ظرفیت هر انسان به میزان دانایی او بستگی دارد

 تعدادی از همسفران لژیون دوم با راهنمایی همسفر طیبه در مورد دستور جلسه هفتگی «ظرفیت، مسئولیت (قبله گم‌کردن، نق‌زدن، حاشیه)» بیان کردند:
 سلام دوستان سمیه هستم همسفر مجتبی
هدف از خلقت سنجیدن میزان ظرفیت و پذیرش انسان‌ها است، قبله گم‌کردن اشاره به این دارد که انسان‌ها گاهی به نقطه‌ای می‌رسند که حتی معبود خود را قبول ندارند، حال اگر این را در سطح خانواده سپس کنگره و اجتماع در نظر بگیریم می‌بینیم بعضی افراد وقتی به جایگاهی می‌رسند بقیه انسان‌ها را فراموش می‌کنند برای همین است که به انسان لکنود گفته می‌شود؛ یعنی فراموش‌کار. در جهان خلقت که از گاز، مایع و جامد تشکیل شده است هر کدام از این‌ها یک ظرفیتی دارند. گاهی از یک‌دانهٔ خرما یک نخل به وجود می‌آید که نشانه ظرفیت آن است، یک بوته بیابانی هم دارای ظرفیت است ظرفیت‌ها با هم متفاوت هستند حال این موضوع در جانوران و سپس انسان‌ها هم وجود دارد. این به‌خاطر تفاوت در میزان دانایی و آگاهی بین موجودات است که خودشان کسب کرده‌اند.
انسان مجموعه‌ای از این نفس‌ها و موجودیت‌ها است اینکه انسان کدام یک از این ویژگی‌ها را نمایان می‌کند به این بستگی دارد که به کدام یک از این ویژگی‌ها گرایش دارد. ظرفیت انسان‌ها هم با یکدیگر متفاوت است اگر بیش از ظرف وجودی به آنها مسئولیت داده شود لبریز می‌شوند که این امر باعث تخریب فرد می‌شود. ظرفیت فقط در پول و مقام نیست در سلامتی، تحصیل و عرفان هم نیاز به ظرفیت داریم. ظرفیت با کارکردن، علم، دانش، شعور، تجربه، آموزش و تفکر بالا می‌رود زمانی که ظرفیت بالا رفت فرد باید مسئول و پاسخگو باشد. با بالارفتن ظرفیت هم‌زمان پذیرش هم بالا می‌رود. اگر ظرفیت فرد کامل نباشد و به او مسئولیت داده شود فرد قبله گم می‌کند؛ یعنی باعث تخریب و فساد می‌شود، راه رسیدن به جایگاه‌های بالاتر فقط از مسیر ارزش‌ها، صراط مستقیم و بالابردن ظرفیت امکان‌پذیر است.
سلام دوستان هانیه هستم همسفر سعید
همان‌طور که می‌دانیم انسان مملو از آرزوها و خواسته‌هایی می‌باشد که دوست دارد در زندگی به آنها برسد و اگر به آنها نرسد یا با وجود تلاش به او داده نشود دچار اندوه، کینه، حسادت و خشم یا دیگر حس‌های منفی می‌شود. اساساً دادن هر چیزی به انسان بر اساس قابلیت و ظرفیت خود فرد است و ظرفیت انسان‌ها با یکدیگر متفاوت است. انسان با تفکر، تجربه و آموزش می‌تواند ظرفیت وجودی و نقطه تحمل خودش را بالا ببرد. اصولاً هر چیزی که از فکر و تعقل ناسالم بیرون بیاید پابرجا نمی‌ماند و اولین تخریب آن بر روی شخص می‌باشد. در بعضی‌اوقات که خداوند چیزی به ما نمی‌دهد به دلیل این است که ما ظرفیت آن را نداریم.
