وادی اول یا وادی تفکر سنگ بنای تمام وادی هاست.

سلام دوستان نرگس هستم همسفر امیر

وادی ها مسیر زندگی را به ما نشان می‌دهند و مانند علائم راهنمایی و رانندگی هستند که مسیر زندگی را برای ما علامت گذاری کردند و به ما می‌گویند کجا و چگونه حرکت کنیم وادی اول به نظر من گل سرسبد وادی هاست، اگر این وادی را یاد نگیرم و نتوانم آن را در زندگی کاربردی کنم نمیتوانم باقی وادی ها را درست یاد بگیرم و اجرایی نمایم. به نظر من این سنگ بنای تمام وادی ها است و به قول قدیمی ها خشت اول گر نهد معمار کج، تا ثریا می‌رود دیوار کج. این وادی ستون وادی هاست و می‌دانیم اگر جایی ستون نداشته باشد آن خانه استوار نیست و نمی‌تواند روی پای خودش بایستد. ما اگر در زندگی تفکر نداشته باشیم در هیچ یک از مراحل زندگی نمی‌توانیم به هدفمان برسیم و موفق باشیم. در این وادی به من می‌گوید من باید قبل از هر کاری تفکر کنم و همینطور همه چیز با یک تفکر شروع می‌شود و من خودم نقاش زندگی خودم هستم و این من هستم که با تفکراتم زندگی ام را می‌سازم و اگر من در زندگی ام مشکلی دارم نشانه این است که من درست فکر نکرده ام و در زندگی به مشکل بر خورده ام. اگر به هر نحوی مشکلی در زندگی به وجود آمد باز هم به وسیله تفکر میتوانم این مشکل را حل کنم. در این وادی من یاد میگیرم که در این جهان هستی، من در هر جهتی حرکت کنم چه در جهت مثبت و چه در جهت منفی این خلقت یک تشکیلات سازمان یافته است و خودش من  را یاری می‌کند چه در جهت مثبت حرکت کنم و چه در جهت منفی. اگر در جهت مثبت باشم یک جور به من کمک می‌کند تا بتوانم در مسیرم درست حرکت کنم و اگر در جهت منفی باشم به صورت خودکار مرا به عمق تاریکی ها فرو می‌برد، پس من در همه مراحل زندگی باید تفکر کنم تا بتوانم به آن آرامشی که مد نظر من است برسم. از این که به صحبت های من گوش کردید سپاس گزارم.
مشارکت مکتوب:همسفر نرگس راهنمای لژیون پنجم
تایپ و ثبت:همسفر فاطمه از لژیون پنجم
ویرایش:همسفر سمیرا راهنمای لژیون یکم.

همسفران نمایندگی حکیم هیدجی