بسم الله الرحمن الرحیم
دستور جلسه هفته: وظایف راهنما و رهجو
کنگره ۶۰ بر اساس اصل پذیرفتهشده کمک فرد رهاشده از دام اعتیاد، به فرد در حال مصرف مواد مخدر، فعالیت میکند. امروزه در تمام دنیا، این اصل بهعنوان یکی از قویترین راهبردهای فعالیت در حوزه اعتیاد و درمان، شناخته میشود. البته کنگره ۶۰ بهنوعی، این اصل را ارتقا داده و معتقد است که فرد رهاشده از دام اعتیاد صرفاً به دلیل داشتن تجربه رهایی از اعتیاد نمیتواند راهنمای دیگر مصرفکنندگان مواد مخدر که خواهان رهایی از دام اعتیاد هستند باشد. هرچند او تجربه رهایی را دارد اما در این مقوله تجربه بهتنهایی کافی نیست، باید ببینیم که او چگونه از اعتیاد رهاشده است، با چه روشی و چه متدی، آیا درمان شده است؟ آیا مشکلات او برطرف شده است؟ آیا به تعادل رسیده است؟ یا اینکه فقط مصرف خود را قطع کرده یا به عبارتی فقط ترک کرده است. قطعاً در چنین وضعیتی، که سخت درگیر مشکلات درونی و بیرونی خود میباشد و ازنظر جسم، روان و جهانبینی به تعادل نرسیده و آموزش لازم را ندیده است، چگونه میتواند به دیگران کمک کند؟
در ساختار آموزشی و راهنمایی کنگره ۶۰، با دو واژه یا دو شخصیت راهنما و رهجو برخورد میکنیم.
راهنما:
در کنگره ۶۰ به فردی راهنما گفته میشود که بعد از قطع مصرف مواد مخدر و رسیدن به رهایی و درمان اعتیاد با متد DST و به تعادل رسیدن شهر وجودی او شامل جسم، روان و جهانبینی، آموزشهای کنگره ۶۰ را گذرانیده و در امتحان داخلی کمک راهنمایی کنگره ۶۰ که بهمنظور انتخاب راهنمایان جدید برگزار میشود شرکت نماید.
این فرد در صورت کسب نمره قبولی در امتحان کتبی داخلی، شامل فنی و جهانبینی، بایستی از لژیون مرزبانان نمایندگی خود نمره انضباط بگیرد و پس از درج نظریه تائید توسط راهنمای او در فرم درخواست کمک راهنمایی، پوشه حاوی برگههای امتحانی، فرم درخواست کمک راهنمایی، معرفینامه تربیتبدنی مبنی بر حضور فعال دریکی از رشتههای ورزشی و سایر مدارک او موردبررسی قرار میگیرد. در صورت دارا بودن شرایط قانونی (قوانین داخلی کنگره ۶۰) پس از مصاحبه حضوری درخواست او توسط دیدهبان راهنمایان و نگهبان کنگره ۶۰ امضا میشود و پسازآن پیمان کمک راهنمایی را انجام میدهد و شال مخصوص کمک راهنمایی که شال نارنجی است و نشان کمک راهنمایی میباشد را از دست بنیان و نگهبان کنگره ۶۰ دریافت میکند. در مرحله بعد او مجوز اعلام کمک راهنمایی و تشکیل لژیون را از دیدهبان راهنمایان برای خدمت دریکی از نمایندگیهای کنگره دریافت میکند.
شایانذکر است پروسه راهنمایی در کنگره ۶۰ شامل سه بخش کمک راهنما، راهنما و استاد راهنما هست، کمک راهنمایی، اولین دوره فعالیت در این حوزه است که مدتزمان آن ۴ سال هست.
تا اینجا متوجه شدیم که رسیدن به درجه کمک راهنمایی در کنگره ۶۰ بهمنزله گذشتن از هفتخان رستم است و کار سادهای نیست و کنگره ۶۰ صرفاً به موضوع تجربه یک فرد رهاشده از دام اعتیاد، اکتفا نکره است، بلکه معتقد است فرد رهاشده بایستی علاوه بر تجربه اعتیاد و رهایی از آن، به درمان قطعی رسیده باشد، آموزش کافی را ببیند و مسلح به علم شناخت کامل صورتمسئله اعتیاد باشد و عاشق خدمت به همنوعان خود برای رهایی از اعتیاد نیز باشد تا بتواند به دیگران کمک کند.
هدف ما از بیان این مطالب در دستور جلسه وظایف راهنما و رهجو، این است که بدانیم کمک راهنما یا راهنما کیست و چه جایگاهی دارد و برای رسیدن به این جایگاه چه مسیر سخت و طولانی را پشت سر گذاشته است و چه وظایفی دارد. همچنین میخواهیم بدانیم که مصرفکننده مواد مخدر که برای درمان به کنگره ۶۰ مراجعه میکند و مجاز است یکی از کمک راهنمایان کنگره ۶۰ را بهعنوان راهنمای خود انتخاب کند، در مقابل راهنما و کنگره ۶۰ چه وظایفی دارد.