هر چه دانایی و آگاهی انسان بیشتر باشد گنجایش و ظرفیت او بیشتر می‌شود و در نتیجه در مسیر زندگی کمتر دچار لغزش و اشتباه می‌شود. وقتی ظرفیت و نقطه تحمل بالا رفت فرد می‌تواند مسئولیت‌پذیر باشد. همیشه باید در نظر داشته باشیم که مسئولیت فقط منحصر به انسان است؛ زیرا انسان موجودی است با اختیار کامل پس هر سخنی که انسان بگوید و هر حرکت کوچکی که به آن مبادرت کند یک مسئولیت است. در مسئولیتی که به انسان واگذار می‌شود نباید قبله (هدف و مسیر) خود را گم کند. معمولاً کسی که با برنامه است آن چنان در شادی و شعف قرار می‌گیرد که اصلاً به نق‌زدن و به حاشیه رفتن فکر نمی‌کند و بالعکس زمانی که فرد برنامه نداشته باشد شروع به نق‌زدن و به حاشیه رفتن می‌کند. امیدوارم که خداوند ظرفیت و قابلیت لازم برای پذیرا شدن مراتب بالاتر علم و آگاهی را به ما عنایت کند.
 سلام دوستان آسیه هستم همسفر حسین
همه انسان‌ها در زندگی خود دارای مسئولیت‌هایی می‌باشند. مسئولیت مادر و فرزندی، مسئولیت پدری و... اگر کسی پیدا شود که هیچ‌کدام از این مسئولیت‌ها را نداشته باشد نباید تصور کند هیچ مسئولیتی ندارد؛ چون حداقل مسئول خود و یا شهر وجودی خود می‌باشد که یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین مسئولیت‌های یک انسان می‌باشد و باید این مسئولیت را به بهترین شکل انجام دهد. ظرفیت هر انسان به میزان دانایی هر فرد بستگی دارد و با دانایی و دانایی مؤثر می‌تواند با آموزش و تجربه به این مهم که ظرفیت می‌باشد برسد.
بعضی از افراد در کنگره وقتی به یک مسئولیت می‌رسند برخوردشان با دیگران تغییر می‌کند حرف‌زدن آنها به‌گونه‌ای می‌شود که انگار آنها ارباب هستند و یادشان می‌رود که با چه حالی وارد کنگره شده‌اند و دچار منیت می‌شوند و حالشان خراب می‌شود. قبله گم‌کردن یعنی خارج‌شدن از تعادل و قرارگرفتن در مسیر دیگر، پس ما باید در مسیر خدمت آموزش‌های کنگره را برای خودمان کاربردی کنیم و از خودمان عبور کنیم تا بتوانیم خدمتگزار لایقی برای خودمان و بعد برای دیگران باشیم.
 سلام دوستان خدیجه هستم همسفر امیر
قبله گم‌کردن یعنی هدف و معبود خود را گم‌کردن، بعضی انسان‌ها زمانی که به جایی می‌رسند معبودشان را گم می‌کنند؛ یعنی از صراط مستقیم خارج می‌شوند زمانی که در صراط مستقیم باشیم قبله خود را گم نمی‌کنیم و جایگاه را بالاتر از آنچه که هست نمی‌بینم. اگر ظرفیت مسئولیتی که به من واگذار شده است را نداشته باشم چه در کنگره چه خارج از کنگره نمی‌توانم مسئولیت خود را به‌خوبی انجام دهم و آن انرژی کافی و لازم را دریافت کنم. اگر در چهارچوب کنگره باشیم و آموزش‌ها را عملی کنیم نه‌تنها قبله گم نمی‌کنیم؛ بلکه هر روز به میزان ظرفیتمان افزوده می‌شود و به‌این‌ترتیب با گرفتن مسئولیت ازخودبی‌خود نشده و می‌توانیم آن مسئولیت را به نحو احسن انجام دهیم.
ویرایش متن و ارسال مطلب: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم)
همسفران نمایندگی خیام نیشابور