اگر شاگرد آماده باشد صدای پای استاد را می‌شنود

جلسه چهارم از دوره اول کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی محمدی‌پور قم، با استادی مرزبان مسافر احد، نگهبانی مسافر رسول و دبیری مسافر علیرضا با دستور جلسه "ظرفیت، مسئولیت (قبله گم‌کردن، نق‌زدن، حاشیه)" یکشنبه ۲۶ فروردین‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کارکرد.

سخنان استاد:

خداوند را شاکرم که این اجازه‌را صادر فرمود که یکبار دیگر در جلسه حضور داشته‌باشم، به‌قول یکی‌از پیشکسوت‌ها باید سپاسگزار باشم بابت تک‌تک لحظاتی که در کنگره حضور دارم و آموزش می‌گیرم.
تشکر ویژه دارم از ایجنت محترم شعبه، گروه مرزبانی و عزیزانی که درماه مبارک رمضان در آشپزخانه خدمت کردند.
دستور جلسه این هفته، ظرفیت، مسئولیت و قبله گم‌کردن است. در مسیر شعبه به معنی تک‌تک کلمات آن فکر می‌کردم و در ذهن خودم به وادی‌ها ربط می‌دادم و رسیدم به وادی دوم که آقای مهندس می‌فرمایند هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم یعنی هر انسان یا گیاه و یا هر حیوانی که وارد دنیا و این کائنات می‌شود مسئولیتی در این زندگی دارد، بنابراین من احد هم مسئولیتی در این زندگی دارم، حالا یکی در جایگاه پدر و دیگری در جایگاه مادر و در کنگره هم همین‌طور است و هر مسافری هم در جایگاه خود یک مسئولیتی دارد و من زمانی می‌توانم این مسئولیت خود را به بهترین نحو ممکن انجام بدهم که ظرفیت لازم را برای پذیرش این جایگاه به دست بیاورم.
به این فکر می‌کردم که این ظرفیت و مسئولیت رابطه مستقیمی با یکدیگر دارند، هرچقدر ظرفیت من مسافر بیشتر باشد آن مسئولیتی که به من سپرده می‌شود را بهتر می‌توانم اجرا کنم و هرچقدر ظرفیت من کمتر باشد احتمال خطا و لغزش در آن جایگاه برای من بیشتر می‌شود.
ظرفیت به دانایی فرد بستگی دارد و طبق مثلث دانایی؛ تفکر، تجربه و هر آموزشی که در شعبه می‌گیرم بیشتر باشد، قدر مسلم ظرفیت بیشتری را کسب می‌کنم و اگر این اتفاق رخ ندهد قسمت سوم دستور جلسه که قبله گم‌کردن است پیش می‌آید. مثلاً خانواده منِ مصرف‌کننده در زمان مصرف، از من حمایت همه جانبه به عمل آورده و من پس از درمان همین که حالم مقداری تغییر کرد و خوب شد دیکر آن‌ها را قبول نداشته‌ باشم. ما در وادی هشتم بحثی داریم تحت‌عنوان جبران خسارت و فرد همان گونه که موظف به جبران خسارت از خود است، بعد از آن باید به سراغ خانواده خود برود و برای آن‌ها نیز جبران خسارت نماید، ولی به جای این کار قبله خود را گم می‌کند و طبق فرمایش آقای مهندس شلوارش دوتا می‌شود.
آقای مهندس می‌فرمایند اگر شاگرد آماده باشد صدای پای استاد را می‌شنود یعنی شاگرد ابتدا باید ظرفیت لازم را کسب کند و گرنه راهنما که وظیفه خودش را به خوبی در کنگره۶۰ انجام می‌دهد و اگر کسی در کنگره نتیجه لازم را نمی‌گیرد به این دلیل است که ظرفیت لازم را در خودش ایجاد نکرده‌ است. در جای دیگری آقای مهندس می‌فرمایند آب کم جو تشنگی آور به دست، یعنی دنبال جایگاه نباش و ظرفیت خودت را بالاتر ببر.
اگر ظرفیت باشد جایگاه و مسئولیت خودش می‌آید ولی امان از آن زمانی که بین این‌ها توازن نباشد و جایگاه و مسئولیت فاقد ظرفیت باشد که مسلماً ایجاد تخریب می‌کند و به معرکه‌گیری می‌انجامد و از صراط‌مستقیم خارج می‌شود.
با این دستور جلسه یادی بکنم از آقای دکتر حاج رسولی که خداوند ایشان را رحمت کند، من قبل از کنگره با خودم می‌گفتم زمانی که من درجهت چیزی حرکت می‌کنم چرا خداوند آن را به من نمی‌دهد که در CD نیکوتین ایشان می‌فرمایند؛ خداوند را بابت نداده‌هایش شکر می‌کنم، برای اینکه زمانی که من ظرفیت ندارم و جایگاه و مسئولیتی به من سپرده شود چه‌بسا که باعث تخریب می‌شود و من چندین سال عقب بیافتم و به این دلیل است که خداوند صلاح نمی‌داند و اجابت نمی‌کند.

جلسه هماهنگی راهنمایان نمایندگی محمدی‌پور:

تایپ: مسافر آرش لژیون یکم

عکس: مسافر صادق مرزبان خبری

ارسال: مسافر مجید لژیون چهارم