ارتباط قبله گم کردن با عدم مسئولیت‌پذیری

جلسه‌ی نهم از دوره‌ی بیست و ششم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه آقایان مسافر نمایندگی رودهن با استادی ایجنت محترم مسافر عباس، نگهبانی مسافر محمود و دبیری مسافر نصرالله با دستور جلسه‌ی «ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن، نق زدن، حاشیه)» روز چهارشنبه مورخ 29 فروردین‌ماه ۱۴۰۳ رأس ساعت 17 آغاز به کارکرد.



خلاصه سخنان استاد:
بحث ما در این دستور جلسه این است که؛ یاد بگیریم ظرفیت خود را بالا ببریم، حال باید از خود بپرسیم که در چه مورد باید ظرفیت خود را بالا ببریم؟ در مسائل منفی یا مسائل مثبت؟ در هر دو سمت ما دارای ظرفیت هستیم، می‌توانیم ظرفیت خود را بالا ببریم و یا بالعکس، آن را پایین بیاوریم.
یک فرد مصرف‌کننده ظرفیت بالایی در مسائل منفی، به‌خصوص اعتیاد دارد و درواقع این شخص کسی بود که ظرفیتش به‌اندازه یک دود از مواد مخدر بود، از آن نقطه شروع به حرکت نمود و آرام‌آرام به‌جایی رسید که شخصیتش را نیز به‌طور کامل تغییر داد، زیرا اعتیاد به‌گونه‌ای است که به دنبال خود هزاران صفت منفی را به همراه دارد.
ما تمام تاریکی‌های اعتیاد را تجربه کردیم و به نقطه‌ای رسیدیم که فهمیدیم ظرفیت درونی ما در جهت منفی رشد کرده است و به تنها چیزی که فکر می‌کردیم، نشئگی بعد از مصرف مواد بود، درصورتی‌که صدها برابر قوی‌تر از این مواد را درون خودمان داریم؛ اما زمانی که پا به کنگره می‌گذاریم و درمان اعتیاد را شروع می‌کنیم، آرام‌آرام از ظرفیت‌های منفی‌مان می‌کاهیم و ظرفیت‌های مثبتمان را افزایش می‌دهیم. این مسئله آن‌قدر ادامه می‌یابد تا به نقطه‌ی رهایی برسیم.



در سفر دوم هم همین‌طور است که شخص سعی می‌کند خود را بهتر بشناسد و صفات خوب خود را افزایش دهد که ما آن ر ا تزکیه و پالایش می‌نامیم. برای مسئولیت‌هایمان در زندگی نیازمند ظرفیت درونی هستیم، راهنما، مرزبان یا ایجنت، همه مسئول هستند تا کمک کنند، یک شخص تازه‌وارد به رهایی برسد و در مقابل آن یک سفر اولی هم مسئول است تا کارهایی که به او محول می‌شود را به بهترین شکل انجام دهد.
حال باید از خود بپرسیم، آیا مسئولیتی که به ما محول شده را به‌خوبی انجام می‌دهیم یا خیر؟ اگر مسئولیت‌های خودمان را به‌خوبی انجام دهیم، سبب پیشرفتمان خواهد شد، اگر هم در این مسیر به مشکلی برخوردیم، آن را باراهنمایمان در میان بگذاریم، زیرا تا سؤال نکنیم، به جواب هم نخواهیم رسید و این خودمان هستیم که باید در قدم اول به خودمان کمک کنیم.



ما باید ایمان قلبی داشته باشیم که راهنمای ما تنها کسی است که در این مسیر می‌تواند به ما کمک کند و به ما راهنمایی برساند تا به موفقیت برسیم. باید با جزئیات تمام به حرف راهنمایمان گوش کنیم و بدانیم که راهنما هیچ‌گاه برایمان بد نمی‌خواهد، اگر می‌گوید فلان کار را نکن یا فلان جا نرو تنها به این دلیل است که به فکر ماست و صلاح ما را می‌خواهد.
قبله گم کردن هم به عدم مسئولیت‌پذیری برمی‌گردد، وقتی‌که مسئولیت‌پذیر خوبی نباشیم، مدام سعی می‌کنیم تا با آوردن دلایل متعدد خود و دیگران را قانع کنیم، درصورتی‌که همه می‌دانند چه کسی درست‌کار می‌کند و چه کسی نادرست، به‌قول‌معروف سیاه، سیاه است و سفید هم سفید.

عکاس: مسافر علی 
تنظیم و ارسال: مسافر حسین