عملکرد لژیون هفتم

به نام قدرت مطلق الله
سلام دوستان مرتضی هستم یک مسافر
عملکرد لژیون هفتم؛

سعی کنید همیشه سی‌دی‌ها رو خوب گوش بدهید تا زمانی که به لژیون می‌آیید حرفی برای گفتن داشته باشید.همه اعضا مخصوصاً سفر اولی ها حتماً باید در جلسات مشارکت کنند .
در مورد یادگیری مطالب و سپردن آن به حافظه باید گفت وقتی مطلبی را فقط گوش می‌دهید ۳۰ درصد آن را یاد می‌گیرید و وقتی آن مطلب را می‌نویسید ۷۰ درصد آن را یاد می‌گیرید و اگر همان مطلب را مشارکت کنید ۱۰۰ درصد آن مطلب به حافظه شما سپرده می‌شود و هرگز فراموش نمی‌کنید.
مسئله بعدی درمان مواد مخدر در کنگره ۶۰ است، ما در کنگره ۶۰ اینگونه می‌گوییم که فردی که مثلاً مصرف آن الکل بوده و آنرا قطع کرده و درمان شده است باید بتواند در یک مشروب فروشی کار کند و هیچ گونه گرایش یا  نیازی به مواد مخدر یا مشروبات الکلی نداشته باشد، فرد مصرف کننده بعد از اینکه درمان شد باید نه از مواد بدش بیاید و نه از مواد مخدر خوشش بیاید بلکه  باید برای آن فرد مصرف کننده یک چیز کاملاً عادی باشد مثل یک خودکار که ما هیچ حسی به آن خودکار چه خوب و چه بد نباید داشته باشیم  چرا که اگر داشته باشیم پس در هر صورت به آن گرایش داریم .
بعضی‌ها می‌گویند که بیماری اعتیاد  یک بیماری ذهنی است ولی اگر این حرف صحت داشته باشد با روش‌هایی مثل معتادان گمنام و یا جلسه‌های NA باید به طور ۱۰۰ درصد درمان اتفاق بیفتد پس این نشان دهنده این است که بیماری ذهنی نیست. جناب  مهندس دژاکام در مقاله صورت مسئله اعتیاد در سال ۷۷ یک سری موارد را در مورد اعتیاد روشن کردند مثل علت بیماری، که مثلاً فردی که پیش دکتر رفته و به آن بگویند این بیماری زخم معده است و چون علت بیماری مشخص می‌شود درمان هم مشخص می‌شود، ولی در گذشته هیچ چیزی از بیماری اعتیاد مشخص نبود و به همین دلیل درمانی هم وجود نداشته است .
در سیستم پزشکی چیزی که درمان آن مشخص باشد به آن بیماری می گویند و اگر مشخص نباشد به آن اختلالات می‌گویند و اعتیاد هم از این قانون مستثنی نیست چون صورت مساله برایشان مشخص نیست سراغ همان اختلالات  رفته و می گویند اعتیاد درمان ندارد یا فردی که بی خوابی دارد را با مصرف قرص خواب می‌خواهند آن را درمان کنند و وقتی آن بیمار پس از مصرف قرص خواب به مشکلاتی برخورد کرد دوباره به پزشک مراجعه می‌کند و ایشان یا نوع قرص خواب را عوض می‌کند و یا دوز آن را بالاتر می‌برند و کار دیگری نمی کند.
سازمان بهداشت جهانی درباره تعریف اعتیاد می‌گوید که یک نوع مسمومیت مزمن است و طبق این تعریف سالهاست سم زدایی انجام میدهند و هیچوقت توجه نمیکنند که با این روش تاکنون هیچکس درمان نشده و یا با ساختن  داروهای نالوکسان و نالترکسون که  باعث میشود در بدن، گیرنده های مواد مخدر را قفل کند لذا این دارو را به شخص میدهند که اگر چنانچه شخص مواد مصرف کرد گیرنده های بدنش قفل باشد تا مواد مخدر را جذب نکند در حالیکه جناب مهندس برای اولین بار در سال ۷۷ در دانشگاه زاهدان صورت مساله اعتیاد را مطرح کردند و گفتند اعتیاد مسمومیت مزمن نیست بلکه جایگزینی مزمن است و مخدرهای بیرونی که شخص مصرف میکند به مرور زمان جایگزین مخدرهای طبیعی بدن شده و چشمه های مواد شبه افیونی بدن خشک شده که قابل درمان است و شخص اگر با سقوط آزاد موادش را قطع کند ، چون بدنش هم دیگر تولید نمیکند با مشکلات فراوان مواجه میشود و  مدام وسوسه شده و احساس نیاز به مواد مخدر دارد  و اگر ۲۰ سال هم پاک باشد و مصرف نکند باز به حالت طبیعی بر نمی گردد و چون دوپامین بدنش به اندازه کافی تولید نمی شود افسردگی گرفته یا تا دو ساعت کار میکند پا درد گرفته و خسته میشود چرا که همه به این خاطر است که مواد ضد درد بدنش به اندازه کافی تولید نشده، خواب خوب و با کیفیتی نداشته و  مشکلات عدیده دیگری برای خود ایجاد کرده است.
در حالیکه در کنگره ۶۰ طبق روش دی اس تی  وقتی فردی به درمان برسد تا ۹۵ درصد از جسم او و سیستم‌های شبه افیونی بدن آن فرد مصرف کننده بهبود یافته و کاملاً خوب می‌شود و به درمان قطعی و تعادل میرسد.
ویرایش: مسافر علیرضا لژیون یکم