دومین جلسه از دور هشتم سری کارگاههای آموزشی عمومی مسافران و همسفران نمایندگی گوجان به استادی راهنما مسافر تیمور، نگهبانی مسافر فرجالله و دبیری مسافر حمید با دستور جلسه «وادی دوم و تأثیر آن روی من» پنجشنبه به تاریخ ۱۴۰۳/۰۲/۰۶ ساعت ۱۶ آغاز بکار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
بسیار مفتخر و مسرورم و خیلی خوشحالم که امروز خداوند اجازه داد خدمت دوستان برسم در نمایندگی گوجان و شما عزیزان را زیارت کنم و دیداری تازه بشود و خدمت کنم و آموزش ببینم، تبریک عرض میکنم پیشاپیش هفته راهنما را خدمت تمامی راهنمایان عزیز و در راس خدمت آقای مهندس و اساتید آقای مهندس، همچنین تبریک عرض میکنم شروع بکار ساختمان جدید کنگره ۶۰ نمایندگی گوجان را و ادامه ساختمان را به شما عزیزان و انشاالله هرچه سریعتر شاهد اتمام کار و بازگشایی وشروع بکارآن باشیم،دستور جلسه با توجه به اینکه آقای مهندس اتمامِحجت شدید دادند که استاد از پنج دقیقه نباید بیشتر صحبت کنند بنده سعی میکنم خیلی سریع راجع به دستور جلسه چند نکته خدمتتان عرض کنم که وادی دوم هست، هیچ مخلوقی جهت بیهودگی پا به حیات نمینهد، هیچکدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم، وادی دوم یکی از وادیهای تفکر است. وادی اول به ما میگوید برای انجام هر کاری باید خوب تفکر کنیم، نقشه راه طراحی کنیم این نقشهای که طراحی میکنیم سبک سنگین کنیم، عیبهایش را برطرف کنیم بعد به اجرا بگذاریم اما هر نقشهای کاستیهایی دارد که هنگام اجرا خودشان رانشان میدهند.در وادی دوم، سوم و چهارم آسیبشناسی میشود، و راههای فرار و نقاط ضعف شناسایی میشود، بعد سد کردن این راههای فرار در واقع راهکارهایش گفته میشود، اولین و مهمترین راه فرار و معبری که باعث میشود ما نتوانیم نقشه خودمان را به اجرا درآوریم ناامیدی است. ناامیدی یک حس خیلی بد و منفی است که تعریفش را استاد امین در جزوه جهانبینی اینطور فرمودهاند! بار غم و اندوهی است که ما به دوش میکشیم که نه توان به دوش کشیدنش را داریم و نه توان و جرئت به زمین گذاشتنش را داریم؛ و یکی از سه ضلع مثلث جهالت و یکی از ابزارهای شیطان این است که ما نتوانیم کارمان را بهدرستی انجام بدهیم،ما در جهانبینی کنگره ۶۰ آموزش میبینیم برای اینکه بتوانیم این ناامیدی را از خودمان دور کنیم، من چند تا هدیه برایتان آوردم از قرآن کریم در رابطه با اینکه انسان حق ندارد ناامید بشود حتی اگر در عمق جهنم و در اعماق تاریکیها باشد برای این قضیه اشاره میکنم به خلقت انسان، خداوند وقتیکه انسان را آفرید به خودش آفرین گفت (فتبارک الله احسن الخالقین) فرشتگان را آفرید، کهکشانها را آفرید، ستارگان را آفرید، کوه و دشت و جنگل و همه را آفرید ولی برای خودش بارکالله نگفت اما وقتیکه انسان را آفرید به خودش بارکالله گفت، آفرین گفت، دیدهاید وقتیکه انسان یک نقاشی را میکشد و آن نقاشی قشنگ میشود چقدر برایش کیف میکند میگوید آفرین به خودم عجب نقاشی کشیدم، خدا هم وقتیکه انسان را خلق کرد همین را به خودش گفت ولی به اینجا هم قانع نشد، گفت من تو را خلیفه و جانشین خودم در ارض قرار د ادم، ارض هم که میگوید به معنی کره زمین نیست. این یک دانه شن در این جهان خاکی، ارض که میگوید منظورش تمام جهان فیزیکی است تمام کهکشانهاست یعنی جانشین من در تمام کرهی خاکی. باز به اینجا هم قانع نشد و به تمام ملائکه و به تمام ساکنان آسمانها دستور داد که به او سجده کنید (فسجدو) همه سجده کنید سجده کردند الا ابلیس و ادامهاش که آن داستانش جداست، خوب حالا من انسان که خداوند این همه ارزش برای من قائل شده است، حق دارم که ناامید بشوم؟ حق دارم که مأیوس بشوم؟ از ادامه کار. آیه ۵۶ سوره حجر در جز ۱۴ قرآن میفرماید: چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگارش نا امید میشود و در ادامه حالا یک آیه دیگر بگویم که این یک تیر خلاص است بر قلب شیطان. امیدوارکنندهترین آیه در سراسر قرآن این آیه است آیه ۵۳ در سوره مبارکه (زمر) جز بیست و چهارم کتاب شریف میفرماید: بگو ای بندگانم که زیاد بر نفس خویش ستم روا داشتهاید يا منظور همان انجام ضد ارزشها و فرو رفتن در تاریکیها و انجام گناهان است همانا از رحمت خدا نا امید نباشید زیرا خداوند همه ی گناهان را میآمرزد. بهراستی که او غفور، مهربان و آمرزنده است پس وقتیکه ما همچنین خداوندی را داریم حق ناامید شدن و مأیوس شدن را نداریم، دیگر وقت تمام است از همه شما سپاسگزارم که به عرایض ناقص بنده گوش دادید. جلسه را به مشارکت میگذارم و به توصیه و سفارش آقای مهندس سفر اولیها ابتدا مشارکت بکنند و در ادامه اگر فرصت باشد بقیه دوستان و اساتید مشارکت میکنند سپاسگزارم.
نگارش سخنان استاد: مسافر سیف الله
عکاس و ویراستار: مرزبان خبری مسافر اصغر
تنظیم و ارسال: رابط خبری مسافر امین
- تعداد بازدید از این مطلب :
1837