از مهمترین وظایف راهنما میتوانیم به حضور منظم در کنگره، انتقال علم و دانش کنگره ۶۰ به رهجو، پرورش کمک راهنما و از مهمتر اینکه عاشق به رهایی رسیدن رهجو باشد، اشارهکنیم. راهنما بایستی رهجویانش را دوست داشته باشد و به آنها احترام بگذارد. حرمت کنگره ۶۰ را در ارتباط با رهجویانش تمام و کمال حفظ کند. با رهجویانش ارتباط کاری، مالی و شغلی نداشته باشد، در بیرون از کنگره با رهجویان خود رفت آمد خانوادگی و فامیلی نداشته باشد، با رهجویان خود شوخی نکند و برای آنها جوک تعریف نکند و جایگاه کمک راهنمایی را به جایگاه رفاقت تقلیل ندهد. در سی دی راهنما و رهجو و همینطور سی دی وظایف رهجو آقای مهندس بهتفصیل در این مورد صحبت کردهاند که پیشنهاد میکنیم آنها را گوش کنید و همینطور در جزوه راهنما و راهنمایی دراینباره مطالبی به شکل تخصصی به نگارش درآمده است.
رهجو:
حتماً میدانید که در کنگره ۶۰ به چه کسی رهجو گفته میشود، رهجو یعنی جوینده راه رهایی و درمان اعتیاد و در ادامه صراط مستقیم و دوری از ضد ارزشها و رسیدن به تعادل.
در مقاله علمی صورتمسئله اعتیاد (مهندس حسین دژاکام) مصرفکنندگان مواد مخدر در قالب یک مثلث به سه گروه تقسیم میشوند. این دستهبندی برای اولین بار در جهان، در این مقاله ارائهشده است و در هیچ جای دیگری این دستهبندی را نمیتوانیم بیابیم. بر اساس این مقاله، مصرفکنندگان مواد مخدر به سه گروه نامزدهای اعتیاد، مصرفکنندگان خواهان اعتیاد و مصرفکنندگان خواهان رهایی تقسیم میشوند. کنگره ۶۰ برای هرکدام از این گروهها رویکرد خاص خود را پیشنهاد میکند. برای نامزدهای اعتیاد، اصل پیشگیری، برای مصرفکنندگان خواهان اعتیاد، اصل مهار و برای مصرفکنندگان خواهان رهایی، اصل درمان.
در اجرای پروسه درمان اعتیاد، مصرفکنندگانی موفق هستند و به درمان و رهایی میرسند که در دسته سوم باشند. اگر مصرفکنندهای با تمام وجود خواستار رهایی نباشد، امکان ندارد به رهایی از اعتیاد برسد. رهایی از اعتیاد کار کوچک و سادهای نیست. نیروی عظیمی را میطلبد که این نیرو فقط در افراد خواهان رهایی یافت میشود و فرد خواهان رهایی میتواند این نیروی خفته را به کار گیرد و از قوه به فعل درآورد.
بنیان و نگهبان کنگره ۶۰ در سخنان خود در سالهای قبل پیرامون این دستور جلسه، وظایف رهجو را دستهبندی نمودهاند. طبق نظر ایشان، وظایف رهجو را در سه بخش و در قالب یک مثلث میتوانیم بررسی کنیم.
الف: وظایف رهجو در قبال راهنما
ب: وظایف رهجو در قبال کنگره ۶۰
ج: وظایف رهجو در قبال خانواده، کار و زندگی
ما در این قسمت خیلی خلاصه بعض از آیتمها را بررسی میکنیم اما پیشنهاد میکنیم صحبتهای روز چهارشنبه آقای مهندس را در مورد این دستور جلسه بیان نمودند را حتماً مطالعه و یا گوش کنید.
