جهان‌بینی یعنی دانستن اندازه‌ها

دوازدهمین جلسه از دوره پانزدهم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی کاشمر به استادی راهنما مسافر مهدی، نگهبانی مسافر مجید و دبیری مسافر هادی با دستور جلسه «ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن، نق زدن، حاشیه) پنجشنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۳ ساعت ۱۶ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان مهدی هستم یک مسافر. از نگهبان جلسه مجید آقا سپاسگزارم که مسئولیت اداره جلسه را به من واگذار نمودند تا خدمت کنم و آموزش بگیرم. دستور جلسه این هفته (ظرفیت و مسئولیت، قبله گم کردن، نق زدن و حاشیه) است.
از جلسات کنگره چند وقتی دور بوده‌ام و زمانی که برای استاد جلسه انتخاب می‌شدم نمی‌توانستم شرکت داشته باشم ولی در سال جدید اولین استاد جلسه را در حضور شما دوستان تجربه می‌کنم و این اتفاق خیلی خوب است از این بابت خوشحالم که تعداد زیادی همسفر و مسافر در جلسه حضور دارند و نشانه خوبی برای رشد و پیشرفت شعبه کاشمر است و امیدوارم این روند ادامه داشته باشد.

همیشه سر لژیون تکرار می‌کنم و اعتقاد من است که ظرفیت یعنی من چقدر خالی هستم و پر بودن نشانه ظرفیت نیست. اگر کسی فکر می‌کند که هر چه پرتر باشد با ظرفیت‌تر است کاملاً در اشتباه است چون انسان هرچه خالی‌تر باشد ظرفیت بیشتری برای آموزش دارد یعنی قبول می‌کند چیزهایی را که نمی‌داند می‌تواند بداند و به دست آورد. باید این را بپذیری، چرا؟ زیرا هر جایی که فکر کردی آدم با ظرفیتی هستی در همان مرحله بسیار آدم بی‌ظرفیتی هستی چراکه نادان‌ترین انسان‌ها کسانی هستند که فکر می‌کنند دانا هستند. در لژیون خودم رهجو داشتم وکیل بوده، مهندس بوده، دکتر بوده و اولین چیزی که به آن‌ها گفتم این بوده که در هر جایگاه و سمتی که هستید قبل از وارد شدن به کنگره کنار بگذارید و با ظرف خالی وارد شوید.انسانی که با ظرف خالی وارد شود پذیرش آموزش و آگاهی را دارد ولی اگر فکر کند که دانا است دیگر جایی برای پذیرش آموزش‌های کنگره ۶۰ را ندارد. کنگره به این موضوع معتقد است که خیلی از چیزها را بلد نیستیم و کسی اندازه‌ها را به ما آموزش نداده است.

آقای مهندس دژاکام در اردوی بلده فرمودند: چند سال است که می‌خواهم به شما یاد بدهم خوبی خوب است و بدی بد. این امر سال‌های سال طول خواهد کشید زیرا درون کار خوب لذت، آرامش و انرژی وجود دارد. ما عشق ورزیدن، گذشت کردن، جوانمردی، اعتماد کردن و محبت کردن را بلد نیستیم و معیار و اندازه‌ها را نمی‌دانیم.
بعضی‌اوقات از عشق زیاد و گاهی از نبودن عشق، زن و شوهر از هم دور می‌شوند.جوانمردی زیاد باعث دردسر می‌شود، با اعتماد کردن زیاد و بی‌جهت به افراد حتی با یک امضا تمام دارایی‌ات را از دست می‌دهی و گاهی از این‌که به کسی اعتماد نمی‌کنیم اطرافیان از ما دور می‌شوند و محبت هم همین‌طور است. هر چیزی اندازه‌ای دارد و ما باید تعادل آن را یاد بگیریم و این امر نیازمند آموزش جهان‌بینی است. جهان‌بینی یعنی دانستن اندازه‌ها و هر چیزی در جهان هستی و ظرفیت و گنجایش مخصوص به خود را دارد.

برای مثال اندازه ظرفیت بار یک وانت نیسان را نمی‌توانی با وانت حمل کنی و به همین موضوع برای انسان هم صدق می‌کند، یعنی هر انسانی یک ظرفیت و گنجایشی دارد و بیشتر از ظرفیت به او بدهی باعث می‌شود حالش خراب شود. هر رهجویی که وارد حاشیه می‌شود خود باعث این موضوع شده است و هر جایگاهی یک ظرفیتی دارد اگر می‌خواهی مسئول پذیرایی شوید اول باید ببینی اندازه آن جایگاه هستی یا نه؟ روز اول که وارد کنگره شده‌ای همه دست تو را می‌گیرند و با محبت و آغوش باز با تو رفتار و اعتماد می‌کنند، حال که به سفر دوم و درمان رسیدی باید این کارها را برای یک تازه‌وارد انجام دهی. همه ما مصرف‌کننده مواد مخدر بودیم باید ببینیم که ظرفیت رهایی و رسیدن به سفر دوم را به دست آوردیم؟ افرادی وجود دارند که وقتی به رهایی می‌رسند خانواده و اطرافیان و محله را به هم می‌ریزند. برای چه به رهایی رسیده‌ای؟ که زندگی کنی، یاد بگیری که همسر یعنی چه فرزند یعنی چه کار و تفریح یعنی چه نه این‌که زندگی را به هم بزنی و همه‌چیز را فراموش کنی.

در طول سال‌هایی که در کنگره فعالیت می‌کنم تمام سعی من این بوده که درست زندگی کردن را یاد بگیرم. در این مسیر افراد زیادی به ما کمک کردند و باید حواس ما به همه چیز باشد و قدردان این اشخاص باشیم. تمام امکانات که در کنگره ۶۰ در اختیار ما قرار گرفته است توسط مسافران تهیه شده و این شعبه‌ها مثل خانه ما است و باید نگهداری و حمایت شوند و در سراسر ایران شعبه اضافه شود. زیرا قبول کردیم که همه کارها را خود باید انجام دهیم و بهترین‌ها را برای خود رقم بزنیم. در کنگره ۶۰  مصرف مواد، مصرف سیگار و تمام کارهای ضد ارزشی از قبیل غیبت، حسادت، تجسس، قضاوت، کینه به‌مرورزمان و با تکرار، تمرین از بین می‌رود و هنر کنگره ۶۰ همین است که همه چیز را به مسافر می‌دهد.

در پایان از همه شما تشکر می‌کنم که سکوت کردید و به صحبت‌های من توجه نمودید.

عکاس: مسافر حسن لژیون ششم راهنما مسافر میثم
تایپ و ویراستار: مسافر حمید لژیون چهارم راهنما مسافر مجید
ارسال خبر: مسافر محمد لژیون سوم راهنما مسافر حمید
مرزبان کشیک: مسافر کاظم