کارگاه آموزشی مسافران نمایندگی ایمان

خلاصه سخنان استاد:

خدای بزرگ را شاکرم که در این جایگاه قرار گرفتم تا آموزش بگیرم و خدمت کنم. دستور جلسه امروز وادی چهاردهم و تأثیر آن روی من است. آنچه من از وادی چهاردهم برداشت کرده‌ام این است که عشق و محبت یعنی ساختن. ساختن چیزهایی که در مسیر صراط مستقیم یاری‌دهنده باشند و در جهت نیروهای الهی درحرکت باشند. درکنگره60 ما با عشق و محبت بسیار سروکار داریم. آنچه باور است محبت است. زمانی که ما از عشق و محبت صحبت می‌کنیم نسبت این عشق و محبت را نسبت به تمام مسائل و پدیده‌های هستی می‌سنجیم. به قوا آقای مهندس دژاکام زمانی که ما می‌گوییم خدا را دوست داریم، باید نشانه‌های مربوط به خداوند را در اطراف خود ببینیم، درک کنیم و بشناسیم.

 عشق و محبت زمانی پدید می‌آید که انسان به معرفت برسد. معرفت به معنای شناخت است. یعنی اگر بتوانیم پدیده‌های اطرافمان را بشناسیم و به ماهیت آن‌ها پی ببریم و هم‌چنین خود را بشناسیم و این‌که بفهمیم چقدر خود را دوست داریم آنگاه می‌توانیم عشق و محبت خود نسبت به هستی را بسنجیم و در این نقطه است که حس در ارتباطات انسان‌ها به کمک آن‌ها می‌آید. زمانی که یک تازه‌وارد راهنمای خود را انتخاب می‌کند از همان لحظه پیوند محبت او باراهنما ایجاد می‌شود و زمانی که این اتفاق افتاد روند درمان آغاز می‌شود و رهجو در مسیر کنگره قرار می‌گیرد. زمانی که یک راهنما مشغول آموزش به یک رهجو و طی کردن مسیر درمان به همراه او است، مقصود این است که شاگردی تربیت کند و به کنگره60 تحویل بدهد و در قبال آن چیزی دریافت نمی‌کند و این به خاطر عشق و محبت است. حساب راهنما با رهجو نیست بلکه حساب او با جای دیگری است. چند سالی است که در تلاشم تا حسی در خود به وجود بیاورم که از کسی در قبال عشق و محبت و خدمت چیزی طلب نکنم. وقتی خیلی چیزهایی که هم‌تراز نیست با من نمی‌بینم و نمی‌شنوم حال من بد نمی‌شود و همواره در تعادل نیست. ناراحت نمی‌شوم و کسی را قضاوت نمی‌کنم. یک شاگرد مثل موم باید در دست شاگرد باشد یعنی باید راهنما در جهت درمان شکل دهد. اگر به‌عنوان یک رهجو مقاومت کنم می‌شکنم. نباید انتظار داشته باشد که با افراد پیوند محبت از همان ابتدا شکل بگیرد. ایجاد این پیوند زمان می‌برد. پس‌ازآن رهجو آماده دریافت آموزش است. عشق و محبت درکنگره یعنی ساختن یک مسیر برای درمان.