همسفر بهار:
از خداوند بزرگ شاکر و سپاس گذارم که من را در مسیر کنگره قرارداد تا آموزش بگیرم. دستور جلسه ظرفیت و مسئولیت و قبله گم کردن است. ظرفیت یعنی ظرف وجودی هر کس چقدر است. تمام هستی بر مبنای ظرفیت تقسیم‌بندی می‌شود. ظرفیت در شرایط خاصی و به مرور زمان برای همهٔ هستی به وجود می‌آید.
ظرفیت‌های وجودی انسان با تجربه و آموزش و تفکر ذره‌ذره و به‌صورت تدریجی بالا می‌رود. انسان‌ها باید در همهٔ موارد پول و مقام و تحصیل و علم و عرفان ظرفیت داشته باشند. انسان ها حتی در سلامتی هم باید ظرفیت داشته باشند؛ چون بعضی انسان‌ها گویی در بیماری ترحم و محبت دیگران را بیشتر جذب می‌کنند و دوست دارند همیشه بیمار باشند. مسئول از سؤال می‌آید؛ یعنی کسی که پاسخگو است. ظرفیت هر موجودی تعیین‌کننده پذیرش او است و بر مبنای پذیرش به آن مسئولیت داده می‌شود. ما باید برای پذیرش مسئولیت، ظرفیت خودمان را بالا ببریم تا دچار تخریب و قبله گم کردن نشویم.
قبله گم کردن هم در مورد انسان‌هایی به کار می‌رود که به یک جا و به یک نقطه‌ای می‌رسند و دیگر معبود خود را گم می‌کنند و برای معبود خود ارزش قائل نیستند، یا اینکه بعضی از انسان‌ها به آنها کمک می‌کنند تا به یک هدفی برسند و وقتی‌که به هدفشان رسیدند دیگر کسی را قبول ندارند و در جهت تخریب انسان‌ها قدم برمی‌دارند.
همسفر زهرا:
ظرفیت به معنی ظرف است و هرکسی بر مبنای ظرف وجودی خود می‌تواند پذیرایِ مسئولیت در این دنیا باشد و این ظرفیت یک‌شبه و یک‌روزه به دست نمی‌آید؛ بلکه ذره‌ذره با تفکر، آموزش و تجربه در ما اتفاق می‌افتد. به‌موازات ایجاد ظرفیت و بالا رفتن ظرفیت در ما، قدرت پذیرش ما نیز بالاتر می‌رود و در این موقع ما می‌توانیم مسئولیت‌هایی را بر عهده بگیریم؛ ولی باید حواسمان باشد که وقتی مسئولیتی به ما واگذار شد قبله و هدفمان را گم نکنیم. برای مثال کسانی که به کنگره می‌آیند و درمان می‌شوند و آموزش کسب می‌کنند و بعد از مدتی به آنها مسئولیتی داده می‌شود، نباید ناسپاسی کنند و خودشان را برتر از دیگران بدانند و از قبله و هدف اصلی که همان یاری و خدمت به دیگر انسان‌ها است دور شوند و وارد حاشیه گردند؛ زیرا وارد حواشی شدن ما را از مسیر و هدف اصلی‌مان دور خواهد کرد و به بیراهه کشیده خواهیم شد. هرکسی که ظرفیتش بالا برود به او مسئولیت بیشتری خواهند داد و اگر به نحو احسن از پس این مسئولیت‌ها برآید باعث ارتقای او در هستی خواهد شد.
همسفر مریم:
در مورد دستور جلسه باید بگویم که ظرفیت یعنی یک ظرف تا چه اندازه‌ای گنجایش دارد و مسئولیت از ریشهٔ سؤال می‌آید و مسئول یعنی کسی که مورد سؤال قرار می‌گیرد؛ یعنی پاسخگو باید باشد. اگر در کنگره بخواهیم مسئولیتی را قبول کنیم اول بایستی ظرفیت و گنجایش آن را در خودمان تقویت کنیم و بعد مسئولیت را بپذیریم و این هم با آموزش امکان‌پذیر است و اگر هم مسئولیتی به ما دادند باید به نحو احسنت آن کار را انجام دهیم، حالا در هر رده‌ای باشد، بایستی با جان‌ودل آن کاری که مسئول آن هستیم را انجام دهیم. قبله گم کردن یعنی اینکه راه یا هدفی که داریم آن را گم کنیم. وقتی مسئول یک کاری یا یک جایی می‌شویم نباید غرور داشته باشیم یا مثلاً راه خودمان را در کنگره گم کنیم و اینکه گذشته خودمان را فراموش نکنیم و برای انجام درست هدف یا کارمان آقای مهندس می‌فرمایند فقط یک‌راه است و آن‌هم صراط مستقیم یا راه مستقیم است و اینکه در جهت ارزش‌ها حرکت کنیم و از ضد ارزش‌ها دوری‌کنیم. اگر مسئولیتی را به ما سپردند، هر چه قدر سخت یا در هر شرایطی بود نباید نق یا غر بزنیم؛ چون‌که باید فرمان‌بردار باشیم. استاد امین می‌فرمایند: کسی که می‌خواهد فرمانروای خوبی باشد باید فرمان‌بردار خوبی بوده باشد.
