پیدا کنیم و در این راه باید از توانایی‌های خودمان استفاده کرده و تلاش کنیم تا به نتیجه برسیم. اگر به درون خود بنگریم متوجه می‌شویم که در درون‌مان توانایی‌های زیادی وجود دارد که آن‌ها را نادیده گرفته‌ایم؛ همان‌طور که حضرت علی (ع) خودشناسی را مقدمه خداشناسی عنوان کرده و می‌فرمایند: هر کس خودش را بشناسد، قطعاً خدایش را خواهد شناخت. پس در ابتدا باید خود و توانایی‌های خود را بشناسیم تا بتوانیم مسیر درست را پیدا کنیم.
اگر وادی اول را درست درک کرده باشیم باید همیشه سعی کنیم در کارهایمان تفکر کنیم و راه درست را انتخاب کنیم؛ چرا که به‌خاطر درست تفکر نکردن خیلی اوقات در زندگی دچار اشتباه شده‌ایم و به‌خاطر همین اشتباهات، خیلی چیز‌ها چه مادی و چه معنوی را از دست داده‌ایم. ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که فقر، بیماری، نا‌امیدی و … همیشه وجود دارد و اگر یکی از این مشکلات را داشته باشیم فوراً نا‌امید شده و فکر می‌کنیم که دنیا ارزش زندگی کردن را ندارد. فکر کردن به مسائل منفی باعث می‌شود اعتماد‌به‌نفس خود را از دست بدهیم و برای زندگی و سلامتی جسمی و روحی خود هیچ تلاشی نکنیم؛ در صورتی‌که هر چیزی که خداوند در این جهان آفریده، بیهوده و بی‌هدف نیست؛ مثلاً وقتی به خلقت یک مورچه نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که اسرار زیادی پشت این خلقت وجود دارد که ما از آن سر درنمی‌آوریم.
خداوند وقتی انسان را آفرید برای او دو راه قرار داد؛ یکی راه تاریکی و دیگری راه روشنایی. البته درست است که برای رسیدن به روشنایی راه سختی پیش‌رو داریم ولی با تلاش و آموزش می‌توانیم قدم در این راه بگذاریم و تاریکی را پشت سر بگذاریم که رسیدن به این روشنایی لذت‌بخش و دل‌نشین می‌شود اما اگر تلاش نکنیم، در تاریکی‌ها فرومی‌رویم، از همه چیز و همه کس نا‌امید شده و آن‌موقع احساس پوچی به ما دست می‌دهد و با خود فکر می‌کنیم که چرا ما را به این دنیا آوردند؟ چرا این‌جا به دنیا آمده‌ایم؟ چرا خانواده ما این افراد هستند؟ و هزاران فکر بیهوده‌‌ای که به ذهن‌مان می‌آید و ما را بیشتر در عمق تاریکی و نا‌امیدی فرومی‌برد. حال اگر به این موضوع فکر کنیم که خداوند ما را بیهوده نیافریده، از آفرینش ما هدفی داشته، هیچ‌گاه ما را تنها نمی‌گذارد و همیشه حواسش به ما هست، دیگر نه تنها نا‌امیدی در وجود ما جایی ندارد بلکه حس و حال خوبی داریم، با هدف و انگیزه زندگی می‌کنیم و برای بهتر زندگی کردن تلاش می‌کنیم. نکته مهم دیگر اینکه باید به خودمان اعتماد داشته باشیم، بدانیم خداوندی که این جهان و منظومه شمسی را آفریده هدفی بزرگ داشته و ما باید از آفرینش‌های خداوند و هر چیزی که در اطرافمان هست؛ مثل کو‌ه‌ها، گل‌ها، درختان، پرندگان، دریا و … لذت ببریم، با دوستان، فامیل و همسایه‌ها مهربان باشیم، دیدگاهمان را به زندگی تغییر دهیم و جهانبینی خود را بالا ببریم و سعی کنیم شاد باشیم تا دیگران هم در کنار ما آرامش داشته باشند؛ در نتیجه اگر در خودمان تغییرات کاربردی به‌وجود آوریم، آرامش داریم و به خواسته‌هایمان می‌رسیم؛ چرا که هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.
تایپ: همسفر سبا لژیون راهنما همسفر زینب (لژیون دوم)
ویرایش: رابط خبری همسفر زهرا. ط لژیون راهنما همسفر زینب (لژیون دوم)
ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر افضل
همسفران نمایندگی وکیلی
- تعداد بازدید از این مطلب :
187