جلسه هشتم از دور اول، سری کارگاه آموزشی خصوصی کنگره ۶۰نمایندگی صالحی۲،با استادی راهنما مریم و نگهبانی همسفر منصوره و دبیری همسفر زهره با دستور جلسه((ظرفیت و مسئولیت و قبله گم کردن و نق زدن و حاشیه)) در تاریخ ۲۶فروردین ۱۴۰۳راس ساعت۱۶آغاز به کار نمود.
خیلی خوشحال هستم کہ در شعبہ خوب صالحی حضور دارم، واقعا شعبہ خوب و پر انرژی دارید این هم مدیون خدمتگذار های خوبی هست کہ در یک شعبہ دارن خدمت میکنند و همچنین اعضای خوبی کہ دارن آموزش میبینند...
تمام هستی و هرچیزی کہ ما الان داریم میبینیم؛ جامدات، گیاهان و انسانها همہ دارای یک ظرفیتی هستند. ظرفیت از ظرف می آید یعنی اندازه، گنجایش.
یعنی منِ همسفـر چہ گنجایشی دارم، یک لیوان آب چہ گنجایشی آب میتونہ درش قرار بگیره. اگر من بخواهم در یک لیوان، یک پارچ آب بریزم، از گنجایشِ آن بیشتر ریختم و آن سرازیر میشود. پس هر چیزی باید ظرفیتِ وجودیش را در نظر بگیریم.
اگر ظرفِ وجودی من بالا رود، کہ آن هم باید همراه با داناییِ من باشد، وقتی داناییِ من با تفکرکردن، آموزش دیدن و آگاهی کم کم بالا رفت، آنوقت من تازه میتوانم مسئولیت ها را قبول بکنم.
پس برای اینکه من مسئولیتی را قبول کنم ابتدا باید ظرف وجودیِ من بزرگ و بزرگتر شود، چیزی که ما در کنگره داریم یاد میگیریم.
حالا اگر من بخواهم در هر جایگاهی مسئولیتی را قبول بکنم، بایــــد جوابگویِ آن مسئولیتـم باشم. اگر من یک خانواده را اداره میکنم یا یک راهنما هستم و یا یک شعبه ای رو سپردن به من، هر جایگاهی را کہ دارم باید پاسخگویِ کارهایی که میکنم، باشـــم.
وقتی ما میگوییم آقای مهندس مسئول کنگره است، یعنی کسی است که جوابگوی کنگره است در هر اتفاقی.
حال اگر من ظرف وجودیم را بزرگ کردم، مسئولیت پذیر بودم، دو کفہ ترازوی من بہ یک اندازه رشد کرد، اون موقعست که قبلہ ی من، قبلہ ی درستیه. در غیر اینصورت من قبلہ ی خودم را گم میکنم.
قبلہ گم کردن یعنی من آن هدفی کہ دارم را گم کردم. نمیدانم در چہ جایگاهی هستم. منِ سفراولی میام تو کنگره و سفرم را شروع میکنم،وقتی کہ وارد سفردوم میشوم یادم می رود کہ چہ کسانی بہ من خدمت کردن تا الان حالِ من و مسافرم خوبہ، قبلم را گم میکنم.
و در ادامه این دستورجلسه نق زدن و حاشیه
خیلی از وقتها وقتی وارد کنگره میشویم مخصوصا اوایل سفرمون هست، تازه وارد لژیون شدیم CDنوشتن خیلی برامون سخت میاد، فقط دنبال بهانه ها هستیم و شروع میکنیم به نق زدن و حاشیہ درست کردن برای خودمان، کہ اگر این کارها را انجام بدهیم برای دیگران از دور نمایان و هویدا هستیم، اینجور افراد اگر در مسیر کنگره قرار بگیرند سفرشان را بہ خوبی بہ اتمام میرسانند ولی اگر قبلہ رو گم کنند، از مسیر خارج میشوند.
نکتہ مهم این دستور جلسه برای آموزش اینہ کہ؛
باید در ابتدا هر کار و مسئولیتی را کہ میخواهیم قبول بکنیم اول باید ببینیم آن توانایی ها را داریم، آیا میتوانیم هماهنگ بشویم با مسئولیتی که میخواهیم بپذیریم، صفر تا صد آن را بسنجیم، اول از آن باید خانواده را بسنجیم، ببینیم شرایطِ خانواده جور هست کہ آن مسئولیت را قبول کنیم، اگر شرایط خانواده جور بود آیا توانایی هایِ خودم هم جور هست کہ آن مسئولیت را قبول کنم و بعد در ادامہ ی مسیر، مسئولیت را قبول کنم.
انشاللہ کہ همہ ی شما بتوانید مسئولیت های خیـلی خوبــی داشتہ باشیـد...
ممنونم
- تعداد بازدید از این مطلب :
114