انسانیت یعنی؛ دوری از جهل و ناآگاهی

همسفر فهیمه، از لژیون ششم، به کمک‌راهنمایی همسفر سودابه در برداشت خود در مورد سی‌دی هفته: (انسان) نوشت:

سلام دوستان فهیمه هستم همسفر سعید.

جهل، توقع از سایرین، کم‌خردی، نادانی و کم شعوری باعث درد و رنج و مشکلات عدیده‌ای در زندگی خودمان و اطرافیانمان می‌شود. ما باید سطح توقعمان را از دیگر انسان‌ها پایین بیاوریم تا با کوچک‌ترین حرف و یا نه شنیدن از کسی زلزله در شهر وجودیمان اتفاق نیفتد.

ما برای هر مسئله، هر کار و هر حرف و سخنی باید طبق وادی یک عمل کنیم، یعنی تفکر کنیم تا بتوانیم ساختار منسجم، سالم و خوبی را داشته باشیم. ما انسان‌ها نباید خرافاتی باشیم و چشم بسته هر چیزی را قبول کنیم، باید تفکر و تعقل کنیم و با آموزش دیدن، آگاهی و دانایی خودمان را بالا ببریم.

یکی از مهم‌ترین مسائلی که نیاز به تفکر دارد همین مسئله خلقت خودمان است، ما انسان‌ها از ساختار و تفکر پیچیده‌ای برخورداریم؛ از روح، جسم، عقل و نفس، ما باید روی ساختارهای انسانی کار کنیم و ساختارمان را ارتقا بدهیم. یکی از ساختارهای انسان نفس او است که باید تربیتش کند تا به اعتدال و کمال برسد.

آدمی را آدمیت لازم است، با تربیت نفس انسانیت شکل می‌گیرد، به قول مولانا؛ از دیو و درد ملولم و انسانم آرزوست. ما باید نفس اماره و سرکشمان را رام کنیم، خوی حیوانیمان را از بین ببریم تا به نفس مطمئنه و کمال برسیم و روحمان روح والایی شود.

تزکیه و پالایش تمام ساختارهای آشکار و پنهان، ما را به طرف ارزش‌ها می‌برد و با آموزش از نفس اماره دور شده و به نفس مطمئنه می‌رسیم، باید بدانیم که کار انسان شبیه کار دوچرخه است، تعادل دوچرخه تا زمانی حفظ می‌شود که در یک جهت حرکت کند، اشکال برخی انسان‌ها این است که می‌خواهند بدون حرکت، تعادل خویش را حفظ کنند، اما ما باید برای خودمان هدف با ارزشی تعیین کنیم تا جوان و شاداب بمانیم، وقتی در زندگی هدف نداریم، در واقع زندگی نمی‌کنیم و به درجه انسانیت نزدیک نمی‌شویم. امید که با شناخت خودمان و دوری از جهل و ناآگاهی از درد و رنج‌هایمان کاسته شود و به صراط مستقیم وارد شویم.

نویسنده: همسفر فهیمه، رهجوی کمک‌راهنما همسفر سودابه (لژیون ششم)

ویرایش متن: همسفر رقیه، رهجوی کمک‌راهنما همسفر رویا (لژیون هشتم)

ارسال مطلب: همسفر زینب، رهجوی کمک‌راهنما همسفر پرستو (لژیون پنجم)