خواهان رهایی بودن:
همانگونه که گفتیم، اولین ویژگی و خصوصیت رهجو، خواستار رهایی بودن است. فردی که خواهان رهایی نیست، رهجو نیست. بعضیها خواهان رهایی هستند و بعضیها فکر میکنند که خواهان رهایی هستند و در عمل نشان میدهند که خواهان رهایی نیستند. هم مصرف بیحدوحصر مواد را میخواهند و هم رهایی را، و اینها در کنار یکدیگر قرار نمیگیرند. بنابراین رهجوی واقعی کسی است که اگر یک صندلی را به خود اختصاص میدهد، در مقابل وجدان خود، سربلند باشد. زیرا افراد بسیاری هستند که خواهان رهایی و منتظر این صندلی هستند. کسی که خودش خوب میداند که خواهان رهایی نیست آیا بهتر نیست به دنبال کار و زندگی خود برود و این صندلی و این موقعیت و امکانات در اختیار فردی که خواهان است قرار گیرد؟
آموزش پذیری:
رهجو کسی است که میداند برای چه امری به کنگره ۶۰ میآید. او هدفش را میشناسد، او به دنبال رهایی است و خوب میداند که بدون آموزش و یادگیری، خبری از درمان و رهایی نخواهد بود. حضور او در کنگره، حضوری مؤثر در امر یادگیری و آموزش است. او میداند که حضور در کنگره ۶۰ مفهومی جز آموزش ندارد. خوب گوش میکند، خوب مطالعه میکند و خوب عمل میکند. نشریات، مقالات، کتاب عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر، سیدیها و دیگر منابع آموزش کنگره ۶۰ را از دست نمیدهد. حرف راهنمایش را فقط یکبار میشنود و عمل میکند. در مقابل آموزشهای کنگره ۶۰ و راهنما تسلیم است. برنامه تیپرینگ خود را دقیقاً طبق دستور راهنما بدون کوچکترین تغییری انجام میدهد. اگر راهنما میگوید مثلاً: ۶ صبح، رهجو معنی ۶ صبح را میداند. میداند که شش و ده دقیقه، دیگر شش نیست. در مدتزمان کوتاه برگزاری جلسات، صندلیاش را ترک نمیکند. رهجوی خوب در زمان برگزاری کلاس، در کلاس است، در حیات و مشغول سیگار کشیدن نیست. کسی که تحمل نشستن روی صندلی به مدت یک ساعت و نیم را ندارد و تحمل سیگار نکشیدن به مدت یک ساعت و نیم را ندارد، چگونه میتواند از دام اعتیاد رها شود؟
رعایت اصول، قوانین و حرمت کنگره ۶۰:
رهجو کسی است که اصول، قوانین و حرمت کنگره ۶۰ را رعایت میکند. دیر نمیآید، زود نمیرود، غیبت نمیکند، وارد مسائل حاشیهای نمیشود. کاری به کار دیگران ندارد. توان و انرژیاش مصروف امور درمان خود میشود. باراهنما صداقت دارد. لباس پوشیدن و رفتارش درست است. با دیگران با احترام برخورد میکند. به قوانین احترام میگذارد. برای نگهبان نظم، مهماندار، مرزبان و سایر گردانندگان، احترام و ارزش قائل است. اتومبیلش را جایی پارک نمیکند که برای کنگره مشکلساز شود و خلاصه اینکه نسبت به تمام این امور و مسائل با حواسجمع برخورد میکند. در مورد راهنما میداند که راهنما استاد است و او شاگرد، راهنما مربی اوست، پس باید به او احترام کامل بگذارد. طوری با او حرف نمیزند که اگر کسی نداند، تصور کند او دوست و رفیق اوست، کمک راهنما دوست و رفیق رهجو نیست، جایگاه او بهمراتب از جایگاه دوست و رفیق بالاتر است. اگر او را دوست و رفیق خطاب کنیم و هر طور که مایل بودیم و راحت بودیم با او صحبت کنیم، قطعاً به او بیاحترامی کردهایم. او معلم و مربی است و حرمت و احترام معلم و راهنمابر هرکسی واجب است.
بازیگر بودن و خدمت کردن:
رهجو در کنگره ۶۰، تماشاچی فعالیت و خدمت دیگران نیست. خودش فعال است و خدمت میکند. او خوب میداند که خدمت کردن و فعال بودن بخشی از پروسه درمان اوست و نسبت به این مهم بیتفاوت نیست. او میداند که خدمت در کنگره ۶۰ داوطلبانه است و تا خودش داوطلب نشود کسی به سراغ او نخواهد آمد. او میداند که اگر بازیگر نباشد، پس از مدتی از همهچیز خسته میشود و همهچیز برایش تکراری و کسلکننده میشود و شروع میکند به ایراد گرفتن از همهچیز و درنهایت از حرکت بازمیماند.