همسفر زهره:
دستور جلسه این هفته مربوط به درون انسان است که انسان اول باید یک دانه‌ای را در درون خودش پرورش دهد که وقتی آن دانه سر از خاک بیرون آورد، یک گیاه بی‌فایده نباشد؛ بلکه آن دانه در زیرخاک باید تبدیل به یک‌دانه مفید شود.
اگر انسان یاد نگیرد که در دنیا به دیگران محبت کند هرگز مورد محبت قرار نمی‌گیرند. اگر انسان احترام گذاشتن را نیاموزد نمی‌تواند این کار را اجرایی کند. باید اول آموزش دید و بعد آن آموزش را در زندگی عملی کرد. اگر ما به دیگران احترام نگذاریم نباید از دیگران هم توقع احترام گذاشتن داشته باشیم. باید در وجود خود این ظرفیت را داشته باشیم که کسی که به ما احترام می گذارد فکر نکنیم که وظیفه آن انسان است، احترام به معنی محترم شمردن آن انسان است و باید در مقابل این احترام را حفظ کنیم، باید از درختان افتادگی را بیاموزیم هرچقدر میوه درخت بیشتر شد سربه‌زیرتر می‌شود؛ انسان هم باید این‌گونه باشد، هر چه بیشتر محبت دید باید با محبت بیشتری به دیگران آن کار را تلافی کند.
قبله گم کردن هم به معنی این است که انسان گذشته و خوبی‌های دیگران را به‌راحتی فراموش کند، به‌طور مثال یک انسان مصرف‌کننده وقتی به رهایی رسید نباید فراموش کند که اطرافیان و همسفرانش چه زحماتی برای رهایی او کشیده‌اند و چه سختی‌هایی را متحمل شده‌اند که این انسان به تعادل برسد و بتواند مانند انسان‌های دیگر به زندگی خود ادامه دهد.
همسفر لیلا:
زمانی که می‌خواهیم به کسی مسئولیت بدهیم باید ظرفیت این مسئولیت را داشته باشد؛ مثلاً مسئولیت راهنما، مرزبان، ایجنت، مسئول OT و.. را به فردی می‌دهیم باید ظرفیت این جایگاه را داشته باشد. اگر این فرد ظرفیت لازم را نداشته باشد مشکلات زیادی را به وجود می‌آورد، مسیر و هدف خود را گم می‌کند که به اصطلاح قبله گم کردن به آن می‌گویند. مقدس‌ترین مکان قبله است و کسی که قبله خود را گم می‌کند آرمان و هدف خود را گم می‌کند.
کنگره به ما آموزش داده است زمانی که یک جایگاهی به تو داده شد باید با محبت و احترام با دیگران برخورد کنی، حرمت دیگران را داشته باشی تا حرمت شما هم حفظ شود؛ چون حریم حرمت خودمان را خودمان تعیین می‌کنیم؛ یعنی به کسی احترام بگذاری به شما احترام می‌گذارد، این‌طور نباشد معکوس می‌شود. بنابراین درخت هر چه بارش بیشتر باشد سرش باید پایین‌تر باشد؛ پس هر چه منزلت و مقام و جایگاه انسان بالا باشد سرش باید پایین‌تر باشد. در مورد نق زدن و حاشیه کسی که در برنامه باشد آن‌چنان شادی و شعف دارد که چیز دیگری را حس نمی‌کند، اصلاً فرصت نق زدن ندارد؛ ولی کسی که در مسیر نباشد قضیه فرق می‌کند. پس کسی که نتواند کاری را انجام دهد شروع می‌کند به نق زدن و این نشانه کسی است که در حاشیه است.
با تشکر از اعضای لژیون دوم
تایپ: همسفر لیلh رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون سوم)
تنظیم و ارسال: راهنما همسفر زهره
همسفران نمایندگی ایران
- تعداد بازدید از این مطلب :
298