سیزدهمین جلسه از دوره سوم کارگاههای آموزش مجازی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگیگوجان به استادی همسفر فریبا با دستور جلسه «وادی دوم (هیچ مخلوقی جهت بیهودگی، قدم به حیات نمینهد. هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم) و تأثیر آن روی من» در روز شنبه ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ برگزار شد.
خلاصه سخنان استاد:
بر اساس وادی اول؛ با تفکر ساختارها آغاز میشود، بدون تفکر آنچه هست رو به زوال میرود. تفکر یک حرکت درونی است که نشان دهنده رفتارهای بیرونی است. تفکر در اصل حرکت از یک نقطه مجهول به یک نقطه معلوم میباشد، برای اینکه بتوانیم جهت گمشده راهی را که سالها گم کرده، پیدا کنیم و از تاریکیها وارد روشناییها شویم، نیازمند تفکر هستیم، همان تفکری که در وادی اول یاد گرفتیم. پیام وادی دوم این است که خداوند بزرگ هیچ مخلوقی را جهت بیهوده بودن یا به منظور تماشاگر بودن در این جهان نیافریده است.
اگر خوب به جهان هستی نگاه کنیم در خواهیم یافت که راز خلقت و هستی بدون حساب و کتاب نیست و نخواهد بود. قدرت مطلق هر موجودی را برای انجام کاری در این جهان خاکی آفریده است؛ حتی یک کرم یا پشه یا مگس که هر کدام به نحوی دارای خاصیت و مأموریتی هستند، چه برسد به من انسان که اشرف مخلوقات هستم و از همه جانداران متمایز هستم. انسان در اثر گذشت زمان با فرمان عقل و تفکر از عصر حجر آرام آرام به عصر ماشین میرسد.
قدرت مطلق من انسان را آفرید و به من عقل و شعور و اختیار کامل داده است تا بتوانم راه و مسیر خودم را انتخاب کنم، تاریکیها را تجربه کنم و به سمت روشناییها گام بردارم. اگر به سمت ضد ارزشها حرکت کنم به پوچی و گمراهی میرسم و چیزی جز ناامیدی برای من به ارمغان نمیآورد، اگر هم بیحرکت سکون و راکد بمانم به سمت نابودی کشانده میشوم؛ امّا اگر قدم در مسیر راه درست ارزشها بردارم به سمت روشناییها حرکت کنم و از گذرگاههای سخت مشکلات عبور کنم و به فلسفه وجودی خودم پی ببرم، انسانی کار آزموده و رها خواهم شد و پی به خاصیت و تواناییهای خودم خواهم برد.
خدا را شاکر و سپاسگزارم که این راه و مسیر را کنگره برای من هموار کرد. با جهانبینی و آموزشهای کنگره به مشکلات خودمان با دید مثبت و خوب نگاه کنیم. ما همیشه در زندگی در حال آزمایش و پس دادن هستیم و برای یافتن راه خودمان راه بسیار سخت و دشوار و مهمی پیش رو داریم. باید با فکر کردن برای رسیدن به هدف، سعی و تلاش کنیم و به توانایی تفکر برسیم؛ یعنی وقتی از ما انتقاد شد به راحتی اگر درست بود قبول کنیم و اگر درست نبود لبخند بزنیم و اجازه ندهیم، افکار منفی و پوچ ما را به هم بریزد. اگر مشکلی در زندگی برای ما پیش آمد آن را لعنت نبینیم، سعی کنیم آن را حل کنیم به خودمان نگوییم که به درد نمیخوریم، رقمی نیستیم و بیهوده آمدهایم، اینجا است که در وادی دوم گفته شد؛ هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات ننهاده است.
تایپ و رابط خبری: همسفر فریبا، رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون سوم)
عکاس: مرزبان خبری، همسفر مرضیه
ویراستاری و ارسال: راهنمای تازهواردین، همسفر سمانه
همسفران نمایندگی گوجان
- تعداد بازدید از این مطلب :
192