قدردانی و سپاسگزاری:
یکی از آموزشهای مهم کنگره ۶۰، آموزش شکرگزاری و سپاسگزاری در برابر خالق و مخلوق است. کسی که نسبت به مخلوقین خداوند مراتب سپاسگزاری را بلد نیست و نمیداند، قطعاً شکرگزاری از خداوند را نیز نیاموخته است. رهجو نسبت به خدمتهایی که از راهنما و کنگره ۶۰ دریافت میکند، بیتفاوت و ناسپاس نیست. هرچند کنگره ۶۰ رایگان است و وجهی بابت درمان و رهایی از کسی دریافت نمیکند، اما رهجوی واقعی در صورتی که توان مالی داشته باشد در جای خودش و در مواردی که امکان کمک مالی وجود دارد، مانند حساب ذخیره زمین و ساختمان و یا در گردش سبد پول در جلسات، در حد توانش حمایت میکند. رهجو هیچگونه تعهد مالی در مقابل راهنما ندارد، اما در مراسمی مثل روز تولد راهنما و یا روز راهنما، مجاز است برای راهنمای خودش بهپاس خدمات و راهنمایی، کادو ( پاکت ) تهیه کند، و این امر در تمام دنیا و بر اساس خرد جهانی، یک حرکت بسیار زیبا و انسانی است.
درخت میوه، آنچه که دریافت نموده، چندین برابر پس میدهد.
یک رهجو، اگر بخواهد حتماً به رهایی میرسد. او ضمن اینکه برای همیشه رهجو است، زمانی میرسد که خود تبدیل به کمک راهنما و در ادامه راهنما میشود و چندین برابر آنچه دریافت نموده باز پس میدهد و شاید این مهمترین و بزرگترین وظیفه باشد و این چیزی نیست مگر تلاش در جهت رهایی دیگران و تربیت استاد و راهنمای درمان اعتیاد برای دیگرانی که هنوز نیامدهاند و درراهاند.
وظایف رهجو و نبایدها:
راهنما فقط راهنمایی میکند، کنگره ۶۰ میگوید، اعتیاد درمانگر ندارد، راهنما درمانگر نیست، درمانگر اعتیاد، رهجو است، تمام مسئولیت درمان روی دوش رهجو است، رهجو نباید انتظار داشته باشد که کمک راهنما تماموقت در خدمت او باشد، او راهنماست. رهجو باید از راهنما سؤال کند تا راهنما جواب بدهد. رهجو باید برنامه بخواهد تا راهنما برنامه کاهش مصرف را ارائه بدهد. رهجو باید به دنبال راهنما باشد نه اینکه راهنما به دنبال رهجو باشد.
راهنما متخصص همه علوم و یا مشاور مسائل خانوادگی یا شغلی يا اقتصادي نیست. او راهنمای درمان اعتیاد است.
رهجو نباید توقع داشته باشد که راهنما همه سؤالات او را در هر زمینهای جواب بدهد و اگر جواب نداد یا ندانست، بگوید راهنمای من نمیداند، رهجو نباید راجع به مسائل خصوصی زندگی خود که ربطی به راهنما ندارد از او راهکار بخواهد، حل اینگونه مسائل به عهده رهجوست و آموزشهای کنگره ۶۰ بهطور غیرمستقیم، حل مشکلات را به رهجو میآموزد.
رهجو نباید توقع داشته باشد که راهنما ساعتها در کنار او باشد و با او حرف بزند. او کارهای دیگری هم دارد و رهجوهای دیگری هم دارد.
رهجو نباید وقت و بیوقت باراهنما تماس تلفنی بگیرد و از او سلب آسایش کند، رهجو یاد میگیرد زمانی که در کنگره حضور دارد و در موقع مناسب سؤالاتش را از راهنمایش بپرسد.
وظایف رهجو در قبال خانواده، کار و زندگی:
رهجو در کنار وظایف خود در قبال راهنما و کنگره ۶۰، موظف است به وظایف خود در مورد خانواده و زندگی نیز درست عمل کند. رهجو نمیتواند تمام زندگیاش را برای کنگره و راهنما بگذارد و از زندگی و خانواده خود غافل شود. نگهبان کنگره ۶۰ تقریباً در اکثر سیدیها و نوشتارها و آموزشهای خودشان بارها به این مسئله اشارهکردهاند که ما بایستی پایههای مالی زندگی خود را مستحکم کنیم و برای خانواده خود وقت بگذاریم و طوری عمل نکنیم که آنها از ما ناراضی باشند.
اینها خلاصهای از بایدها و نبایدها در حوزه وظایف رهجو بود که قدر مسلم نمیتواند کافی باشد. یک هفته فرصت داریم تا در این خصوص در بخش گفتوشنود کارگاههای آموزشی در باب این موضوع مشارکت داشته باشیم .
ازآنجاییکه همه ما رهجو هستیم حتی اگر کمک راهنما یا راهنما باشیم، آرزو میکنیم رهجوی خوبی باشیم و راهنما و کنگره ۶۰ از ما راضی باشد تا در ادامه، خداوند نیز از ما راضی باشد، زیرا اگر رضایت و خواست خداوند نباشد، رسیدن به درمان و رهایی و در ادامه رسیدن به دیگر مراتب، ممکن نخواهد بود.
با احترام، مسافر علی خدامی
- تعداد بازدید از این مطلب :
164