جلسه هفتم از دوره اول لژیون آموزشی کنگره 60 لژیون بوئین‌زهرا با استادی راهنما مسافر نوید، نگهبانی راهنما مسافر عبدالله و دبیری مسافر مرتضی با دستور جلسه "وظایف راهنما و رهجو" جمعه 13 بهمن ۱۴۰۲ ساعت ۸ صبح آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان نوید هستم یک مسافر.
از نگهبان و دبیر تشکر می‌کنم که اجازه دادند در این جایگاه خدمت کنم و اولین مشارکت را داشته باشم. در کنگره ۶۰ همه قوانین و آموزش‌ها مکتوب شده است. اولین بار آقای مهندس یک روشی را بر روی خودشان اجرا می‌کنند و در شروع این آزمایش اصلاً قصد درمان نداشتند. این آزمایش را روی خودشان اجرا می‌کنند و در اولین قدم‌های این مسیر، همه نکات، خاطرات و اتفاقات پیش‌آمده را مکتوب و مستندسازی می‌کنند و در کتابی به نام عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر، آن را به نگارش درمی‌آورند.
در اول کتاب یک قسمتی دارد به نام بر پیشانی دفتر که در آنجا آقای مهندس با استاد امین صحبت می‌کنند. آقای مهندس در آنجا می‌فرمایند که من تمام اتفاقات و حالات و احوالات را می‌خواهم مکتوب کنم، آیا شما مشکلی ندارید؟ در جواب استاد امین می‌فرمایند: خیر، در مقابل اتفاقات پیش روی ما، درمان شدن انسان‌ها ارزشمند است و آن اولویت ما است.
به‌مرور زمان و اتفاقاتی که در کنگره پیش می‌آید، راه‌هایی باز می‌شود. در ادامه دستور جلسات را به‌صورت هفتگی به نگارش درمی‌آورند و نظم و انضباط را به سیستم کنگره ۶۰ می‌دهند. این نظم و انضباط باعث می‌شود که کنگره ۶۰ با تمام NGO های دیگر متفاوت باشد. ایشان در نظم و انضباط یکسری قوانین و وظایف را مشخص می‌کنند. در ادامه خدمت‌هایی را به خدمتگزارانی که به‌صورت کاملاً رایگان در حال خدمت در کنگره ۶۰ هستند، محول می‌کنند.
یکی از دستور جلسات، وظایف راهنما و رهجو می‌باشد. اولین نکته‌ای که در این دستور جلسه وجود دارد، مشخص کردن معانی و مفاهیم است. زمانی که من به‌عنوان یک مسافر و یا یک همسفر، معانی و مفاهیم واژه‌ها را بدانم، قطعاً آن معنی را راحت‌تر و بهتر درک می‌کنم. در اینجا معانی متعددی است، به‌طور مثال؛ رهجو یعنی جوینده راه. حال با خود می‌گوییم کدام راه؟ باید در جواب گفت: بهترین راه و یا راه رسیدن به تعادل.
زمانی که ما معنی واژه رهجو، مسیر و راه درمان را بدانیم، قوانین برای ما شفاف‌تر خواهد شد، اکنون ما باید آن قوانین را بپذیریم و به آن احترام بگذاریم.
بعد از آشنایی با معانی و قوانین، به ما آموزش می‌دهند که برای رسیدن به درمان باید ۱۱ ماه وقت بگذاریم. ما در این ۱۱ ماه باید تحت آموزش راهنمای خودمان قرار بگیریم و فرمان‌بردار باشیم.
راهنما شخصی است که به درمان رسیده؛ یعنی این مسیر را طی کرده است و به نتیجه رسیده است؛ بنابراین من به‌عنوان یک مسافر باید گوش‌به‌فرمان راهنمای خودم باشم تا به حال خوش و به درمان برسم. ما باید به تمام قوانین و حرمت‌های کنگره احترام بگذاریم و به‌طور کامل آن‌ها را اجرا کنیم.
در طول مسیر آموزش، ما باید به تمام نکات و قوانین دقت کنیم و آن‌ها را اجرایی کنیم، به‌طور مثال، سی‌دی نوشتن، سر ساعت دارو خوردن و سر ساعت در کنگره حضور داشتن. ما در بدو ورود به کنگره باید تمام آموزش‌های بیرون از کنگره را پشت درب کنگره بگذاریم و وارد کنگره شویم.
در سفر اول هیچ کاری نکردن، بزرگ‌ترین کار است. به‌طور مثال، ما در سفر اول خودمان، به‌غیراز سفر کردن، می‌خواهیم خیلی از کارها را انجام دهیم و قطعاً این شدنی نیست. باید بگویم که بین تمام اولویت‌های زندگی خودمان، درمان اعتیاد مهم‌ترین اولویت برای ما و خانواده خودمان است.
زمانی که ما به درمان برسیم، به تعادل هم خواهیم رسید. ما باید در شروع مسیر درمان، کوله‌پشتی خودمان را خالی کنیم و با آموزش‌های کنگره آن را پر کنیم و به مسیر زندگی خودمان ادامه دهیم.
در پایان از راهنمای عزیزم و همین‌طور تمام راهنمایان کنگره 60 تشکر و قدردانی می‌کنم.
از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید ممنونم.
تایپ و تنظیم: مسافر محمدرضا
- تعداد بازدید از این مطلب :
543