چهارمین جلسه از دوره اول کارگاه‌های آموزشی مجازی همسفران نمایندگی سیرجان به استادی مرزبان گروه خانواده همسفر اعظم با دستور جلسه «وادی دوم (هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.) و تأثیر آن روی من» روز شنبه ۱ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ برگزار شد.
خلاصه سخنان استاد:
خدا را شاکرم کنگره در مسیر زندگی من قرار گرفت و با آموزش‌هایی که از آقای مهندس و دیگر اعضاء می‌گیرم، به آرامش می‌رسم. بسیار خوشحالم که فرصت آموزش به من داده شد.
وادی دوم می‌گوید: هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. در وادی اول تفکر مطرح شده است؛ برای این‌که انسان بتواند به یک صلح و آرامش درونی برسد و کارهای خود را به‌درستی انجام دهد براساس وادی اول برای هر اقدامی ابتدا باید تفکر و اندیشه کند، حتی اگر قصد غیبت‌کردن دارد، اول باید تفکر کند. در جهان‌بینی یاد می‌گیریم به موارد مثبت و خوبی‌ها توجه کنیم، مثل ماجرای سگی که مُرده بود و همه گفتند: چه بوی تعفنی می‌دهد، اما دیدگاه درست این بود که حضرت عیسی فرمودند: دندان‌های این سگ را هم ببینید که سفید و زیبا هستند.
هر فردی در رابطه با نوع زندگی خود مشکلات متفاوتی را تجربه می‌کند، مثلاً برای یک نفر اضافه وزن یک مشکل است و برای فردی دیگر افسردگی؛ اما در مشکلات این مهم است که نیروی وجودی خود را به کار گیریم و تا حد توان تلاش کنیم و راه‌حل را بیابیم. اگر در وادی اول، به اندازه کافی و درست فکر کرده باشیم؛ متوجه اشکالات و کاستی‌های خود می‌شویم درنتیجه باید سراغ حل کردن مشکلات برویم، البته در این مرحله افرادی ناامید می‌شوند و فکر می‌کنند با تلاش هم نمی‌توانند کاری از پیش ببرند، ولی اگر به تمام هستی بنگریم خواهیم دید که ممکن نیست چیزی را پیدا کنیم که به جهت بیهودگی پا به هستی گذاشته باشد؛ پس ما نیز می‌توانیم به دنبال اهداف درست و مسیر روشن خود برویم.
معمولاً ما انسان‌ها فکر می‌کنیم راه را گم کرده‌ایم؛ اما درحقیقت خودمان را گم کرده‌ایم و تنها چیزی را که رؤیت نمی‌کنیم، وجود خودمان می‌باشد. برای یافتنِ خودمان، راه بسیار مهمی را در پیش داریم؛ باید تفکر کنیم، سپس در مسیر درستی که یافته‌ایم حرکت کنیم، آن‌وقت می‌توانیم ذره‌ذره مشکلات را رفع نماییم، ازطرفی باید به این موضوع توجه داشت که زمانی انسان پا به هستی گذاشت؛ نیروی مافوق او را به یک دوراهی هدایت کرد، یکی روشنایی و دیگری تاریکی؛ اصولاً انسان برای پی‌بردن به روشنایی عظیم، تاریکی‌ها را نیز تجربه می‌کند، یعنی تا قهر را تجربه نکنیم معنای مهر و محبت را نمی‌دانیم؛ درد فراق، لذت وصال را دوچندان می‌کند و همچنین با تجربه گرسنگی متوجه می‌شویم که سیر بودن چه ارزشی دارد، بنابراین مشکلات را لعنت ندانیم، بلکه هر مشکل می‌تواند پله‌ای برای صعود انسان باشد، البته مهم است که بدانیم در هنگام تاریکی‌ها باید از گذرگاه‌های بسیار سختی عبور کنیم، یعنی باید تفکر کرده، سپس وارد عمل شده و زمان را هم در نظر گرفت و انتظار نداشته باشیم که سریع حل شوند، دراین‌صورت انسانی کارآزموده و قوی خواهیم شد.
نکته حائز اهمیت این است که ما در جهان هستی تنها و بدون پشتیبان نیستیم و نیرویی عظیم به نام قدرت مطلق یا خداوند وجود دارد، او یاری‌رسان است و ما را مورد رحمت و هدایت خویش قرار می‌دهد، البته برای مورد رحمت خدا قرار گرفتن، لازم است از ضدارزش‌ها دوری کنیم و به طرف ارزش‌ها حرکت کنیم. به یاد دارم زمانی که از روش‌های متعدد درمان اعتیاد نتیجه نگرفتیم و به مسافرم گفتند: باید به همین شیوه زندگی را ادامه دهد؛ به‌شدت ناامید شدم، اما هنگامی به کنگره آمدیم، آموختم برای هر مسئله‌ای راه حلی وجود دارد و اولین قدم تفکر است، سپس وادی دوم به من یاد داد که علاوه‌بر تفکر و یافتن راه درست و تلاش برای حل کردن مشکلات، باید به نیروی قدرت مطلق نیز تکیه کنم و هرگز امیدم را از دست ندهم و این امید به من نیرو و انگیزه بیشتری برای ادامه دادن و حرکت را می‌دهد.
ارسال: مرزبان خبری همسفر اعظم
همسفران نمایندگی سیرجان
- تعداد بازدید از این مطلب :
171