زمانی‌که وارد کنگره۶۰ شدم تصور نمی‌کردم که عشق و محبت معجزه می‌کند

عشق ما را پیِ‌کاری به جهان آورده است
ادب این است که مشغول تماشا نشویم.

سلام دوستان آرزو هستم همسفر

همه‌ی ما انسان‌ها از  دل تاریکی‌ها بیرون آمده‌ایم، از آن روزهایی که نه روزنه‌ی امیدی بود و نه گرمای محبتی؛ تاریکی محض بود،
همان لحظه‌ی دشوار که جناب مهندس نامیده‌اند.
روزهایی که همه اتفاقاتش رنگ غم و چه‌کنم چه‌کنم داشت. راه به جایی نداشتم و نمی‌دانستم چگونه کوهی از مشکلات را که ناشی از جهل و اعتیاد بود را حل نمایم. بلد نبودم، شناخت نداشتم، نمی‌دانستم راهی وجود دارد و من در بی‌خبری مانده‌‌ام تا اینکه به لطف خداوند راه برای‌مان باز شد  الان زمانی‌که فکر می‌کنم جز خاطرات چیزی از دشواری‌‌هایش باقی نمانده است.
زندگی ما به قبل از کنگره و بعد از کنگره تقسیم‌بندی شده است، زمانی که وارد کنگره۶۰ شدم اصلا تصورش را هم نمی‌کردم که عشق و محبت معجزه می‌کند. با آموزش‌ها و قوانین کنگره۶۰ ذره‌ذره آشنا شدم و همراه هم‌نوعان خودم همان‌ها که مانند من با بیماری اعتیاد عزیزشان دست و پنجه نرم می‌کردند؛ سی‌دی نوشتم و آموختم و بزرگ شدم، با قدرت عشق رشد کردم و روز به روز آگاه‌تر شدم. آگاهی درد داشت ولی آن‌قدر قدرت این عشق عمیق بود که درد بهای ناچیزی بود در مقابل دریافت‌هایی که داشتم زیرا یاد می‌گرفتم زیبا زندگی کنم. در جهانی که همه‌ی انسان‌ها عجله دارند، مدام در حال تکاپو هستند من در کنار دیگر عزیزان با بهره بردن از آموزش‌های کنگره ۶۰ تفکر کردن، دیدن صورت مسئله، مبدا و مسیر و مقصد حل مشکلاتم را یاد گرفتم و همین سبب شد که حالم بهتر شود، امید در دلم زنده شود و متوجه بشوم که بودن در مسیر سبز کنگره۶۰ به من کمک می‌کند تا زندگی خودم و عزیزانم و حتی دیگران را بتوانم آباد کنم، بنابراین ماندم و به راهم ادامه دادم و تمام توانم را بکار گرفتم و تلاش کردم برای اینکه یاد بگیرم با محبت و عشق چگونه می‌شود زندگی‌مان را بی‌نهایت زیبا بسازیم. من متوجه شدم در این دنیای فانی، در این روزمرگی‌ها، اگر عشق نورزیم خشک می‌شویم، سراب می‌شویم، در نهایت مصرف می‌شویم؛ و این محبت شکوفه زده است که اینجا با تمام مشغله‌ها با لبی خندان و چشم‌هایی که برق امید دارند و نوید روزهای عالی را می‌دهند، حضور پیدا می‌کنیم لذت می‌بریم و آرزو می‌کنیم برای تک‌تک عزیزان دور از این خانه‌ی امن که راه درمان اعتیاد با محبت و عشق برای‌شان نمایان بشود و بتوانند بیایند و بسازند هر آنچه را که برای ساختنش آفریده شده‌اند.
سپاسگزارم از خداوند مهربان که من‌را به کنگره ۶۰ دعوت کرد و توفیق داد به من تا بیاموزم و بیاموزانم و رهرو راه عشق و آبادانی باشم.
در نهایت از خانواده عزیز دژاکام و همه‌ی عزیزانی که در این مسیر سبز هستند و می‌آموزند، و یا خدمت می‌کنند بسیار سپاسگزارم و قدردان محبت‌های ناب همه‌ی شما هستم امیدوارم بهترین موهبت‌های الهی همواره نصیبتان بشود، آمین.

ویراستاری و ارسال مطلب: همسفر زینب رهجوی کمک‌راهنما همسفر ناهید (لژیون یازدهم)

همسفران نمایندگی بنیان مشهد