دستور جلسه این هفته وادی چهار است در مسائل حیاتی؛ به خداوند سپردن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن. ما از این وادی این نتیجه را می‌گیریم که مسئولیت دادن به دیگران یعنی سلب مسئولیت از خویش. هر کدام از ما فقط مسئول و کنترل کننده‌ی رفتار خودمان هستیم. ما در قبال تک تک حرف هایی که می‌زنیم مسئول هستیم.
یک آدم بی مسئولیت همیشه از دیگران شکایت می‌کند. انتظار بی جا دارد، همیشه دوست دارد مسئولیتش را گردن دیگران بیندازد، هیچ وقتی مسئولیتی خودش را قبول ندارد و قبول نمی‌کند. همیشه دنبال این است که دیگران را مقصر بداند. کاری که به او محول می‌شود را درست انجام نمی‌دهد و اگر هم انجام بدهد نیمه کاره انجام می‌دهد و در قبال کم کاریش هیچ مسئولیتی را به گردن نمی‌گیرد و همیشه از دیگران دست یاری می‌خواهد.
آدم بی مسئولیت تن پرور است، تنبل است، پر توقع است، همیشه از خدا، سرنوشت، بخت و اقبال، و دیگران، شکایت دارد جزء خودش. همیشه به زمین و زمان بد و بیراه می‌گوید. زمانی خداوند به ما کمک می‌کند که ما در تمام کارهایمان تلاش و کوشش کنیم، خودمان را به آب و آتش بزنیم، از دیگران مشورت بگیریم و از هیچ تلاشی دریغ نکنیم؛ بعد اگر به جایی راه پیدا نکردیم، بعد از خداوند دست یاری بخواهیم و قطعاً خدا هم دست ما را خواهد گرفت و کمکمان خواهد کرد.
نویسنده: همسفر سمن مرزبان گروه خانواده
ویراستار: کمک‌راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوازدهم)
ارسال: همسفر حمیده رهجوی کمک‌راهنما همسفر راضیه (لژیون دهم)
همسفران نمایندگی ابوریحان
- تعداد بازدید از این مطلب :
314