به نام قدرت مطلق الله
سلام دوستان علی هستم یک مسافر.
عشق یعنی گذشتن از خویش، آنچه که او به شما داده و پرواز در بیکران یا این‌که گذشتن با آگاهی، با ظرافت و پی‌بردن به جهان هستی که در آن ما و شما هر یک سهمی داریم برای دادن محبت که عصاره‌ی جان هر یک از ما انسان‌هاست.
آیا هر کسی از این عصاره که در خود اندوخته دارد می‌تواند به سهم خویش بپردازد و از آنچه که در وجودش خوب و زیبا و ارزشمند است به دیگران نثار کند که سبب شادی او شود؟ اگر این‌قدر انسان گذشت دارد که این کار را انجام بدهد عاشق است، ظرف محبتش پُر است و پُرتر هم می‌شود.
در بهشت چیزی مثل این را نمی‌توان یافت؛ زیرا از آنچه که می‌بخشی گویی فضا را معطر، روشن، زیبا، آذین و آراسته می‌گردانی! چه چیزی زیباتر از این عمل است که با تمام وجود دوستش داری؟
عشق قامت‌ها را راست، اندیشه‌ها را پاک و حیات را برای گزینش بهتر در انسان تقویت و انسان را به جهت فراگیری علوم خلاق و آماده می‌گرداند.
با تشکر از شما عزیزان
نویسنده: مسافر علی از لژیون ۷ بنیان
ویرایش: مسافر حسین از لژیون ۹
ارسال: مسافر آرش از لژیون چهارم
- تعداد بازدید از این مطلب :
336