برابری اندازۀ ظرف درونی با مسئولیت

همسفر آذر (راهنمای لژیون سوم):
پشت دستور جلسات کنگرۀ ۶۰ چیزی نهفته است که هر ساله تکرار می‌شوند و این تکرار نشان‌دهندۀ پیام و هدفی است. دستور جلسۀ این هفته ظرفیت، مسئولیت و قبله گم‌کردن است که در ادامه آن دو واژه اضافه شده است؛ نق‌زدن و حاشیه. هدف از این دستور جلسه این است که من آذر را به‌صورت بسیار زیبا با خودم روبرو کند که ظرف درونی من به چه اندازه‌ است؟ آیا گنجایش و قابلیت انجام کارها را دارم؟ یا می‌توانم مسئول انجام کاری شوم یا نه؟ آیا به درک و شناخت و آگاهی لازم نسبت به مسئولیتی که بر عهدۀ من است رسیدم یا نه؟ بنابراین اگر می‌خواهم در کنگره یا در هر جای دیگری مسئول انجام کاری شوم، ابتدا باید ظرف وجودی خود را وسیع کنم و این مستلزم آموزش، آگاهی و شناخت است. آموزش‌های کنگرۀ ۶۰ به‌صورت بسیار ظریف این کار را انجام می‌دهند و انسانی که خواسته داشته باشد را به درک، شناخت و آگاهی می‌رساند.
انسانی که ظرف درونی‌اش برابر با مسئولیتش باشد و با آگاهی و دانش کاری را شروع کند، به‌خوبی می‌تواند از عهدۀ کارهایش برآید، می‌داند که به دنبال چه هدفی است و دیگر قبله‌اش را گم نمی‌کند، چراکه نسبت به انجام کارهایش عشق می‌ورزد و می‌داند که هدف از خلقت انسان آموزش و خدمت است، آن‌قدر حس و حالش خوب است و انرژی می‌گیرد که دیگر به دنبال نق‌زدن و حاشیه نیست؛ زیرا در چارچوب قوانین و حرمت‌ها حرکت می‌کند، در مقابل نقشی که ایفا می‌کند مسئول است و می‌تواند پاسخگو باشد. به گفتۀ استاد امین؛ کسی می‌تواند مسئول باشد که آموخته باشد و جواب سؤالات را شناخته باشد، این انسان قادر به انجام مسئولیت‌هایش است و با نتیجۀ بسیار عالی به پایان می‌رساند. امیدوارم بتوانم پیام‌های این دستور جلسه را درک و دریافت کنم و با کاربردی‌کردن آنها برای خود و دیگران مفید واقع شوم.

همسفر زهرا:
ظرفیت و مسئولیت، دو کفۀ ترازو هستند که زمانی که این دو کفه هم‌تراز باشند، من به سمت هدف حرکت می‌کنم و با رسیدن به هدف، به نتیجۀ دلخواه ساختار معقول خود خواهم رسید. ظرفیت، یک‌شبه و یک‌دفعه در انسان بالا نمی‌رود. ظرفیت ما با تفکر، تجربه و آموزش در کنگره بالا می‌رود. هر چقدر ظرفیت ما بالاتر برود، به همان نسبت پذیرشمان نیز بالا می‌رود و می‌توانیم مسئولیت‌های مهم‌تری را تجربه کنیم. برای اینکه مسئولیتی را بپذیریم، بایستی ظرف وجودی خود را برای آن کار پر نماییم و این کار فقط با دانایی و عمل سالم میسر می‌شود. دانایی رابطۀ مستقیم با ظرفیت دارد. انجام مسئولیت‌ها با خواسته و تلاش انسان صورت می‌گیرد؛ حال اگر کسی ظرفیت برایش فراهم نشده باشد، قبله و هدفش را گم می‌کند و باعث تخریب و فساد می‌شود. قبله گم‌کردن یعنی انسان هدف خود را گم‌کرده باشد. شخص مصرف‌کننده هدف و قبله خود را گم‌کرده است و نمی‌داند چه کاری باید انجام بدهد، اما زمانی که برای درمانش اقدام می‌کند و به کنگره می‌آید و درمان می‌شود به هدف خود که رهایی از اعتیاد است می‌رسد و این فقط شامل حال مصرف‌کنندگان نمی‌شود. هر انسانی که هدفش را گم کند، در واقع قبله‌اش را گم‌کرده است. اگر در چارچوب آموزش‌های کنگره عمل نماییم، هیچ‌وقت قبله را گم نمی‌کنیم. مسئولیت‌ها در انسان باعث تغییر جایگاه می‌شود. قبله گم‌کردن یعنی خارج‌شدن از صراط مستقیم، یعنی نافرمانی، ناسپاسی و نق‌زدن و به حاشیه رفتن و ریشۀ تمام این مسائل در نادانی است. در یک‌کلام قبله گم‌کردن یعنی سوءاستفاده‌کردن از جایگاهی که در آن قرار داریم.

