ششمین جلسه از دوره هفتم کارگاههای آموزشی خصوصی ویژه همسفران نمایندگی وکیلی یزد به استادی راهنما همسفر فاطمه و نگهبانی همسفر زهرا و دبیری همسفر سمیه با دستور جلسه «ظرفیت، مسئولیت، قبله گم کردن» در تاریخ دوشنبه بیستوهفتم فروردین ۱۴۰۳ رأس ساعت ۱۶ در محل نمایندگی آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
از نگهبان جلسه، خانم زهرای عزیز، تشکر میکنم که به من فرصت دادند تا در این جایگاه خدمتی در کنار شما عزیزان آموزش بگیرم. دستور جلسه این هفته «ظرفیت، مسئولیت، قبله گم کردن (حاشیه و نق زدن)» است.
در صُور آشکار، ظرفیت به معنی گنجایش است. هر چیزی گنجایشی دارد؛ مثلاً در یک ماشین لباسشویی ۵کیلویی نمیتوان ۱۰کیلو لباس بریزیم یا در یک خانه ۱۰۰متری نمیتوانیم از ۲۰۰نفر پذیرایی کنیم چون ظرفیت یا گنجایش آن را ندارد.
استاد امین در سیدی ظرفیت و شخصیت در مورد ظرفیت وجودی انسانها میگویند: هر چیزی که به انسان داده میشود مثل پول، جایگاه، شغل یا حتی سلامتی، اگر در انسان ظرفیت و گنجایش آن به وجود نیامده باشد، جز نیستی و نابودی چیز دیگری به ارمغان نخواهد آورد. خداوند هر موجودی را که در این دنیا خلق نموده است بر اساس ظرفیت و گنجایشی که داشته مسئولیتهایی نیز به او محول کرده است؛ تنها تفاوت انسان با سایر موجودات در این است که هیچ موجودی در این عالم مسئول نیست، فقط انسان است که مسئول میباشد و مسئول کسی است که باید درباره عملکرد خود پاسخگو باشد.
در رابطه با ظرفیت و مسئولیتپذیری یک نکته حائز اهمیت است و آن اینکه کسی که مسئولیتی را عهدهدار میشود باید ظرفیت لازم را نیز در خود بهوجود آورده باشد تا بتواند در آن کار موفق شود. یکی از راههای بالا بردن ظرفیت، بالا بردن دانایی میباشد. هرچه منِ فاطمه تفکرم درستتر باشد و تجربه و آموزش بیشتری دیده باشم به همان اندازه از ترس، ناامیدی و منیت من کم میشود اما اگر ظرفیت کم و مسئولیت بالاتر از میزان ظرفیت باشد مشکل پیش میآید و در حقیقت قبله گم میشود. قبله به معنای جهت و مسیر حرکت است. قبله گم کردن به معنای گم کردن جهت و گم کردن مسیر حرکت و در نتیجه نرسیدن به مقصد و هدف میباشد. اگر ظرفیت و مسئولیت فرد متعادل باشد شخص به خوبی وظایف خود را انجام میدهد ولی اگر ظرفیت کم باشد نتیجه این میشود که قبله را گم میکند؛ در نتیجه از هدف دور میشود و از نشانههای آن، این است که فرد دچار کبر و منیت میشود. کبر و طمع از گرههای مسئولیت هستند که جلوی انجام کار ما را میگیرند. کبر یعنی خودبرتربینی. هر کس کبر داشته باشد و مسئول شود چون خودش را برتر میبیند کارش را درست انجام نمیدهد و تقسیم وظایف نمیکند؛ چون فکر میکند هیچکس نمیتواند در جای او باشد و دلش میخواهد همه کارها را خودش انجام دهد؛ از این رو تخریب ایجاد میشود، اخلاق و رفتارش عوض میشود و از تعادل خارج میگردد.
ریاست به دست کسانی خطاست
که از دستشان دستها بر خداست
برای بالا بردن ظرفیت و پذیرشِ مسئولیت باید چشمه جوشان باشیم؛ یعنی هم به منابع اطلاعاتی و آگاهی وصل باشیم و هم با تغییر جایگاه اختلاف پتانسیل ایجاد کنیم. اگر راکد باشیم دچار گره مسئولیت میشویم.
در وادی نهم به نقطه تحمل اشاره شده است؛ یعنی هر انسانی نقطه تحملی دارد اگر از این نقطه عبور کرد وارد مرحله آشوب میشود و دیگر کارآیی لازم را ندارد، این یعنی بیشتر از ظرفیتی که دارد تحمل میکند. آموزشهای کنگره به ما یاد میدهد چطور ظرفیت خودمان را بالا ببریم، چطور زود ناراحت نشویم، چطور انرژی خود را بالا ببریم، چطور نقطه تحمل خود را بالا ببریم، چطور با پذیرفتن مسئولیتهای کوچک جهش لازم را پیدا کنیم تا بتوانیم مسئولیتهای بزرگ را بپذیریم.
