اگر قبله را گم کنم، وارد حاشیه می‌شوم

جلسه چهاردهم از دوره هفتم کارگاه‌های آموزش خصوصی همسفران کنگره 60 نمایندگی ملایر با دستور‌ جلسه «ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن، نق زدن، حاشیه)» با استادی راهنما همسفر معصومه، نگهبانی راهنما همسفر فاطمه و دبیری راهنمای تازه‌واردین همسفر بهاره روز یک‌شنبه ۲۶ فروردین‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

ما در کنگره یاد گرفتیم برای این‌که مسئله‌ای را حل کنیم، آن مسئله را ریشه‌یابی کنیم. در این دستور جلسه واژه ظرفیت آمده است؛ در جهان خلقت هر چیزی ظرفیتی دارد، انسان هم دارای یک نقطه‌تحمل است و اگر برای هر کاری ابتدا ظرفیت آن ایجاد نشده باشد و نقطه‌ تحمل بالا نرفته باشد از تعادل خارج می‌شود و باعث تخریب می‌شود.

واژه بعدی مسئولیت است که من را به یاد وادی چهارم انداخت. انسان مسئول تمام کارها و اعمال خود است و روزی می‌تواند مشکلات خود را حل کند که اول مسئولیت آن‌ها را قبول کند، پس اولین قدم برای حل مشکلات پذیرش مسئولیت است. آقای‌ مهندس فرمودند: «مشکلات من زمانی حل شد که من مسئولیت زندگی را پذیرفتم.» در کل هدف خداوند از طرح مسائل و مشکلات این است که من حل کردن آن‌ها را یاد بگیرم و به تکامل برسم؛ اگر بگویم که خدا خواسته که سرنوشت من این چنین باشد تفکر درستی نیست.

خداوند به انسان اختیار کامل بر سرنوشتش را داد؛ یعنی خود من انتخاب کردم که به زمین بیایم، فرزند چه کسی باشم؟ همسر چه کسی و مادر چه کسی باشم؟ درست است که یک پیشینه‌ای هم وجود دارد؛ اما حس من بسیار تا بسیار تاثیرگذار است.

هر چیزی که در اطراف من وجود دارد خود من باعث جذب آن‌ها شده‌ام. استاد امین می‌فرمایند: «هر انسانی آرزو و اهدافی دارد که وقتی به آن نمی‌رسد فکر می‌کند که خداوند صدای او را نمی‌شنود یا به او بی‌توجهی می‌کند؛ اما خداوند زمانی من را به خواسته‌ام می‌رساند که اول ظرفیت آن در من به‌وجود بیاید؛ اگر بدون ظرفیتِ ایجاد شده چیزی را طلب کنم باعث تخریب می‌شود.» همچنین استاد امین در «سی‌دی محرم» فرمودند: «برای ایجاد ظرفیت باید محرومیت در من اتفاق بیفتد، محرومیت می‌تواند نقطه‌تحمل من را بالا ببرد.» یک درخت خرما در بیابان بی‌آب و علف و خشک با گرمای سوزان، آب کم و شور نیرومندترین و محکم‌ترین درخت را پرورش می‌دهد و میوه‌ای بسیار شیرین و شفابخش به‌وجود می‌آورد.

اگر انسان از چیزی محروم باشد باعث جهش و تکامل او می‌شود، پس اگر چیزی را ندارم به این دلیل است که باید در این مرحله بهترین درس‌ها را آموزش بگیرم و خود را برای پذیرش چیزهایی که قرار است داشته باشم آماده کنم؛ اگر در محرومیت دائماً مشغول قیاس، قضاوت، حسادت، خشم و کینه باشم در‌جا می‌زنم؛ من باید آن سوزش را تحمل کنم و با ایمان قوی به اینکه خداوند بهترین‌ها را در بهترین زمان برای من رقم می‌زند تلاش کنم، آن‌وقت ظرفیت من بالا رفته و می‌توانم مشکلاتم را حل کنم.

واژه بعدی «قبله‌گم‌کردن» است، قبله؛ جهت حرکت است. کسی که قبله گم می‌کند از مسیر خارج می‌شود. اگر من در جهتی که در حال حرکت هستم دانایی لازم را کسب نکنم قبله را گم می‌کنم. در کارگاه آموزشی همیشه می‌گوییم: «از بزرگ‌ترین دشمن خودمان که جهل و ناآگاهی خودمان است به خداوند پناه می‌بریم.»

بی‌ظرفیتی و بی‌مسئولیتی به‌دلیل نبود دانایی است و تنها راه برای بالا بردن ظرفیت آموزش و دانایی است. من این‌جا هستم که با آموزش روی خودم کار کنم تا بتوانم از جهل و نادانی نجات پیدا کنم، اگر دنبال حاشیه باشم، قبله را گم می‌کنم.

واژه بعدی «نق زدن و حاشیه رفتن» است که این مورد هم تجلی ناآگاهی و جهل است. وقتی من قبله را گم کنم وارد حاشیه می‌شوم و در کار همه اطرافیان دخالت می‌کنم، دائماً بهانه می‌آورم و اگر به مشکلی برخورد کنم هر‌چیزی را مقصر می‌دانم. من اگر از وضعیت خود راضی نباشم برای توجیه خودم شروع به نق زدن کرده و باعث تخریب در خود و اطرافیان می‌شوم.

ان‌شاءالله خداوند ظرفیت لازم را برای پذیرش مراتب بالاتر علم و آگاهی به ما عنایت بفرماید.

مرزبانان کشیک: همسفر‌ الهام و مسافر علی
عکس: مرزبان خبری، همسفر فرشته
تایپ: همسفر مبینا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون سوم)
ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سمیرا (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی ملایر