لازمه رسیدن به روشنایی؛ کاربردی کردن آموزش‌هاست

همسفر عصمت:
وادی دوم می‌گوید: هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.
این وادی که بعد از وادی تفکر آمده به من می‌گوید که اگر در وادی اول خوب تفکر کرده باشی به این نکته می‌رسی که نباید ناامید باشی و خودت را هیچ بگیری؛ زیرا یکی از بهترین ابزار نیروهای منفی ناامیدی است. ناامیدی مانند سلول انفرادی نامرئی است که انسان را با کوله‌باری از افکار منفی در خود زندانی می‌کند؛ اما انسان تا زمانی که به دانایی نرسد نمی‌تواند از این بند آزاد شود.
این وادی به من می‌گوید که تو برای بیهودگی آفریده نشده‌ای؛ قطعا قدرت مطلق برای آفریدن تو برنامه‌ای داشته و تو باید با قرار گرفتن در مسیر درست با تفکر و دانایی که در طی زندگی کسب می‌کنی هدف از خلقت خود را پیدا نمایی.
شاید من در مسیر حرکت زندگی خود به بیراهه رفته باشم یا گاهی در اثر سختی و فشار زندگی، خودم را هیچ پنداشته باشم و ناامید شده باشم؛ ولی این وادی به من امید می‌دهد که با قدرت تفکر، تعقل و اختیار می‌توانم در مسیر ارزش‌ها قرار بگیرم تا از جهل و ناامیدی دور شوم و ایمان داشته باشم که هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌گذارد. من باید سعی کنم قدر چیزهایی را که دارم بدانم، بهتر زندگی کنم و در مسیر تکامل خود قدم‌های درست بردارم؛ زیرا بزرگ‌ترین معجزه حیات، خود حیات است.

همسفر زرین:
هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌گذارد. هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. هیچ مخلوقی در این جهان به جهت بیهودگی خلق نشده‌ است. همه و همه از ریز و درشت عملکرد خاص خودشان را دارند و هیچ چیز نمی‌تواند نقش آن را پر کند.
همه ما دارای توانایی خاص خودمان هستیم که نظیر آن وجود ندارد. هر کدام از ما نسخه منحصر به فرد خود، قدرت و توانایی‌هایی هستیم که خداوند به ما داده است. این وادی به ما می‌گوید که اگر به تمام هستی نگاه کنیم خواهیم دید امکان ندارد چیزی به جهت بیهودگی پا به هستی گذاشته باشد؛ ولی اگر به مطالبی برسیم و تصور کنیم بیهوده است، باز هم باید مطمئن باشیم که تصور ما نادرست بوده و ما نتوانسته‌ایم به فلسفه وجودی آن پی‌ ببریم.
زمانی که انسان پا به هستی گذاشت، قدرت‌مطلق و نیروهای مافوق او را بر سر دو راهی هدایت می‌کند که یکی تاریکی و دیگری روشنایی است. مصرف‌کننده ندانسته راه تاریکی را انتخاب کرده و به نقطه‌ای رسیده که توانایی‌هایش زیر کوهی از اعتیاد مدفون شده و قدرتش در خرابه‌ها دفن شده است و شخص احساس پوچی، ناامیدی و بی‌خاصیت بودن را می‌کند، در نتیجه پا به مسیر ضدارزش‌ها نهاده است و در این مسیر احساس گناه‌کار بودن، پوچی و آشفتگی می‌کند. باید بدانیم که این وضعیت قابل تغییر است.
اگر خودمان بخواهیم می‌توانیم همه چیز را عوض کنیم و از پایین‌ترین نقطه به بالاترین نقطه و جایگاه برسیم که لازمه آن حرکت در مسیر ارزش‌ها، افزایش دانایی و رسیدن به دانایی موثر است.
باید با توکل به قدرت مطلق و به کارگیری نیرو و قدرت خود حرکت کنیم و با فکر، اندیشه، تلاش و کوشش خود به نتایج بالایی دست پیدا کنیم.

همسفر جمیله:
وادی دوم می‌گوید: هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ کدام از ما هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. در وادی دوم اشاره شده است که اگر احساس پوچی یا ناامیدی به ما دست می‌دهد، علت آن است که ما اعتماد به نفس خود را از دست داده‌ایم. در درون همه‌ ما نیروها مانند یک کوه آتشفشان نهفته شده است. در صورت ظهور می‌توانند انسان را تغییر دهند و به سمت ارزش‌ها و خواسته‌های معقول سوق دهند و از تاریکی‌ها به روشنایی‌ها هدایت شوند. لازمه رسیدن به روشنایی گرفتن آموزش‌ها و کاربردی کردن آن‌ها است. ما در هستی تنها و بدون پشتیبان نیستیم و نیروهای برتر یا قدرت مطلق ما را یاری می‌رساند و کافی است که ما در مسیر درست حرکت کنیم؛ چون این نیرو سازوکار خودش را دارد و شرط اولش دوری از ضد‌ارزش‌ها، پرداختن به ارزش‌ها و ماندن در مسیر صراط مستقیم است.
انشاالله بتوانم با حرکت در مسیر درست و بالابردن اطلاعات و دانایی خود به فلسفه وجودی خود پی‌ببرم.
یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور، کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

ویراستار: همسفر ساغر (خدمتگزار سایت از لژیون دوازدهم)
تنظیم و ارسال: همسفر مرضیه (خدمتگزار سایت)
نمایندگی همسفران کاسپین قزوین