ارتباط بین مسئولیت و ظرفیت هر فرد

ظرفیت یعنی یک ظرف تا چه اندازه‌ای گنجایش دارد و مسئولیت از ریشه سؤال و مسئول آمده است؛ یعنی کسی که مورد سؤال قرار می‌گیرد و بایستی در قبال مسئولیت خود پاسخگو باشد. مسئولیت یعنی وظایفی که بر عهده ما گذارده شده است؛ لذا بایستی در مقابل سؤالاتی که در ارتباط با آن مطرح می‌شود پاسخگو باشیم.
اگر یک لیوان آب را در نظر بگیرید، این لیوان می‌تواند مقدار معینی آب یا مایعات دیگر در خود جای دهد که به آن مظروف می‌گویند. اگر ما بیشتر از این گنجایش، آب داخل لیوان بریزیم، آب اضافی سرریز می‌شود، یعنی ظرف، گنجایش یا تحمل مظروف را ندارد.
همان‌گونه که در وادی نهم توضیح داده شده، هر چیزی را در نظر بگیریم، نسبت به شرایط و عوامل بیرونی و یا نیروهایی که به آن وارد می‌شود، یک نقطه تحمل دارد که اگر نیروی واردشده بیش از نقطه تحمل باشد، از وضعیت تعادل خارج می‌شود. مانند سرریزشدن لیوان آب و یا آسیب‌دیدن شاسی و فنرهای تریلی.
ما انسان‌ها نیز در مورد مسائل مختلف، عوامل و یا نیروهایی که در زندگی با آن‌ها سروکار داریم ظرفیت یا گنجایش مشخصی داریم. برای مثال، نقطه تحمل ما برای تحمل آب سرد، ممکن است در حدی باشد که بتوانیم حداکثر در آبی با دمای ۱۰ درجه سانتی‌گراد شنا کنیم، اما اگر دمای آب ۵ درجه و یا کمتر باشد دیگر نمی‌توانیم شنا کنیم.
پذیرش مسئولیت نیز درست به همین شکل است؛ یعنی ظرفیت و تحمل ما برای پذیرش آن، محدود است. همه انسان‌ها در زندگی خود دارای مسئولیت‌هایی هستند، حالا یکی مسئول اداره یک‌خانه است، یکی مسئول اداره یک شرکت سهامی است، دیگری مسئول اداره یک مدرسه است، یکی دیگر مسئول اداره یک مغازه یا کارگاه است و یکی مسئول کارخانه و دیگری مسئول یک شهراست.
رابطه عجیبی بین ظرفیت، نقطه تحمل ما و مسئولیت‌های ما وجود دارد. در وضعیت تعادل، هرکدام از ما درست در جایی هستیم که باید باشیم. هر فردی امکانات، توانایی‌ها و مسئولیت‌هایی دارد که مطابق با ظرفیت او است و اگر مسئولیتش اندکی از ظرفیت یا گنجایش اوبیشتر باشد، از نقطه تعادل خارج می‌شود. در کنگره ۶۰ جایی را که شخص مسئولیتش از ظرفیتش بیشتر باشد و از تعادل خارج شود نقطه بی‌تعادلی می‌نامیم که اصطلاحاً به آن «قبله گم‌کردن» می‌گویند.
قبله گم‌کردن، تعبیری از همان خروج از وضعیت تعادل، یا به‌هم‌ریختن است. یعنی شخص سرش گیج می‌رود، نمی‌داند چه باید انجام دهد. نمی‌داند به کدام سو باید بایستد و فراموش می‌کند که چه افرادی و یا چه سیستمی او را در رسیدن به این جایگاه یاری رسانده‌اند و فراموش می‌کند که این مسئولیت را چه کسی به او داده است. نمی‌داند در حوزه مسئولیتش چه برخوردی درست است و چه برخورد یا عملکردی نادرست است؛ لذا در قبال مسئولیت خود نمی‌تواند پاسخگو باشد.
به‌تدریج با پیشرفت کنگره ۶۰ و طراحی ساختارهای مدون و منظم برای واگذاری مسئولیت به افراد و از سوی دیگر، آموزش کافی برای افزایش دانایی و ظرفیت افراد و آماده‌سازی آنان برای پذیرش مسئولیت، باعث شد که به‌تدریج این وضعیت از بین برود و ما امروزه مثل آن موقع‌ها، دیگر شاهد چنین اتفاقاتی نیستیم و اگر هم وجود داشته باشد خیلی کم و به‌ندرت روی می‌دهد. این همان آموزش، تجربه و تفکر است و یا به‌عبارت‌دیگر، دانایی است که ظرفیت و نقطه تحمل ما را بالا می‌برد و افزایش می‌دهد تا بتوانیم حامل و مجری خوبی برای مسئولیت‌های خودمان در کنگره ۶۰ باشیم.

نویسنده: همسفر مریم لژیون راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر الهام لژیون راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر مونا راهنمای تازه واردین
همسفران نمایندگی یوسف آباد