انسانهایی که مسئولیتپذیر هستند هیچگاه بهانهتراشی نمیکنند و نق نمیزنند و وارد حاشیه نمیشوند؛ چون تمام تلاششان در این است که وظایفشان را با کیفیت بالا انجام دهند. کسانی نق میزنند که نمیتوانند مسئولیتهایشان را درست انجام دهند، همیشه در حاشیه هستند، دنبال مقصر میگردند و هیچگاه تقصیر را به گردن خود نمیاندازند. کسی که دنبال مقصر است هیچ وقت خودش برای رفع مشکل اقدام نمیکند و انتظار دارد دیگران مشکل را حل کنند؛ در نتیجه همان قبله گم کردن و نرسیدن به هدف اتفاق میافتد؛ به عنوان مثال، منِ راهنما مسئول آموزش لژیون هستم. امروز در شعبه امتحان برگزار میشود، مسئول امتحانات به من میگوید: تعداد شرکتکنندگان در امتحان از لژیون شما کمترین تعداد بوده است؛ اینجا من اول باید نگاه کنم و ببینم آیا آموزش کافی را به رهجو دادهام؟ آیا گفتهام که امتحان چه فوایدی دارد؟ آیا گفتهام که عملی کردن آموزشهای کنگره با همین خدمتها شروع میشود؟ آیا گفتهام که باید با شرکت در امتحان، با ترسهای بازدارنده مقابله کرد؟ اگر همه را گفتهام این رضایت از کار خودم هست، آن وقت به رهجو میتوانم بگویم که تو چرا کار خودت را درست انجام ندادهای؟ چون اولین سیدی که هر رهجو باید بنویسد سیدی «وظایف رهجو» است؛ پس یک مسئول نباید بلافاصله تقصیر را به گردن دیگران بیندازد.
آقای مهندس در لایو روز چهارشنبه گفتند: فردی که روی برنامه نباشد و وظایفش را به خوبی انجام ندهد مرتب بهانهگیری میکند و غر میزند؛ چون کسی که مسئولیتهایش را به درستی انجام میدهد آنچنان دچار شعف و شادی است که دیگر اصلاً فرصت نق زدن ندارد ولی وقتی آموزشها را درست نبیند و روی برنامه نباشد مرتب بهانهگیری میکند، نق میزند و به حاشیه میرود. از طرف دیگر ترسهای بازدارنده و ناامیدی باعث میشوند که فرد از پذیرش مسئولیت سرباز بزند و مسئولیتپذیری را تجربه نکند و این تمرین نکردن باعث میشود که به چشمه جوشان تبدیل نشود، راکد بماند، ظرف وجودیاش هر روز کوچک و کوچکتر شود و قدرت و اعتمادبهنفس خود را از دست بدهد.
در وادی یازدهم آموختهایم؛ انسانهایی که زندگی یکنواخت را تکرار میکنند و هر روزشان مثل روز قبل است هیچگونه جهشی را انجام نمیدهند و هیچ آموزشی نمیبینند و در حقیقت انرژی لازم را به دست نمیآورد؛ بنابراین پذیرفتن مسئولیتهای جدید همراه با ایجاد ظرفیت برای پذیرشِ آنها، انسان را سرشار از انرژی میکند.
در پایان از خداوند میخواهم در کنار آموزشهای کنگره و کسب دانایی و قدرت تشخیص، قبل از پذیرش هر مسئولیتی ظرفیت لازم را در من بهوجود آورد تا انشاءالله در مسیر و صراط مستقیم بتوانم ابتدا برای خود و سپس برای دیگر عزیزانم مفید و مؤثر باشم.
همسفر سمیرا از لژیون راهنما همسفر فهیمه (لژیون سوم) با نوشتن چهل سیدی وارد سفر دوم جهانبینی شد. سایت همسفران نمایندگی وکیلی، این رهایی را به ایشان، خانواده و راهنمای محترمشان تبریک گفته و برایشان موفقیت روزافزون آرزومند است.
قبل از شروع کارگاه آزمون شماره ۴ از دور سوم با شرکت تعدادی از همسفران نمایندگی وکیلی در ساعت ۱۵:۰۰ برگزار شد.
تایپ و ویرایش: رابط خبری لژیون یکم، راهنمای تازهواردین همسفر صدیقه
ارسال: همسفر افسانه، لژیون راهنما همسفر فهیمه (لژیون سوم)
همسفران نمایندگی وکیلی یزد
- تعداد بازدید از این مطلب :
315