دیده بان ها وظیفه وضع قوانین و نظارت بر اجرای آن ها

پنجمین جلسه از دوره بیست و دوم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی مسافران و همسفران کنگره ۶۰ در روزهای پنجشنبه با استادی مسافر علی نگهبانی مسافر مسلم و دبیری مسافر حسین با دستور جلسه «هفته دیده‌بان» در تاریخ ۴/ ۱۲ /۱۴۰۱ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.
سخنان استاد:
سلام دوستان علی هستم مسافر، از نگهبان جلسه و دبیر و ایجنت محترم و نگهبان لژیون سردار بی‌نهایت سپاسگزارم که اجازه دادند من‌بعد از دو سال و خورده‌ای این جایگاه را تجربه کنم و از شما دوستان آموزش بگیرم من به شعبه عطار مدیون هستم، چون همین سقف مقدس شعبه عطار باعث رهایی من و رسیدن به یک آرامش نسبی شد. دقیقاً من ۶ سال قبل به اینجا آمدم و پذیرش شدم و در لژیون آقای اکرامی درمان شدم و در لژیون آقای نقیب زاده درمان سیگار را انجام دادم.
بزرگواران زیادی از قبیل آقای خیری آقای محمدیان و آقای سوقندی زحمت‌های زیادی برای من کشیدند از همه‌شان ممنون و سپاسگزارم امروز من خیلی خوشحال هستم که در کنار شما هستم. در باب دستور جلسه که دیده‌بان است قرار بر این بود که من ۳ هفته قبل اینجا باشم و جلسه آن زمان که ازدواج بود هفته قبل هم دیده‌بان تشریف آوردند، قسمت شد که من امروز در هفته دیده‌بان اینجا باشم.
من نمی‌خواهم وارد تعریف‌های کلیشه‌ای شوم که دیده‌بان‌ها چه کسانی هستند که آن‌ها ستون‌های کنگره هستند و... اینجا اشاره می‌کنم به صحبت‌های دیده‌بان محترم آقای سلامی که فرمودند: وقتی اولین جلسه کارگاه ما شروع شد سه نفر بالابودند یعنی استاد، نگهبان و دبیر، در پایین هم ما چهار نفر بودیم کل کنگره ۶۰ تشکیل‌شده بود از ۷ نفر که ما با ۷ نفر جلسه را شروع کردیم.
در آن زمان اداره آن سیستم و مجموعه نیاز به قوانین و مقررات امروزی نداشت منتها معمار و طراح کنگره پیش‌بینی کردند که روزی صدای کنگره و آواز کنگره به‌تمامی نقاط جهان خواهد رسید و این پیش‌بینی‌ها سبب شد که قوانینی را طرح کنند برای اجرای دقیق این قوانین و مقررات افرادی بودند به‌عنوان ناظر و سرپرست ایجنت و دیده‌بان که آمدند و این کار را انجام دادند.
اگر این قوانین مقررات نبود شاید ما با فرهنگ نیشابور می‌خواستیم کنگره را اداره کنیم و یا در بندرعباس با فرهنگ بندرعباس و در اهواز جوری دیگر به این خاطر قوانین و مقرراتی را طراحی کردند و بزرگوارانی به‌عنوان بازدیدکننده آمدند اول از یک نفر و دو نفر و امروز ۱۴ دیده‌بان داریم.
هرکدام در راستای کار خودشان مسئولیت‌هایی دارند چون ما در کنگره کارمان هم درمان اعتیاد و هم مسائل فرهنگی ورزشی و ... است و هر دیده‌بان در قسمتی به کار خود مشغول می‌باشد امروز اگر به دفتر آقای سلامی تشریف ببریم در آنجا ۱۵ یا ۱۶ نفر مشغول کارند و در حال حساب‌وکتاب و امور مالی تمام شعبه هستند به همین خاطر مسئولیت‌های بزرگی به عهده دیده‌بان‌ها است.
چون دیده‌بان‌ها مانند دوربین‌هایی هستند که از بالا نظارت می‌کنند و کل مسائل را از بالا نظاره‌گر هستند به‌هیچ‌وجه راجع به مسائل گذشت و شوخی ندارند روز شنبه ما خدمت آقای سلامی در معدن بودیم و بزرگوارانی در آن جلسه حضور داشتند و آقای سلامی به من گفت: علی آقا مشارکت کن و حرف دلت را بگو من هم گفتم راستش آقای سلامی هرچند آقای صفاییان پور درباره صبر و متانت شما گفتند ولی من می‌خواهم بگویم من زمانی که می‌خواهم وارد دفتر شما بشوم همان پایین آیت‌الکرسی و چهارقل را می‌خوانم و بعد هم که از دفتر شما برمی‌گردم و زمانی که کارم به خیر هم می‌گذرد بازهم چهارقل و آیت‌الکرسی می‌خوانم چون در آنجا شوخی ندارند و مو را از ماست بیرون می‌کشند.
در حساب‌های مالی حتی از هزار تومان هم گذشت نمی‌کند به این خاطر باید قوانین و مقرراتی باشد تا این بزرگواران با رعایت آن‌ها موجب حرکت روبه‌جلو کنگره شوند من این هفته را در رأس به آقای مهندس و خانواده محترمشان و ۱۴ دیده‌بان کنگره تبریک می‌گویم انشالله که بتوانیم قدردان زحمات این عزیزان باشیم و بتوانیم وظیفه خودمان را به نحو احسنت انجام دهیم.
قدردانی به پاکت دادن نیست چون آن‌ها نیاز ندارند ولی قدردانی این است که من وظیفه خودم را انجام بدهم و آنچه را که در این سیستم برای من تهیه و مهیا شده تا از آن‌ها استفاده کنم و قدر و حرمت این صندلی را بدانم در کنگره ۶۰ من اگر هر کار خوبی انجام دهم هویتی به نام علی جعفری ندارم اگر هر کار بدی انجام بدهم اولین سؤالی می‌شود.
میگویند ره‌جوی چه کسی بوده هویت من باراهنمای خودم است همان راهنمایی که برایم زحمت‌کشیده اگر این‌ها را درست انجام دهم قدردانی همین است انشالله به امید خدا این ایام به همه ما خوش بگذرد و سعی کنیم همیشه قدردان و سپاسگزار باشیم. خیلی ممنونم که سکوت کردید و به حرف‌های من گوش کردید.
تایپ و نگارش: مسافر حسین (لژیون دهم)
عکاس: همسفر بهزاد