الطاف الهی بسوی من سرازیر می‌شود

چهاردهمین جلسه خصوصی لژیون سردار ویژه همسفران نمایندگی شمس با استادی همسفر زهرا، نگهبانی همسفر طاهره و دبیری همسفر طاهره با دستور جلسه «وادی پنجم و تأثیر آن روی من» روز سه شنبه چهارم مرداد ماه ساعت ۱۶ آغاز به کار کرد.


خلاصه سخنان استاد
زمانی که به ر‌هایی رسیدم از لحاظ مالی در توانم نبود که بتوانم عضو لژیون سردار شوم، همان طور که آقای مهندس گفتند؛ من آخرین چکم را هفت سال بعد از ر‌هایی پاس کردم، پس نباید فکر کرد زمانی که وارد سفر دوم شدیم همه مشکلات حل می‌شود، همین اتفاق برای ما هم افتاد. من از همان ابتدا به کنگره کمک می‌کنم البته از مبلغ کم، تا اینکه توانستم عضو لژیون سردار بشوم، سعی می‌کنم هر چه هست بگذارم و خودم را محک بزنم.

انسان از همان ابتدا زندگی اجتماعی داشته، مثلا‍ً مگر می‌شود درد و رنج انسان‌ها را ببینیم و ناراحت نشویم و بی‌تفاوت رد بشویم، یا لبخند دیگران را ببینیم و خوشحال نشویم، همه ما مثل تکه‌های پازل می‌مانیم و همه بهم متصل هستیم و نبود حتی یک تکه کمبودش را به خوبی نشان می‌دهد. پیامی که در وادی چهاردهم داریم، دست‌هایی که کمک می‌کنند بهتر از لب‌هایی است که دعا می‌کنند.

برگردیم گذشته‌مان را نگاه کنیم و ببینیم آن موقع کجا بودیم و الان کجا هستیم، خودم را می‌گویم، گذشته در تاریکی مطلق بودم و الان کجا هستم. به قول آقای مهندس که می‌گویند وقتی از طوفان می‌گذری و به ساحل آرام می‌رسی یادت می‌رود کجا بودی چرا؟ چون حالا آن چیز‌هایی را که می‌خواستی به دست آوردی. باید شکر‌گذار باشیم، اصلاً شکر‌گذاری یعنی چه؟ یعنی سپاسگزاری، یعنی یادم نرود که چه کمک‌هایی به من شده، از اولین نفر در کنگره تا آخرین نفر به من کمک کردند و در ر‌هایی من دخیل بودند. آیا درست است که من یادم برود و به دیگران کمک نکنم و وظیفه‌ام را فراموش کنم.

آقای حکیمی خیلی زیبا گفتند که من باید وظیفه‌ام را بدانم، حالا من به عنوان کمک راهنما، مرزبان، نگهبان، ایجنت در هر مرحله و جایگاهی که قرار دارم، وظیفه من هست که کمک کنم هم از لحاظ مادی و هم معنوی. ما در کنگره این مسأله را به خوبی درک می‌کنیم که دغدغه دیگران می‌شود، دغدغه ما و زمانی که رنج و‌ گره کار دیگران به وسیله دستان من باز می‌شود، حتماً الطاف الهی بسوی من سرازیر می‌شود.

همسفر ماه منیر عضو لژیون سردار
در مورد دستور جلسه وادی پنجم، جناب مهندس در سی دی راهیان گفتند؛ وقتی کار خوبی انجام می‌دهیم، در وهله اول آثارش به خودمان برمی گردد و حال خودمان در درجه اول خوش می‌شود. درست است شاید در ابتدا یک بار مادی برای ما داشته باشد ولی در ادامه وقتی این موضوع مستمر می‌شود، از لحاظ روانی و روحی به ما کمک می‌کند و آثار آن گذشت در زندگیمان نمایان و مشخص می‌شود.

در زندگیم، هر کجا که کمک کردم در طول زمان آثارش به خودم برگشته و هم از لحاظ روحی و روانی به کسی آرامش دادم یا محبتی کردم آن حتماً به خودم برگشته است، البته به یک شکل و یک شیوه دیگری. در کنگره هم همی نطور ما باید به دیگران کمک کنیم تا آن حال خوش نسیب خودمان شود.



تایپ: کمک‌راهنما همسفر طاهره عضو لژیون سردار
عکاس: کمک‌راهنمای تازه واردین همسفر ماه منیر عضو لژیون سردار
ویراستاری و ارسال: کمک‌راهنمای تازه واردین و کمک‌راهنمای ویلیام وایت همسفر ریحانه
همسفران نمایندگی شمس