برای بهره‌گیری از آموزش‌ها باید ظرف خود را خالی‌ کنیم

یازدهمین جلسه از دوره پنجاه و هشتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی ویژه همسفران نمایندگی پروین‌ اعتصامی‌_ اراک، با استادی راهنما همسفر سمیه، نگهبانی همسفر فاطمه و دبیری همسفر اعظم با دستور جلسه« ظرفیت، مسئولیت "قبله گم کردن، نق زدن، حاشیه" » روز دوشنبه مورخ ۲۷ فروردین‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۵:٠٠ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد:
شاکر خداوند هستم که بار دیگر اذن خدمت در این جا‌یگاه را به من داد. از هر دو راهنمای عزیزم خانم لیلا عباسی و خانم لیلا رفیعی تشکر و سپاس‌گزاری می‌کنم.

کلمه‌ی ظرفیت از گنجایش می‌آید که مقدار و اندازه‌ی هرچیز را بیان می‌کند. در جهان هستی هر چیزی ظرفیتی دارد. انسان‌ها، حیوان‌ها و گیاهان مقدار و اندازه‌شان با‌هم متفاوت است. تفاوت ظرفیت انسان‌ها از رفتار و اخلاق آن‌ها و کارهایی که انجام می‌دهند سرچشمه می‌گیرد و همین باعث به وجود آمدن ظرفیت در آن‌ها می‌شود.

وقتی‌ می‌گوییم ظرفیت یعنی این‌که ظرف من چقدر خالی است نه این‌که چقدر پر است. همه فکر می‌کنند هر چقدر این ظرف پر باشد ظرفیت هم بیشتر است در صورتی که این‌طور نیست، وقتی ظرف ما پر باشد به این مرحله می‌رسیم که همه‌ چیز را می‌دانیم و نیازی به آموزش نداریم؛ درحقیقت ظرفیت نداریم، برای همین هر چقدر دیگران تلاش کنند من آموزش‌پذیر نیستم مانند لیوانی که آب آن سر‌ریز شده و هر چقدر آب‌ داخلش بریزند روی زمین می‌ریزد و قابل استفاده نیست. آموزش‌ها برای من این‌طور می‌شود؛ پس باید ظرف‌مان را خالی کنیم تا بتوانیم از  آموزش‌ها بهره ببریم.

مشکل اکثر کسانی که در کنگره به درمان نمی‌رسند همین ظرفیت است. به همین دلیل می‌گویند هر عنوانی که داری پشت‌ در بگذار و بعد وارد شو، اول بپذیر که نمی‌دانی تا بتوانی یاد بگیری.

هر انسانی ظرفیت و نقطه‌ تحملش را می‌تواند ارتقا دهد. ظرفیت و نقطه تحمل ذره‌ذره با آگاهی، تمرین و تکرار و گذشت زمان به دست می‌آید؛ و این دانایی  و آگاهی با تجربه ،تفکر و آموزش  به دست می‌آید.

همه می‌دانیم که محبت کردن، عشق ورزیدن و گذشت همه خوب هستند ولی همین‌ها هم اندازه و میزانی دارند که اگر کم یا زیاد شوند باعث تخریب می‌شوند. انسان‌ها برای خدمت و آموزش پا به هستی گذاشته‌اند؛ پس در ابتدا باید مسئول خود باشند و تلاش کنند ظرف‌شان بزرگ شود تا بتوانند مسئولیت‌های مختلف را بر عهده بگیرند و در قبال آن مسئولیت‌ها  پاسخگو باشند.

همان اندازه که به دست آوردن جایگاه مهم است حفظ و نگهداری آن از اهمیت بالاتری برخوردار است. باید بدانیم کجا بودیم و به کجا رسیده‌ایم. این‌طوری می‌توانیم در جایگاه‌های خدمتی رفع اشکال کنیم  و آتش درون‌مان را تبریک به نور کنیم تا باعث سازندگی شود در غیر این صورت مسئولیت‌ها باعث تخریب می‌شوند. ما در هر جایگاهی که هستیم و هر مسئولیتی که بر عهده داریم باید هدفی را دنبال کنیم و از آن لذت ببریم. وقتی انسان برای  دیده شدن تلاش می‌کند تا جایگاهی را به دست آورد اما هدفش مشخص نباشد در اصطلاح می‌گویند قبله‌اش را گم کرده است. چون ظرفیتش به اندازه‌ی آن جایگاه نیست و نمی‌تواند مسئولیتش را به نحو احسن انجام دهد، سریع عصبانی می‌شود و شروع می‌کند به نق زدن و وارد حاشیه می‌شود و از هدف اصلی دور می‌شود.

امیدوارم  همه بتوانند با آموزش‌ها  ظرف‌شان را آن‌قدر بزرگ کنند که بتوانند  همه‌ی جایگاه‌ها را در کنگره و بیرون  تجربه کنند و از آن لذت ببرند.

تهیه عکس: مرزبان خبری، همسفر فرزانه
تایپیست: راهنما همسفر سمیه( لژیون دوازدهم )
ویراستاری و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر نسیم( لژیون یازدهم )
همسفران نمایندگی پروین‌اعتصامی_ اراک