محبت به لمس و سخن نیست

"آنچه باور است، محبت است و آنچه نیست، ظروف تهی است"
کتاب آسمانی ۱۱۴ سوره دارد که تمام سوره‌های آن با بسم‌الله الرحمن الرحیم شروع می‌شود، یعنی با نام خداوند بخشنده و مهربان، با عشق و محبت. گاهی ما انسان‌ها معنا و مفهوم این کلمات را متوجه نمی‌شویم و هیچ حسی نسبت به آن نداریم ولی اگر بدانیم پشت این کلمات چه قدرت و حجابی نهفته است تعجب می‌کنیم. وادی چهاردهم همین‌گونه است. این وادی با پیام محبت آغاز می‌شود؛ آنچه باور است، محبت است و آنچه نیست، ظروف تهی است. به این مفهوم که آنچه وجود دارد و ارزشمند و قابل‌باور است، محبت است. منظور از ظروف تهی، انسان‌های خالی از محبت است، کسی آن را نمی‌فهمد مگر معنای آن را بداند. زمین و آسمان به هم مرتبط هستند و این دستوراتی که میان انسان‌ها بیکران است، دررفت و آمد می‌باشد. می‌گوید بشکافید آنچه شکافتنی نیست. مانند اعتیاد؛ این شکافتن به دو صورت انجام می‌گیرد. اولی شکافتن علم و مشکلات، دومی شکافتن قلب‌های سیاه. وقتی باورها با محبت واقعی عجین شوند، می‌توانیم معنای محبت را بفهمیم. محبت واقعی به لمس و سخن نیست، به جان و جسم نیست، بلکه دوست داشتن از صمیم وجود است و دیگرانی که از نظر محبت حضور ندارند ظرف‌های خالی هستند.

نویسنده: مسافر مهدی از لژیون سوم
خدمتگزار سایت: مسافر سعید