مصداق وادی یازدهم، مسافران و همسفران کنگره ۶۰ می‌باشند

جلسه هفتم از دوره پنجم کارگاه‌های آموزش خصوصی همسفران کنگره ۶۰ ویژه نمایندگی جهان‌بین به استادی همسفر رویا، نگهبانی همسفر لیلا و دبیری همسفر صدیقه با دستور جلسه «وادی یازدهم (چشمه‌های جوشان و رود‌های خروشان همه به بحر و اقیانوس می‌‌‌رسند) و تأثیر آن روی من» در روز یک‌شنبه دوازدهم آذرماه ۱۴۰۲ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

بسیار خوشحال هستم که امروز در خدمت شما دوستان عزیز هستم؛ امیدوارم بتوانم از تک‌تک شما دوستان انرژی بگیرم.

دستور جلسه امروز وادی یازدهم است که  می‌گوید: «چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان همه به بحر و اقیانوس می‌رسند». چشمه برای به جوش آمدن باید منابع آبی زیادی داشته باشد، اگر این منبع آب نباشد، بعد از مدتی آب آن کم و خشک می‌‌شود و از بین می‌رود، انسان نیز همین‌طور است، مثل چشمه‌ آب می‌ماند؛ اگر بخواهد جوش‌وخروش داشته باشد و همیشه در حال جوشیدن باشد، باید اطلاعات و آگاهی کافی داشته باشد تا بتواند به چشمه جوشان تبدیل شود.

ما چگونه می‌توانیم به چشمه جوشان  تبدیل شویم؟ باید تجربه و آموزش کافی داشته باشیم؛ باید سعی کنیم دانایی خودمان را بالا ببریم و آن را به دانایی مؤثر تبدیل کنیم. گاهی اوقات فکر می‌کنیم‌‌ دانایی بالایی داریم و از همه  بیشتر می‌دانیم؛ درصورتی‌که این موضوع غیر‌ممکن است؛ وقتی این‌گونه فکر می‌کنیم‌‌ باعث می‌شود دچار منیت شویم و این منیت مانع از گرفتن آموزش می‌شود.

رود وقتی می‌تواند به دریا برسد که بتواند یکسری موانع را از سر راه خودش بر‌دارد؛ یک رود در مقابل راه خودش تکه سنگ‌هایی در اندازه‌‌های کوچک و بزرگ می‌بیند و اگر مقصد و هدف خودش را درست طی کند، می‌تواند به دریا برسد و راه خودش را پیدا بکند؛ انسان نیز همین‌طور است، اگر می‌خواهد به جوشش دربیاید، باید با نیروهای تخریبی و بازدارنده مقابله کند و آن‌ها را از سر راه خود بردارد؛ باید سعی کند آموزش بگیرد و با تفکر درست به جلو حرکت کند تا بتواند به آن جایگاهی که در زندگی می‌خواهد برسد.

در مسیر زندگی ما پیچ‌وخم‌های زیادی است؛ من به‌عنوان همسفر، خودم باید بدانم که چه‌کارهایی را باید انجام بدهم تا به‌واسطه آموزش‌ها، نوشتن سی‌دی و با پیروی کردن از دستورات راهنما بتوانم خودم را تبدیل به چشمه جوشان کنم و موانع سر راهم را کنار بزنم و پله‌پله به آن جایگاهی که می‌‌خواهم در زندگی برسم.

وادی یازدهم به ‌من امید رهایی می‌دهد؛ مصداق وادی یازدهم، مسافران و همسفران کنگره ۶۰ می‌باشند؛ وقتی به کنگره می‌آیند در اوج ناامیدی هستند، حتی خیلی‌ها هیچ امیدی به رها شدن ندارند، چون غرق در تاریکی هستند ولی وادی یازدهم به ما می‌گوید می‌توانی درمان شوی، ولی شرط دارد و آن این است که بتوانی آموزش بگیری و اطلاعات  کسب کنی و بتوانی به دانایی خودت اضافه کنی و درنهایت به آن رهایی که مدنظر خودت است برسی.

انسان برای اینکه به رود خروشان تبدیل شود و بتواند جوشش داشته باشد باید به جایگاهش فکر کند و جایگاهش را ارتقا دهد؛ مثلاً سفر اولی در پی ارتقا جایگاهش و حرکت از سفر اول به سفر دوم باشد و به دنبال این خواسته باید خدمت بکند و در پی کسب تجارب خدمتی در کنگره باشد و آموزش‌های ناب کنگره را فرابگیرد و بتواند آن‌ها را در زندگی خود عملی کند. انسان‌هایی که دانش را فرامی‌گیرند و به قدرت بالایی می‌رسند، کسانی هستند که حرکت می‌کنند و موانع را از سر راه بر‌می‌دارند و به آن جایگاهی که در زندگی مدنظرشان است می‌رسند.

وادی‌ها سرچشمه حیات در زندگی ما هستند و هر کس به‌اندازه‌ ظرف وجودی‌ خودش دانایی کسب می‌کند. یک انسانی ظرف وجودی‌اش به‌اندازه‌ یک لیوان است، وقتی وارد چشمه می‌شود به‌اندازه‌ همان لیوان برداشت می‌کند؛ اما کسی که ظرف وجودی بزرگ‌تری دارد قطعاً دانایی بیشتری کسب خواهد کرد، پس سعی کنیم ظرف وجودی‌مان را افزایش دهیم تا دانایی بیشتری کسب کنیم.

مرزبانان کشیک: همسفر حکیمه و مسافر سرمست
تایپ: همسفر مینا رهجوی راهنما همسفر نسرین (لژیون یکم)
عکاس: همسفر حکیمه، مرزبان خبری
ارسال: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر سودابه (لژیون سوم)
همسفران نمایندگی جهان‌بین شهرکرد