اگر درکنگره راهنما و ره جو هرکدام وظیفه خود را به‌درستی اجرا نمایند اول به خود سپس به راه و هدف کنگره خدمت می‌نمایند که این بهترین روش قدردانی از این سیستم و راه است.
در همه مکتب‌ها بین استاد و شاگرد، مربی، پیر و مرشد و این‌گونه پیوندها بایستی یک نقطه اشتراکی وجود داشته باشد که آموزش‌ها درست صورت گیرد و آن پیوند عشق است که کارساز است و بدون پیوند محبت و عشق محال است کارمان سرانجام خوب و درستی بگیرد.
درکنگره هم تمام آموزش‌ها بر مبنای همین واژه استوار است. چون راه حقیقت بازور و با تنبیه امکان‌پذیر نیست. باید عشق سرلوحه این راه عظیم باشد.
راهنما در این عرضه بلد راه بوده و کسی است که خود این مسیر را تجربه نموده و با اطاعت نمودن از راهنمایی‌های راهنمای خود به پایان راه که همان رهایی از بند اعتیاد است رسیده و تجارب زیادی نیز در این راه کسب نموده. حال می‌خواهد با همان چاشنی عشق و محبت خود نیز شخص دیگری که در این دام اسیر بوده و خواهان رهایی است را نجات دهد.
در این میان رهجو که همان جوینده راه است و سال‌ها در دام اهریمن مواد مخدر یا کارهای ضد ارزشی گرفتار بوده، می‌خواهد رهایی یابد.
در این متد و روش رهجو ابتدا باید خواسته قوی داشته باشد که در بعضی از افراد از ابتدا این خواسته قوی هست اما در بعضی از افراد با قرار گرفتن در کلاس‌های آموزش جهان‌بینی کم‌کم این خواسته میسر می‌گردد.
بعد از خواستن، ایمان است که یک ره جو به راهنما و متد درمانی کنگره 60 و داروی شفابخش ot باید داشته باشد تا بتواند آموزش پذیر باشد چون ره‌جویی که به راهنمای خود ایمان نداشته باشد نمی‌تواند آموزش‌ها را کاربردی نماید چون همیشه در شک و دودلی به سر می‌برد و همچنین به شربت ot به چشم داروی شفابخش بنگرد تا بتواند با هر وعده از مصرف از این داروی شفابخش سلول‌های شهر وجودی خود را به چرخه طبیعی حیات برگرداند.
بعد از ایمان هم ره جو با احترام گذاشتن به راهنما و پیشکسوتان درکنگره می‌تواند گره‌های خود را یکی پس از دیگری بازنموده و مسیر خود را هموار نماید.
احترام گذاشتن به قوانین و حرمت‌ها باعث می‌شود ره جو مدام تشنه علم کنگره باشد و می‌تواند برداشت‌های درست و منطقی از آموزش در این کلاس‌ها را داشته باشد.
ره‌جویی که سرش را با سر راهنمای خویش عوض نکند و بخواهد با همان افکار قبلی خود طی طریق کند محال است بتواند از بند شیطان خلاصی یابد و همانند مرداب می‌شود و روزبه‌روز در بدبختی‌های خود بیشتر فرو می‌رود.
ره جو باید در جلسه با پوشش درست حاضر شود و پوشش درست هم نشانه حرکت درست است.
ره جو باید همیشه دنبال طرح سؤال و یافتن پاسخ درست از راهنمای خویش باشد و مدام درس‌های کنگره را مرور کند و به سی‌دی‌ها گوش دهد و برداشت از آن داشته باشد. چون ره جو با هر بار گوش دادن به سی‌دی‌ها و مطالعه نشریات و کتاب‌ها برداشت‌های جدیدی نسبت به قبل دارد و این نشانه فرق نگاه و بالا رفتن دانایی هست.
و اینکه ره جو باید وظیفه‌شناس و سپاسگزار باشد تا بتواند موردحمایت نیروهای الهی قرار گیرد. اگر درکنگره کمترین حمایت که قانون یازده است را جدی بگیرد قطعاً می‌تواند در ادامه راه بیشتر به خود خدمت کند.
و وظیفه راهنما نیز این است که با تمام وجود و با عشق به ره جوی خود آموزش دهد و خود نیز تمام دستورات و قوانین را موبه‌مو اجرا نماید تا ره جو حرف با عمل را در راهنمای خود ببیند و ایمان او نسبت به راهنمایش حقیقی شود.
اگر درکنگره راهنما و ره جو هرکدام وظیفه خود را به‌درستی اجرا نمایند اول به خود سپس به راه و هدف کنگره خدمت می‌نمایند که این بهترین روش قدردانی از این سیستم و راه است.
با احترام نویسنده : هم سفر ام البنین ره جوی خانم مریم از لژیون دوم
- تعداد بازدید از این مطلب :
3036