همسفر فاطمه:
اول باید بدانیم ظرفیت یعنی گنجایش، مسئولیت یعنی مسئول بودن و قبله گم‌کردن یعنی راه و هدف را گم‌کردن. همۀ ما انسان‌ها در زندگی خود، دارای مسئولیت‌هایی هستیم. زمانی که ما مسئولیتی را قبول می‌کنیم، باید آن را به نحو احسنت انجام دهیم و اگر ظرفیت یا گنجایش آن کار را نداشته باشیم، آن مسئولیت خواه یا نا خواه از ما گرفته می‌شود و باعث تخریب خود و اطرافیانمان می‌شویم. به‌عنوان‌مثال اگر من مسئولیت مادر بودن را بپذیرم و فرزندی به دنیا آوردم، باید مسئولیت او را از خوراک، پوشاک و تربیت بپذیرم تا جایی که آن فرزند، خودش بتواند این مسئولیت‌ها را عهده‌دار شود و در جامعه یک فرد مستقلی شود.
ما باید آموزش‌هایی که در کنگرۀ ۶۰، به ما داده می‌شود را در زندگی خودمان کاربردی کنیم، چه در کنگره یا بیرون از این محیط. اگر من مسئولیتی را می‌پذیریم، باید آن را به‌خوبی انجام دهم. ما برای دریافت هر کاری باید دانایی و آگاهی خود را بالا ببریم، نه اینکه دچار منیت یا تکبر شویم و خود را از دیگران، بالاتر بدانیم؛ همین کار ما در واقع یک نوع قبله گم‌کردن و یا گم‌کردن راه و هدف است. در پایان امیدوارم خداوند ظرفیت کاری را به ما بدهد، بعد آن مسئولیت را به ما واگذار کند تا آن موقع احساس خوشایندی داشته باشیم.

همسفر لیلا:
دستور جلسۀ این هفته ظرفیت، مسئولیت، نق‌زدن، قبله گم‌کردن و حاشیه است. زمانی که این کلمات پشت‌سرهم قرار می‌گیرند، می‌خواهند به ما نشان دهند که هر جایگاه و مسئولیتی که به انسان داده می‌شود، در درجۀ اول باید ظرفیت آن در او به وجود آمده باشد، در غیر این صورت باعث تخریب ما می‌شود. بسیاری از انسان‌ها تصور می‌کنند هر چقدر پست و مقام آنها بالاتر باشد، آسایش و آرامش بیشتری دارند و فقط آنها هستند که دستور می‌دهند و دیگران باید پاسخگو باشند، اما کنگره به ما یاد داد که مسئولیت از کلمۀ سؤال می‌آید و هر کس جایگاه بالاتری داشته باشد باید به سؤالات بیشتری پاسخ دهد. کنگره به ما یاد داد که هدف از خلقت انسان‌ها، آموزش و خدمت است و هر کس از این هدف دور شود قبله خودش را گم‌کرده و وارد حاشیه می‌شود. همان‌طور که آقای مهندس گفتند که هر کس وارد حاشیه شود، شروع به نق‌زدن می‌کند و مدام بهانه‌جویی می‌کند؛ این نق‌زدن‌ها باعث می‌شود روزبه‌روز از هدف اصلی دور شده و از گردونۀ آموزش خارج شود. خدا را سپاسگزارم که راه کنگره را به من نشان داد تا معنای واقعی آموزش را درک کنیم. از خداوند می‌خواهم کمک کند تا بتوانم این آموزش‌ها را کاربردی کنم تا به هدف اصلی خلقت یعنی خدمت‌کردن به بندگان، برسم. از راهنمای عزیزم بابت آموزش‌های نابشان سپاسگزارم.

همسفر فاطمه:
آقای مهندس در مورد دستور جلسۀ هفتگی گفتند که بالاترین ضربه این است که ما به کسی مسئولیت بدهیم و او ظرفیت لازم برای آن را نداشته باشد. برای به‌دست‌آوردن هر مسئولیتی اول باید تلاش و کوشش کرد تا ظرفیت آن ذره‌ذره در ما به وجود بیاید، در غیر این صورت اگر ظرفیت در هر زمینه‌ای وجود نداشته باشد، ممکن است فاجعه‌ای رخ بدهد. هر کس که می‌خواهد مسئولیتی را بپذیرد باید اول خودش را بسنجد که آیا ظرفیت کافی را دارد یا خیر؟ حالا چه در کنگره و چه بیرون از کنگره فرقی نمی‌کند، اگر مسئولیتی به او داده می‌شود، فکر نکند که مقامش بالا رفته یا مقامش عوض شده است که موجب شود از فردا با کسی بد صحبت کند یا اصلاً با کسی حرف نزند؛ اگر چنین باشد در اینجا به‌اصطلاح می‌گویند که قبله‌اش را گم‌کرده است. مقدس‌ترین مکان ما قبله است، کسی که قبله گم کرده یعنی تمام آرمان و هدفش را گم‌کرده است. در مورد نق‌زدن نیز اگر کسی نتواند کاری انجام بدهد و کارش را بلد نباشد شروع می‌کند به نق‌زدن و حاشیه رفتن که چرا این‌طوری شد؟ ۹۹ درصد کسانی که در مسیر ضدارزش‌ها هستند، نق می‌زنند و متعادل نیستند. انسان‌هایی که روی برنامه هستند و مسئولیت‌پذیرند امکان ندارد قبله گم کنند، آن‌ها در زندگی شعف و شادمانی دارند و حال بد دیگران روی آنها تأثیر ندارد، زیرا آنها سرگرم کار خودشان هستند، فرصت برای نق‌زدن را ندارند و همیشه در آرامش هستند.

تهیه، تنظیم و ویرایش: همسفر فرشته، راهنما همسفر زهرا (لژیون چهاردهم)
ارسال: همسفر مطهره، راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
همسفران نمایندگی دهخدا قزوین