مهم‌ترین مسئله در هستی ظرفیت است

ششمین جلسه از دوره یازدهم سری کار‌گاه‌های آموزشی خصوصی کنگره‌۶۰ ویژه همسفران نمایندگی کاشمر با نگهبانی همسفر منیره، دبیری همسفر حمیده و استادی همسفر سمیه با دستور جلسه « ظرفیت و مسئولیت قبله گم کردن نق زدن، حاشیه»در تاریخ ۲۷ فروردین ۱۴۰۳ راس ساعت..:۱۶ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
اگر خوب دقت کنیم دستور جلسه خلقت همین است و ظرفیت‌ها را تعیین می‌کند که هر موجودی چقدر ظرفیت دارد، ظرفیت یعنی ظرف، باید دید ظرف هر فرد چقدر است بعضی افراد به اندازه یک لیوان است بعضی به اندازه یک حوض و بعضی‌ها به اندازه یک دریا است. مهم‌ترین مسئله در هستی ظرفیت است و بر مبنای ظرفیت تقسیم‌بندی شده است، برای مثال: گاز‌ها، مایعات، گیاهان و جانوران هر کدام دارای یک ظرفیتی هستند که خودشان این ظرفیت را کسب کرده‌اند. تمام خواصی که در جمادات، گیاهان و جانوران هست در انسان نیز است و انسان مجموعهٔ این‌هاست، بعضی انسان‌ها مانند مار گزنده هستند بعضی‌ها مانند گرگ درنده و بعضی‌ها مانند سگ وفادار هستند و تمام خواص حیوانات در انسان‌ها جمع شده است.

ما نمی‌توانیم از انسان‌ها انتظار داشته باشیم که کلیشه‌ای باشند یعنی همه مثل هم بدون هیچ عیب و نقص در کمال آرامش و یا بالعکس، ما چندین مدل حیوان داریم و انسان هم به این گونه هست باید ببینیم انسان به کدام سمت گرایش پیدا می‌کند، آیا جزء درنده‌خوهاست یا فرصت‌طلب‌ها که این‌جا بر‌می‌گردد به مسئله ظرفیت داشتن، بعضی انسان‌ها ظرفشان به اندازه یک نگهبان است و بعضی‌ها می‌توانند رئیس باشند. ظرفیت باید در تمام سطوح باشد، ظرفیت چگونه به وجود می‌آید؟ ظرفیت دست ما نیست ما باید ذره‌ذره با کسب تجربه، آموزش، علم و آگاهی، تفکر، شعور و فهمیدن ظرفیتمان را به صورت تدریجی بالا ببریم. مسئول از سوال می‌آید و به کسی گفته می‌شود که پاسخ‌گو است پس باید جواب سوال را بدهد، وقتی ظرفیت بالا برود پذیرش هم بالا می‌رود و چون ظرف بزرگ‌تر هست پذیرش بیشتری دارد، در کنگره به همین‌گونه هست ایجنت در جایگاه خودش که مسئول شعبه است باید در قبال شعبه پاسخ‌گو باشد، مرزبان به شکل دیگری مسئول و پاسخ‌گو است، راهنما مسئول یک لژیون هست و باید پاسخ‌گو باشد و رهجو نیز در قبال راهنما مسئول است منظم در جلسات حضور داشته باشد و فرمانبردار راهنما باشد و این‌ها کاملاً با یکدیگر مرتبط هستند این پذیرش و مسئولیت همه به هم مربوط هستند. اگر فردی ظرفیتش فراهم نشده باشد و به او مسئولیت بدهند قبله‌اش گم می‌شود، ما مسلمین به طرف قبله که خانه خدا هست نماز می‌خوانیم یک اصطلاحی هست کسی که نماز می‌خواند باید به سمت خانه خدا نماز بخواند، فردی که قبله را گم کند اصطلاحاً به او می‌گویند قبله‌اش را گم کرده است یعنی هدف و معبودش را گم کرده است، این در مورد انسان‌هایی به کار می‌رود که وقتی به نقطه‌ای می‌رسند دیگر معبود خود یا افرادی که به آن‌ها کمک کرده‌اند را فراموش می‌کنند و برای آن‌ها ارزشی قائل نیستند و گاهی در جهت تخریبشان قدم‌هایی بر‌می‌دارند. این موضوع قبله گم کردن در سطح خانواده، کنگره و اجتماع مشاهده می‌شود، ان‌الانسان لربه لکنود انسان موجودی هست که به رب خود ناسپاس است. در کنگره مسئولیت‌ها بر مبنای ظرف شخص به او داده می‌شود و اگر غیر از این باشد قبله گم می‌کند، اگر به ما مسئولیتی داده می‌شود باید سعی کنیم که به بهترین شکل انجامش دهیم، اگر در انجام مسئولیت کوتاهی کنیم نه تنها به شخصیت خود آسیب زده‌ایم بلکه باعث می‌شویم تمام آموزش‌هایی که راهنما به ما داده است را زیر سوال ببریم. ما اگر به گذشته خودمان برگردیم که با چه حال خرابی درمانده و نا‌امید از همه جا وارد کنگره شدیم و چه‌طور از یک انسان افسرده به یک انسان شاداب تبدیل شدیم و حتی بعضی از ما خدمت گرفتیم و از خدمتی که داریم لذت می‌بریم، این‌ها را مدیون چه کسانی هستیم؟ چقدر خوب است در قبال زحماتی که ایجنت، مرزبان‌ها و راهنما برایمان می‌کشند نا‌سپاس نباشیم و همیشه گوش به فرمان باشیم و به قوانین کنگره احترام بگذاریم. همهٔ ما چه من که روی این صندلی نشسته‌ام و چه شما که روی این صندلی‌ها نشسته‌اید و در این‌ مکان حضور داریم و یا تمام خدمتگذاران که از کار و زندگی خود می‌زنند و برای ما خدمت می‌کنند همه یک هدف مشترک داریم و آن هم علم درست زندگی کردن است و باید این علم را بیاموزیم و در جهت آن تلاش کنیم. امید‌وارم که ظرف وجودی‌ما به اندازه‌ای پر باشد که دچار تکبر و منیت نشویم و همیشه در جهت کسب آموزش قدم برداریم.

تایپ، ویرایش و ارسال: همسفر سمیه، راهنما همسفر رقیه(لژیون سوم)

عکاس: همسفر مریم(مرزبان خبری)

همسفران نمایندگی کاشمر