هیچ مخلوقی جهت بیهودگی پا به حیات نمی نهد

به نام قدرت مطلق الله

سلام دوستان اسماعیل هستم یک مسافر
مشارکت مکتوب با موضوع وادی دوم و تاثیر آن بر روی من ؛
هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خودمان به هیچ فکر کنیم، در وادی اول دریافتیم که تفکر یک حرکت درونی است که نشان دهنده رفتارهای بیرونی بوده و در اصل حرکت از یک نقطه مجهول به یک نقطه معلوم می باشد.
در این وادی چیزی که مهم است اینست که ما در اثر تفکر غلط یا حرکت در مسیر ضد ارزش‌ها بر ساختار جسم خود مشکلات و تخریب های فراوانی را به وجود آورده ایم ، که این تخریبها، خود را به صورت انواع و اقسام بیماری‌های جسمی و روانی نشان می دهد و حتی ممکن است بعضی از ما در اثر این مشکلات دچار
یک سری اختلالات روحی و روانی شده و باعث پیشرفت مجدد خیلی از  بیماری‌های جسمی و روانی وجودمان بطور نا خود آگاه بشویم و در پی آن  این طور تصور کنیم که همه چیز برای ما تمام شده و دیگر زندگی برای ما اهمیتی ندارد و یا اصلاً ما رقمی نیستیم و بیخودی به دنیا آمده‌ایم و یا اینکه بگوییم ما را عوضی بدنیا آورده اند و خلاصه اینکه با اساس پوچی ‌کردن در وهله اول یک تجسم را برای خودمان رقم میزنیم و این همان فرو رفتن در ناامیدی و تاریکی و از دست دادن اعتماد به نفس و تسلیم شدن در برابر نابودی و عدم تلاش برای رهایی و سلامتی می باشد و با کوچکترین ایرادی که از ما گرفته می‌شود فوری به هم می‌ریزیم در صورتیکه اگر به تمام هستی نگاه کنید می‌بینید که هیچ چیزی پیدا نمی‌ شود که بی‌جهت و بیهوده پا به هستی گذاشته باشد و اگر به چیزی رسیدیم که تصور کردیم آن چیز بیهوده پا به هستی گذاشته است باید مطمئن باشیم که این تصور و برداشت غلط و نادرست است و این نشاندهنده اینست که ما نتوانستیم به هستی و فلسفه وجودی آن پی ببریم.
زمانیکه انسان پا به هستی گذاشت نیروی مافوق یا قدرت مطلق او را بر سر یک دوراهی که یکی راه تاریکی و دیگری راه روشنایی بود قرار داد و این باعث میشود که ما بدانیم که در جهان هستی تنها و بدون پشتیبان نیستیم و نیروی عظیم و قدرتمندی به نام قدرت مطلق یا خداوند هست که یاری رسان ماست و ما را حمایت می‌کند و اگر می‌خواهیم از این حمایت برخوردار باشیم باید از ضدارزش‌ها دوری کنیم و به طرف ارزش‌ها و منبع روشنایی که پیداست برگردیم که نشانه‌های آن در کتاب خداوند، خود خلقت است که هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود ما به هیچ فکر کنیم.
ویرایش: مسافر علیرضا لژیون یکم